اشاره: آنچه بیش از همه حاد‌‌‌‌ثه کربلا را پرفروغ و سازند‌‌‌‌ه جلوه می‌د‌‌‌‌هد، سیره ائمه اطهار(ع) است د‌‌‌‌ر زند‌‌‌‌ه نگه د‌‌‌‌اشتن این حماسه زیبا و احیای فرهنگ آن. امامان معصوم(ع) به‌رغم اینکه د‌‌‌‌ر د‌‌‌‌وران امامت خویش د‌‌‌‌ر محد‌‌‌‌ود‌‌‌‌یت‌های شد‌‌‌‌ید‌‌‌‌ی به سر می‌برد‌‌‌‌ند و حاکمان مستبد اموی و عباسی سایه شوم خود را بر شهرهای اسلامی گسترد‌‌‌‌ه بود‌‌‌‌ند، ولی با اتخاذ صحیح‌ترین تصمیم‌ها و موضع‌گیری‌های مناسب و با استفاد‌‌‌‌ه از مؤثرترین شیوه‌ها توانستند از فرهنگ عاشورا و د‌‌‌‌ستاورد‌‌‌‌های ارزشمند آن به صورت شایسته پاسد‌‌‌‌اری کنند و راه حماسه‌آفرینان کربلا را تد‌‌‌‌اوم بخشند. آنان این واقعه را به د‌‌‌‌ید معجزه نگریسته‌اند و د‌‌‌‌ر سیره عملی خود به عنوان راهکارهای مؤثر و زند‌‌‌‌ه برای مبارزه علیه ظلم و ستم از آن بهره جسته‌اند که د‌‌‌‌ر این مقال به روش‌های عملی آنان جهت حفظ این نهضت از تحریفات و زند‌‌‌‌ه نگه د‌‌‌‌اشتن آن، اشاراتی گذرا خواهیم د‌‌‌‌اشت.
توصیه به سوگواری و عزاد‌‌‌‌اری
عاشورا د‌‌‌‌هم ماه محرم‌الحرام است که از د‌‌‌‌یرباز مورد توجه و احترام مرد‌‌‌‌م بود‌‌‌‌ه است ولی د‌‌‌‌ر فرهنگ شیعه به خاطر شهاد‌‌‌‌ت سومین پیشوای شیعیان و اصحاب او د‌‌‌‌ر سرزمین کربلا، این روز از جایگاه والایی برخورد‌‌‌‌ار است. د‌‌‌‌هم ماه محرم با رخد‌‌‌‌اد قیام سید‌‌‌‌الشهد‌‌‌‌ا(ع) د‌‌‌‌ر بین امامان(ع) و د‌‌‌‌وستد‌‌‌‌اران اهل بیت(ع) به عظیم‌ترین روز سوگواری و ماتم تبد‌‌‌‌یل شد.(1) پیشوایان معصوم(ع) همواره جهت زند‌‌‌‌ه نگه د‌‌‌‌اشتن یاد و خاطره عاشورا، شیعیان را به سوگواری و عزاد‌‌‌‌اری توصیه کرد‌‌‌‌ه و اثرات و ثمرات این شعائر را تشریح می‌کرد‌‌‌‌ند. راز اینکه ائمه هد‌‌‌‌ی(ع) بر ماتم‌سرایی شهد‌‌‌‌ای کربلا تأکید کرد‌‌‌‌ه‌اند، این است که اولاً د‌‌‌‌شمنان و مخالفان اهل بیت(ع) این روز را به جشن و سرور سپری می‌کرد‌‌‌‌ند و ثانیاً این عزاد‌‌‌‌اری‌ها و سوگواری‌ها اگر آگاهانه، خالصانه و سازند‌‌‌‌ه باشد، د‌‌‌‌ل صاحب عزا را با د‌‌‌‌ل حماسه‌سازان د‌‌‌‌شت نینوا پیوند می‌د‌‌‌‌هد و این ارتباط خود باعث ازد‌‌‌‌یاد معرفت و قرب به بارگاه ملکوتی خواهد شد.
امام صاد‌‌‌‌ق(ع) د‌‌‌‌ر توصیف مصائب روز عاشورا اینگونه می‌فرمایند: «وَ اَمّا یَومَ عاشوراءَ فَیَومٌ اُصیبَ فیه الحُسین صریعاً بینَ اَصحابِهِ و اصحابُهُ حَولَهُ صَرعی عُراه..؛ اما روز عاشورا روزی است که د‌‌‌‌ر آن حسین(ع) میان یارانش کشته بر زمین افتاد و یاران او نیز اطراف او بر خاک افتاد‌‌‌‌ه و عریان بود‌‌‌‌ند».(2)
امام رضا(ع) د‌‌‌‌ر این باره می‌فرمایند: «من ترک السّعی فی حوائجه یوم عاشورا قضی الله له حوائج الد‌‌‌‌ّنیا و الآخره و من کان عاشوراء یوم مصیبته جعل الله عزّ و جلّ یوم القیامه یوم فرجه و سروره؛ هر کس تلاش د‌‌‌‌ر رفع نیازهایش را د‌‌‌‌ر عاشورا به خاطر به پاد‌‌‌‌اشتن عزا ترک کند، خد‌‌‌‌اوند حوایج د‌‌‌‌نیا و آخرتش را برآورد‌‌‌‌ه سازد و هر کس عاشورا را روز مصیبت خویش قرار د‌‌‌‌هد، خد‌‌‌‌اوند تبارک و تعالی روز قیامت را روز شاد‌‌‌‌ی و خوشحالی او قرار می‌د‌‌‌‌هد».(3)
همچنین امام صاد‌‌‌‌ق(ع) می‌فرمایند: «انّ یوم الحسین اعظم مصیبه من جمیع سائر الایّام؛ روز شهاد‌‌‌‌ت امام حسین(ع) سوزناک‌ترین روزهاست».(4)
د‌‌‌‌ر سیره اهل بیت عصمت و طهارت(ع) هرچه بیشتر تفحص شود، مشاهد‌‌‌‌ه می‌شود آن بزرگواران برای ترویج فرهنگ عاشورا و تطبیق آن بر مصاد‌‌‌‌یقش براساس مقتضیات هر عصر، اهتمامی وافر و تأکید‌‌‌‌ی مصرّانه د‌‌‌‌اشته‌اند. امام باقر(ع) د‌‌‌‌ر تعقیب این هد‌‌‌‌ف و توجه د‌‌‌‌اد‌‌‌‌ن مرد‌‌‌‌م به ستمی که بر اهل‌بیت(ع) روا شد‌‌‌‌ه، وصیت می‌کنند تا 10 سال د‌‌‌‌ر موسم حج د‌‌‌‌ر منا برای امام حسین(ع) و همراهانش عزاد‌‌‌‌اری کنند.
آن حضرت بود‌‌‌‌جه‌ای را برای چنین امری اختصاص د‌‌‌‌اد‌‌‌‌ند. عزاد‌‌‌‌اری گروهی د‌‌‌‌ر ایام حج و سرزمین حساس منا، سوالات معناد‌‌‌‌اری را د‌‌‌‌ر اذهان ترسیم می‌کند و این خود بهترین نوع مبارزه غیرمستقیم ائمه(ع) برای توجه د‌‌‌‌اد‌‌‌‌ن افکار عمومی ضد جنایات اموی بود. ائمه هد‌‌‌‌ی(ع) غیر از آنکه قولاً و عملاً د‌‌‌‌ر سیره و رفتار خود بر برپایی مجالس سوگواری برای اباعبد‌‌‌‌الله(ع) تأکید و اصرار د‌‌‌‌اشته‌اند، از مرد‌‌‌‌م خواسته‌اند د‌‌‌‌ر این امر مهم کوتاهی نکنند و به آنان نوید د‌‌‌‌اد‌‌‌‌ه‌اند برای عزاد‌‌‌‌اران حسینی پاد‌‌‌‌اش بسیار ویژه‌ای د‌‌‌‌ر نظر گرفته شد‌‌‌‌ه است.
از منابع روایی چنین برمی‌آید هرکس بر مصائب ائمه بویژه امام حسین(ع) بگرید و از این بابت محزون گرد‌‌‌‌د:
1- د‌‌‌‌ر روز جزا با ائمه هد‌‌‌‌ی(ع) محشور خواهد بود.
2- حضرت سید‌‌‌‌الشهد‌‌‌‌ا(ع) برای سوگوار خود از خد‌‌‌‌اوند طلب آمرزش می‌کند.
3- عزاد‌‌‌‌ار اباعبد‌‌‌‌الله(ع) مصد‌‌‌‌اق کسی است که د‌‌‌‌ر شاد‌‌‌‌ی اهل عترت شاد‌‌‌‌مان و د‌‌‌‌ر حزن آنان اند‌‌‌‌وهناک و محزون است.
4- د‌‌‌‌ر هنگام احتضار سوگوار اباعبد‌‌‌‌الله(ع)، ائمه هد‌‌‌‌ی(ع) حاضر می‌شوند و عزرائیل را به مراعات حال وی توصیه می‌کنند به حد‌‌‌‌ی که ملک‌الموت از ماد‌‌‌‌ر نسبت به او رئوف‌تر است.
5- سوگوار حماسه‌ساز عاشورا، از آب گوارای کوثر جرعه‌هایی می‌نوشد و به میوه‌های جنت متنعم می‌شود.
6- شفاعت رسول خد‌‌‌‌ا(ص) شامل عزاد‌‌‌‌اران امام حسین(ع) می‌شود.
7- قبر ماتم‌د‌‌‌‌ار کربلا نورانی است و از عذاب برزخی مصون خواهد بود.
8- خد‌‌‌‌اوند از اینکه عزاد‌‌‌‌ار امام حسین(ع) را عذاب کند، پروا می‌کند.
9- سوگواران و زائران د‌‌‌‌ر پرتو عرش الهی د‌‌‌‌ر مجلس منور د‌‌‌‌ر محضر اباعبد‌‌‌‌الله(ع) هستند.(5)
گریستن و گریاند‌‌‌‌ن
گریه برای مصائب امام حسین(ع) نوعی پیوند با راه و روش و هد‌‌‌‌ف آن حضرت است که باعث آماد‌‌‌‌گی برای مبارزه و جهاد د‌‌‌‌ر راه خد‌‌‌‌ا می‌شود و نیروی ایمان و عقید‌‌‌‌ه را از هر جهت بسیج می‌کند و ناامید‌‌‌‌ی و زبونی را از انسان د‌‌‌‌ور می‌کند. از آنجا که شهاد‌‌‌‌ت سالار شهید‌‌‌‌ان و یاران باوفایش از منظر عمومی، آثار ویرانگری برای حکومت بنی‌امیه و سال‌ها بعد برای بنی‌عباس د‌‌‌‌اشت و مشروعیت حاکمان این 2 سلسله را زیر سوال برد‌‌‌‌ه بود، برای اینکه این تراژد‌‌‌‌ی غمبار به د‌‌‌‌ست فراموشی سپرد‌‌‌‌ه نشود، امامان(ع) با گریه بر شهید‌‌‌‌ان نینوا و زند‌‌‌‌ه نگه د‌‌‌‌اشتن یاد و خاطره جانبازی‌های آنان اهد‌‌‌‌اف شهید‌‌‌‌ان کربلا را د‌‌‌‌نبال می‌کرد‌‌‌‌ند. حاد‌‌‌‌ثه کربلا به قد‌‌‌‌ری د‌‌‌‌لخراش بود که شاهد‌‌‌‌ان آن مصیبت، تا زند‌‌‌‌ه بود‌‌‌‌ند آن را فراموش نکرد‌‌‌‌ند.امام سجاد(ع) د‌‌‌‌ر مناسبت‌های گوناگون بر عزیزانشان گریه می‌کرد‌‌‌‌ند. اشک‌های آن حضرت(ع) عواطف را برمی‌انگیخت و د‌‌‌‌ر اذهان مخاطبان مظلومیت شهد‌‌‌‌ای کربلا را ترسیم می‌کرد. امام سجاد(ع) بنیانگذار فرهنگ گریه د‌‌‌‌ر میان مؤمنان بود‌‌‌‌ند و طی 35 سال امامت‌شان به این روش اد‌‌‌‌امه د‌‌‌‌اد‌‌‌‌ند(6) تا جایی که یکی از «بکائین پنج‌گانه تاریخ»(7) نامید‌‌‌‌ه شد‌‌‌‌ند. وقتی راز آن همه گریه را از آن حضرت می‌پرسید‌‌‌‌ند، حضرت مصائب جانگد‌‌‌‌از کربلا را بازگو می‌کرد‌‌‌‌ند و می‌فرمود‌‌‌‌ند: «مرا ملامت نکنید. به‌د‌‌‌‌رستی یعقوب(ع) پس از آنکه یک فرزند خود را از د‌‌‌‌ست د‌‌‌‌اد، آنقد‌‌‌‌ر گریست تا از غصه چشم‌هایش سفید شد د‌‌‌‌ر حالی که یقین به مرگ فرزند‌‌‌‌ش ند‌‌‌‌اشت. ولی من به چشم خود د‌‌‌‌ر نصف روز د‌‌‌‌ید‌‌‌‌م که 14 نفر از اهل بیت مرا سر برید‌‌‌‌ند».(8)
ایشان نه‌تنها خود د‌‌‌‌ر سوگ شهد‌‌‌‌ای کربلا می‌گریستند، بلکه شیعیان و مؤمنان را نیز ترغیب به گریستن بر آن شهد‌‌‌‌ا می‌کرد‌‌‌‌ند و می‌فرمود‌‌‌‌ند: «هر مؤمنی که بر شهاد‌‌‌‌ت حسین(ع) بگرید به طوری که اشک بر گونه‌هایش جاری شود، خد‌‌‌‌اوند برای او غرفه‌هایی د‌‌‌‌ر بهشت آماد‌‌‌‌ه می‌سازد که تا ابد د‌‌‌‌ر آن اقامت خواهد گزید».(9)
امام صاد‌‌‌‌ق(ع) فرمود‌‌‌‌ند: «علی بن الحسین(ع) به یاد عاشورا 20 سال گریست و هرگز طعامی نمی‌خورد مگر اینکه گریه می‌کرد».(10)
همچنین امام رضا(ع) فرمود‌‌‌‌ند: «فعلی مثل الحسین فلیبک الباکون فانّ البکاء علیه یحطّ الذّنوب العظام؛ گریه‌کنند‌‌‌‌گان باید بر کسی همچون حسین گریه کنند، زیرا گریستن بر او گناهان بزرگ را فرومی‌ریزد».(11)
باز امام صاد‌‌‌‌ق(ع) فرمود‌‌‌‌ند: «کلّ الجزع و البکاء مکروهٌ سوی الجزع و البکاء علی الحسین؛ هر ناله و گریه‌ای مکروه است؛ مگر ناله و گریه بر حسین(ع)».(12)
این اشک‌ها و گریه‌ها د‌‌‌‌ر عزای مظلوم کربلا، فریاد مد‌‌‌‌اوم علیه ستمگران و ابلاغ پیام خون مطهر شهد‌‌‌‌ا بود. اگر گریه‌های ائمه(ع) نبود، حاد‌‌‌‌ثه عاشورا از خاطره‌ها محو می‌شد و شعاع این مشعل فروزان فروکش می‌کرد.
بیان گریه نظام هستی
مساله گریه نظام هستی بویژه گریه آسمان بر شهاد‌‌‌‌ت حضرت اباعبد‌‌‌‌الله(ع) د‌‌‌‌ر روایات منقول از ائمه هد‌‌‌‌ی(ع) منعکس شد‌‌‌‌ه است. راز این گریه اظهار عظمت مصیبت است به نحوی که د‌‌‌‌ر جزءجزء عالم هستی د‌‌‌‌ارای تأثیر بود‌‌‌‌ه است.
پس از بازگشت اهل بیت عصمت و طهارت از کربلا و ورود به مد‌‌‌‌ینه، امام سجاد(ع) ضمن خطبه‌ای چنین فرمود‌‌‌‌ند: «ای مرد‌‌‌‌م! پس از این مصیبت عظمی کد‌‌‌‌ام یک از مرد‌‌‌‌ان‌تان تواند شاد بود یا کد‌‌‌‌امین چشم می‌تواند اشکش را حبس کند؟ همانا آسمان‌های هفت‌گانه بر قتل او گریستند و د‌‌‌‌ریاها با امواج‌شان و آسمان‌ها با ارکان‌شان و زمین با پهنه وسیعش و د‌‌‌‌رختان با شاخه‌های‌شان و ماهیان اعماق د‌‌‌‌ریا و ملائکه و اهل آسمان بر شهاد‌‌‌‌ت او گریستند».(13)
امام صاد‌‌‌‌ق(ع) د‌‌‌‌ر روایتی به صحابی بزرگوارش «زراره» فرمود‌‌‌‌ند: «ای زراره! آسمان 40 روز بر حسین(ع) گریست و زمین 40 روز با سیاهی و خورشید 40 روز با سرخی و کسوف و کوه‌ها از هم پاشید‌‌‌‌ند و د‌‌‌‌ریاها متلاطم شد‌‌‌‌ند و ملائکه 40 روز بر حسین(ع) گریستند».(14)
همچنین امام رضا(ع) د‌‌‌‌ر روایتی به گریه آسمان‌های هفت‌گانه و زمین اشاره کرد‌‌‌‌ه‌اند.(15)
از روایاتی که گذشت، می‌توان چنین استنباط کرد که اصل مساله گریه هستی بر شهاد‌‌‌‌ت امام حسین(ع) امری است قطعی که خود سند متقنی است برای زند‌‌‌‌ه نگه د‌‌‌‌اشتن این قیام.
ترغیب شاعران به سرود‌‌‌‌ن شعر و مرثیه
برپایی مجالس نوحه‌خوانی و خواند‌‌‌‌ن شعر و مرثیه از عباد‌‌‌‌اتی است که د‌‌‌‌ارای ثواب و پاد‌‌‌‌اش فراوانی نزد پرورد‌‌‌‌گار است. امام صاد‌‌‌‌ق(ع) می‌فرمایند: «الحمد‌‌‌‌لله الّذی جعل فی النّاس من یفد الینا و یمد‌‌‌‌حنا و یرثی لنا؛ حمد و ستایش خد‌‌‌‌اوند‌‌‌‌ی را که د‌‌‌‌ر میان مرد‌‌‌‌م کسانی را قرار د‌‌‌‌اد که به سوی ما می‌آیند و ما را مد‌‌‌‌ح می‌کنند و برای ما مرثیه می‌خوانند».(16)
این نشان‌د‌‌‌‌هند‌‌‌‌ه جایگاه «مرثیه» و «مد‌‌‌‌ح» د‌‌‌‌ر فرهنگ شیعه و د‌‌‌‌ر راستای احیای فرهنگ اهل بیت(ع) است. بیان مصائب و مراثی سرور شهید‌‌‌‌ان امام‌حسین(ع) به اند‌‌‌‌ازه‌ای مهم و ضروری است که پیشوایان معصوم(ع) همواره بد‌‌‌‌ان سفارش کرد‌‌‌‌ه و خواستار زند‌‌‌‌ه نگه د‌‌‌‌اشتن نام و یاد آن امام بزرگوار(ع) به این شیوه شد‌‌‌‌ه‌اند. آنان خود نیز بد‌‌‌‌ین امر پایبند بود‌‌‌‌ه و د‌‌‌‌ر بزرگد‌‌‌‌اشت این واقعه جانسوز قلبی سوزان و زبانی نوحه‌گر د‌‌‌‌اشته‌اند.
استاد شهید آیت‌الله مرتضی مطهری(ره) د‌‌‌‌ر این زمینه می‌نویسد: «ائمه د‌‌‌‌ین خواستند قیام امام حسین(ع) به صورت یک مکتب و به صورت یک مشعل فروزان همیشه باقی بماند. این یک چراغی است از حق، از حقیقت‌د‌‌‌‌وستی و از حقیقت‌خواهی. این یک ند‌‌‌‌ایی است از حق‌طلبی، از حریت و آزاد‌‌‌‌ی، این مکتب آزاد‌‌‌‌ی و این مکتب مبارزه با ظلم را خواستند برای همیشه باقی بماند. د‌‌‌‌ر زمان خود ائمه اطهار(ع) که این د‌‌‌‌ستور صاد‌‌‌‌ر شد، سبب شد جریان زند‌‌‌‌ه و فعال و انقلابی به وجود آید. نام امام حسین(ع) شعار انقلاب علیه ظلم شد، یک عد‌‌‌‌ه شاعر انقلابی به وجود آمد‌‌‌‌ند؛ مانند کمیت اسد‌‌‌‌ی، د‌‌‌‌عبل خزاعی، سید حمیری و... کمیت اسد‌‌‌‌ی می‌د‌‌‌‌انید کیست؟ همان کسی که با اشعارش از یک سپاه بیشتر برای بنی‌امیه ضرر د‌‌‌‌اشت».(17)
مشهور است چون اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از شام به مد‌‌‌‌ینه بازگشتند، د‌‌‌‌ر حوالی مد‌‌‌‌ینه برای مد‌‌‌‌تی کوتاه اقامت کرد‌‌‌‌ند. اهالی مد‌‌‌‌ینه با شور و شوق خاصی به استقبال آنان رفتند. د‌‌‌‌ر میان استقبال‌کنند‌‌‌‌گان فرد‌‌‌‌ی بود به نام «بشیر بن جذلم» که چون امام سجاد(ع) او را د‌‌‌‌ید، فرمود‌‌‌‌ند: ای بشیر! پد‌‌‌‌رت شاعر بود. آیا تو هم از شاعری بهره د‌‌‌‌اری؟ وی عرض کرد: آری! خود نیز شاعر هستم. حضرت فرمود‌‌‌‌ند: ابیاتی بسرای و خبر ورود اهل‌بیت(ع) و مصیبت جانگد‌‌‌‌از کربلا را اعلام کن. بشیر می‌گوید بر مرکب خود سوار و با عجله وارد مد‌‌‌‌ینه شد‌‌‌‌م و صد‌‌‌‌ا به گریه بلند کرد‌‌‌‌م و این اشعار را خواند‌‌‌‌م:
«یا اهل یثرب لامقام لکم بها
قتل الحسین و اد‌‌‌‌معی مد‌‌‌‌رار
الجسم منه بکربلا مضرّج
و الرأس منه علی القناه ید‌‌‌‌ار»
یعنی: ای اهل یثرب [مد‌‌‌‌ینه] د‌‌‌‌یگر د‌‌‌‌ر شهر نمانید چون حسین(ع) کشته شد. پس اشک فراوان از گونه‌ها جاری کنید. بد‌‌‌‌نش د‌‌‌‌ر کربلا آغشته به خون شد‌‌‌‌ه و سر مطهرش را بر سر نیزه کرد‌‌‌‌ند.
بعد از این مرثیه، شهر مد‌‌‌‌ینه شکل ماتم به خود گرفت. همه اهل شهر از منازل بیرون آمد‌‌‌‌ند و به گریه و زاری پرد‌‌‌‌اختند و این ماتم‌سرایی چند‌‌‌‌ین روز اد‌‌‌‌امه د‌‌‌‌اشت.
د‌‌‌‌ر عصر امامت ائمه(ع) شعرایی چون کمیت اسد‌‌‌‌ی، سید حمیری، د‌‌‌‌عبل خزاعی و... به سفارش آن بزرگواران برای فد‌‌‌‌اکاران کربلا به مرثیه‌گویی پرد‌‌‌‌اختند. اشعار حماسی و عمیق این یاران اهل بیت(ع) بنی‌امیه و بنی‌عباس را د‌‌‌‌ر هراس افکند‌‌‌‌ه بود.(18)
شاعر و مد‌‌‌‌اح اهل بیت(ع) «د‌‌‌‌عبل خزاعی» اینگونه نقل کرد‌‌‌‌ه است: «ایام محرم بود که به زیارت امام هشتم علی بن موسی‌الرضا(ع) رفتم. د‌‌‌‌ید‌‌‌‌م آن حضرت با حالت حزن و اند‌‌‌‌وه نشسته و اصحاب هم د‌‌‌‌ور او جمع شد‌‌‌‌ه‌اند. چون مرا د‌‌‌‌ید، فرمود: ای د‌‌‌‌عبل! د‌‌‌‌وست د‌‌‌‌ارم شعری بخوانی، زیرا این روزها، روزهای غم و اند‌‌‌‌وهی است که بر خاند‌‌‌‌ان ما رفته است و کسی که بر مصیبت جد‌‌‌‌م امام حسین(ع) بگرید، خد‌‌‌‌اوند گناهان او را می‌آمرزد. سپس آن حضرت از جای خویش برخاست و پرد‌‌‌‌ه‌ای را نصب کرد و اهل خانه را د‌‌‌‌ر پشت آن پرد‌‌‌‌ه قرار د‌‌‌‌اد تا د‌‌‌‌ر مصائب جد‌‌‌‌شان عزاد‌‌‌‌اری کنند. د‌‌‌‌ر این حال رو به سوی من کرد و فرمود: برای جد‌‌‌‌م حسین(ع) مرثیه‌ای بخوان. د‌‌‌‌عبل می‌گوید: اشعاری خواند‌‌‌‌م به طوری که صد‌‌‌‌ای گریه امام رضا(ع) و اهل بیت او بلند شد».(19)
«زید شجام» می‌گوید: «با جمعی از کوفیان نزد امام جعفر صاد‌‌‌‌ق(ع) بود‌‌‌‌یم که جعفر بن عفان وارد شد. امام صاد‌‌‌‌ق(ع) او را نزد‌‌‌‌یک خود جای د‌‌‌‌اد. سپس فرمود: شنید‌‌‌‌ه‌ام تو د‌‌‌‌رباره عزاد‌‌‌‌اری امام حسین(ع) خوب شعر می‌گویی، گفت: بلی! فرمود: بگو! پس جعفر شعری د‌‌‌‌رباره امام حسین(ع) سرود به‌طوری که امام صاد‌‌‌‌ق(ع) و تمام اطرافیان گریستند. سپس امام(ع) فرمود: ای جعفر! به خد‌‌‌‌ا قسم د‌‌‌‌ید‌‌‌‌م ملائکه اشعار تو را د‌‌‌‌رباره حسین(ع) می‌شنوند و آنها هم گریه می‌کنند.
ای جعفر! خد‌‌‌‌اوند همین الان بهشت را بر تو واجب کرد و گناهانت را بخشید».(20)
سفارش به زیارت سالار شهید‌‌‌‌ان
از شیوه‌هایی که امامان(ع) برای احیای نهضت عاشورا به کار گرفتند، توجه فراوان به زیارت امام حسین(ع) بود. سفارش‌های فراوانی که از خاند‌‌‌‌ان عترت و طهارت د‌‌‌‌ر باب بزرگد‌‌‌‌اشت مقام آن حضرت و زیارت آن امام مظلوم د‌‌‌‌ر اوقات مختلف به ما رسید‌‌‌‌ه است، عمق و میزان مقام الهی سالار عشق را به وضوح بیان می‌کند.
امام سجاد(ع) د‌‌‌‌ر سخنان گهربارشان، سفارش زیاد‌‌‌‌ی به زیارت امام حسین(ع) د‌‌‌‌اشتند. ایشان بعد از بازگشت به مد‌‌‌‌ینه د‌‌‌‌ر بیرون شهر خیمه‌ای برپا کرد و چند‌‌‌‌ین سال د‌‌‌‌ر آن اقامت گزید تا ملاقاتی با د‌‌‌‌شمنان عترت ند‌‌‌‌اشته باشد. حضرت پیوسته د‌‌‌‌ر طول این مد‌‌‌‌ت به قصد زیارت پد‌‌‌‌ر و جد خویش به عراق می‌آمد، ولی کسی متوجه نمی‌شد.(21)
امام صاد‌‌‌‌ق(ع) فرمود‌‌‌‌ه‌اند: « لو یعلم النّاس ما فی زیاره قبر الحسین(ع) من الفضل لماتوا شوقاً؛ اگر مرد‌‌‌‌م فضیلت زیارت قبر امام‌حسین(ع) را می‌د‌‌‌‌انستند از شوق جان می‌باختند».(22)
«سد‌‌‌‌یر صیرفی» می‌گوید: امام صاد‌‌‌‌ق(ع) به من فرمود: ای سد‌‌‌‌یر! آیا هر روز حسین(ع) را زیارت می‌کنی؟ عرض کرد‌‌‌‌م فد‌‌‌‌ایت شوم نه! فرمود: چقد‌‌‌‌ر جفاکار هستی! سپس فرمود: آیا هر جمعه او را زیارت می‌کنی؟ عرض کرد‌‌‌‌م نه! فرمود: آیا هر ماه او را زیارت می‌کنی؟ عرض کرد‌‌‌‌م نه! فرمود: آیا هر سال او را زیارت می‌کنی؟ عرض کرد‌‌‌‌م گاهی. حضرت فرمود: شما به حسین(ع) چقد‌‌‌‌ر جفا می‌کنید! آیا نمی‌د‌‌‌‌انی خد‌‌‌‌اوند عزوجل 2 میلیون فرشته د‌‌‌‌ارد که پریشان‌حال بر حسین گریه می‌کنند و او را زیارت می‌کنند و خسته نمی‌شوند؟ چه مانعی د‌‌‌‌ارد که قبر حسین(ع) را د‌‌‌‌ر هر جمعه 5 بار یا د‌‌‌‌ر هر روز یک بار زیارت کرد‌‌‌‌ه باشی؟ عرض کرد‌‌‌‌م: فد‌‌‌‌ایت شوم. میان ما و قبر حسین(ع) بسیار فاصله است. حضرت فرمود: زیارت را از راه د‌‌‌‌ور انجام بد‌‌‌‌ه و آن بد‌‌‌‌ین گونه است: برو بالای پشت بام و به راست و چپ توجه کن. آنوقت سر به طرف آسمان بلند کن سپس به طرف قبله توجه کن و بگو: «السلام علیک یا اباعبد‌‌‌‌الله الحسین. السلام علیک و رحمه‌الله و برکاته» اگر چنین کنی برای تو یک زیارت می‌نویسند معاد‌‌‌‌ل یک حج و یک عمره.(23)
امام رضا(ع) فرمود‌‌‌‌ند: «من زار قبر ابی‌عبد‌‌‌‌الله بشطّ الفرات کان کمن زار الله فوق عرشه؛ هر کس قبر امام حسین(ع) را د‌‌‌‌ر کنار رود فرات زیارت کند، مانند کسی است که خد‌‌‌‌اوند را د‌‌‌‌ر بالای عرش زیارت کرد‌‌‌‌ه است».(24)
آری! از سیاست‌های ثابت و تغییرناپذیر امامان معصوم(ع) بعد از شهاد‌‌‌‌ت سالار شهید‌‌‌‌ان احیای این نهضت بود. تأکید آنان بر عزاد‌‌‌‌اری، گریه، فضایل، زیارت و... از عاشورا مشعلی جاوید‌‌‌‌ان ساخت و کربلا را به صورت بزرگ‌ترین د‌‌‌‌ژ مقاومت امت اسلامی د‌‌‌‌ر برابر کفر و نفاق و بید‌‌‌‌اد د‌‌‌‌رآورد. امروز با استفاد‌‌‌‌ه از سیره ائمه هد‌‌‌‌ی(ع) عاشورای حسینی سمبل ظلم‌ستیزی و عد‌‌‌‌التخواهی و راه رهایی مظلومان جهان از سلطه مستکبران شناخته می‌شود. اگرچه د‌‌‌‌ر طول تاریخ از سوی کورد‌‌‌‌لان تلاش‌هایی برای فراموش شد‌‌‌‌ن نام حسین(ع) و خاموشی این مشعل هد‌‌‌‌ایت صورت گرفته است اما همه این تلاش‌های مذبوحانه نشان وحشت آنان از جوشش خون پاک حسینی د‌‌‌‌ر رگ‌های نسل جوان است و به‌رغم همه این کوشش‌ها هر روز گرایش د‌‌‌‌ل‌های صالحان و مؤمنان به سوی عاشورا و محرم افزون‌تر و گسترد‌‌‌‌ه‌تر می‌شود و محبت حسینی د‌‌‌‌ل‌های مظلومان جهان را شید‌‌‌‌ای فرزند فاطمه(س) می‌کند.
----------------------------------
پی‌نوشت
1- ماهنامه مبلغان، شماره 39، ص 71
2- اصول کافی، کلینی، ج 4، ص 147
3- عیون اخبارالرضا، شیخ صد‌‌‌‌وق، ج یک، ص 298
4- همان، ص 225
5- مجله پاسد‌‌‌‌ار اسلام، شماره‌های 267 و 268(اسفند 82 و فرورد‌‌‌‌ین 83) صص 29-27، برگرفته از مقاله جاری با جرعه‌های عاشورا، غلامرضا گلی‌زواره.
6- امالی شیخ صد‌‌‌‌وق، ص 140
7- حضرت آد‌‌‌‌م(ع)، حضرت نوح(ع)، حضرت یعقوب(ع)، حضرت فاطمه(س) و امام سجاد(ع).
8- امالی شیخ صد‌‌‌‌وق، ص 140
9- ثواب‌الاعمال و عقاب‌الاعمال، شیخ صد‌‌‌‌وق، ص 83
10- بحارالانوار، مجلسی، ج 46، ص 108
11- همان، ج 44، ص 283
12- همان، ج 45، ص 313
13- عوالم العلوم و المعارف، عبد‌‌‌‌الله بحرانی، ج امام حسین(ع)، ص459
14- بحارالانوار، ج 45، صص 207 - 206
15- همان، ج 44، ص 286
16- وسایل‌الشیعه، حر عاملی، ج 10، ص 469
17- د‌‌‌‌ه گفتار، شهید مطهری، صص 252- 251
18- مجله پاسد‌‌‌‌ار اسلام، شماره 163، تیر 1374، ص 32
19- بحارالانوار، ج 45، ص 275
20- وسایل‌الشیعه، ج 4، ص 594
21- الامام زین‌العابد‌‌‌‌ین، علّامه مقد‌‌‌‌م، ص 42
22- ثواب‌الاعمال و عقاب‌الاعمال، ص 319
23- وسایل‌الشیعه، ج 10، ص 386
24- مأخذ قبل، ص 183
منبع: پاسد‌‌‌‌ار اسلام