حسن روانشید*: آن روزها آلزایمر از بیماری‌های شایع در جامعه نبود و به‌ندرت سراغ خانواده‌ها می‌آمد اما انگار اخیراً افسارگسیخته شده و هجومش را جمعی و فامیلی کرده است! فراموشی که نوع خفیف آن است، عمومیت گرفته تا جایی که بعضی مدیریت‌های تصمیم‌گیر را نیز شامل شده است تا بدون توجه به تجربیات قبلی و ناموفق بودن‌های نه‌چندان دور، کارهایی را تکرار کنند که امتحان خودش را پس داده و آثار منفی و شکست‌هایش هنوز جبران نشده است! سال‌هاست در ماه‌های شهریور و اسفند شاهد برگزاری حراج‌های فصلی در فضاهای بزرگ نمایشگاهی، اماکن سرپوشیده و چادرهای برپاشده توسط ارگان‌ها و اصناف مختلف بوده‌ایم که اکثراً بازارهای مکاره‌ای بیش نبود. این اواخر مسؤولان به‌سختی توانستند مهارش کرده و با تغییر جهت دادن آن، زمینه تعطیل شدنش را فراهم کنند. حتی تا اواخر سال ۹۲ هم این نمایشگاه‌های بهاره و پاییزه همانند جلبک در سطح کشور پهن شده بود و هر روز به بهانه‌ای علم می‌شد تا جیب خلق‌الله را خالی کند. هم مسؤولان و هم جامعه دو، سه سالی بود از شر آن راحت شده و نفس تازه‌ای می‌کشیدند و پول بی‌زبانشان صرف خریدهای بی‌ربط نمی‌شد. گویا باز هم آلزایمر سراغ بعضی مسؤولان شهری آمده و همان نمایشگاه‌های فروش مقطعی را تحت عنوان جشنواره محصولات ایرانی و زیر چتر فروشگاه‌های «کوثر» علم کرده‌اند! جالب اینکه در کنار مسؤولان، عده زیادی از شهروندان نیز خاطره بد حراج‌ها را فراموش کرده و باز هم به سوی این مجموعه‌های زنجیره‌ای هجوم می‌برند تا به قول واسطه‌ها(!) از محصولات ایرانی حمایت کنند. صف‌های طویل جلوی صندوق‌ها کشیده و سبدهای چرخ‌دار مملو از کالاهایی می‌شود که نه‌تنها مورد نیاز زندگی نبوده بلکه بیشتر اجناس وارداتی است که در شرایط نامطلوب در بسته‌بندی‌های داخلی به فروش می‌رسد! و باز هم داستان قاچاق که از طریق مرزها و براساس تبلیغات وسیع رسانه‌های دیداری و شنیداری کنترل‌شده، مسیرش را عوض کرده و در بسته‌بندی محصولات داخلی و در جشنواره‌های ویژه عرضه می‌شود! اما اگر خریداران حاضر در این فروشگاه‌های زنجیره‌ای که هر کدام‌شان اتومبیلی را به‌عنوان جایزه ویژه تزئین و در ورودی پارک کرده‌اند، توجه و دقت بیشتری کنند باز هم همان فریب همیشگی است و هیچ‌گونه تسهیلات و تخفیفی برای ضرورت‌ها قائل نشده‌اند و اقلامی چون گوشت، مرغ، تخم‌مرغ و برنج‌های داخلی را با همان قیمت بازار آزاد عرضه می‌کنند! تنها تخفیفات لحاظ شده مربوط به اجناس غیرضروری است که نقشی در ملاحظات هزینه‌ها و اقتصاد مقاومتی ندارد! زودباوران محترم(!) اگر با درایت کافی به قفسه‌هایی که تابلوی مشمول تخفیفات جشنواره محصولات ایرانی را دارد دقت کنند، متوجه خواهند شد که بیشتر آنها اجناس خارجی و قاچاقی هستند که مجوزهای رسمی ورود کالا را نداشته و از طریق کانال‌های انحرافی گمرک، کوله‌بری و اسکله‌های خاص وارد شده و در بسته‌بندی‌های ایرانی عرضه می‌شوند! که از جمله می‌توان به انواع چای خارجی در بسته‌بندی‌های ایرانی! و ژله‌های خوراکی چینی با آرم کارخانجات وطنی اشاره کرد و همچنین برنج‌های هندی انباری که در صدر آن است! تمام سود حاصل از این نمایشگاه‌ها برای واردکنندگان و سازمان‌های پخش محصولات و فروشگاه‌های زنجیره‌ای«ک» است که در کما فرورفته و خسارات آن متوجه خریداران ساده‌لوح و کسبه خرده‌پای کوچه و خیابان شهر است که باید رکود شکننده این دوران خاص را تحمل کنند! جشنواره‌های داخلی همیشه حاصل اتاق‌های فکری بوده که منافعی را برای گروهی خاص تضمین می‌کند که البته هزینه آن باید از جیب طبقه ضعیف جامعه تأمین شود!
*روزنامه‌نگار پیشکسوت