مرتضی اسماعیل‌دوست: در این روزهای گرانقدر، دلدادگی همیشگی‌مان را نسبت به حسین و فرزندان حسین و یاران حسین دوره می‌کنیم در میان صفوف دسته‌هایی که علمدار عشق هستند و نجوای قیام اباعبدالله‌الحسین(ع) را از قلب کربلا تا نزدیک‌ترین نفس‌هامان دنبال می‌کنند. و در گوشه‌گوشه صحنه‌های عزاداری چشم‌های اشکبار و دست‌های تمنا را می‌یابی که زیر لب و به فریاد می‌خوانند روضه حسین(ع) و یاران کربلایی‌اش را.
این روزها صحنه‌هایی گرانقدر در هر گوشه از خاک این سرزمین و در هر جغرافیایی که بوی معرفت را استشمام می‌کنند، نقش می‌بندد. صحنه‌هایی که بارها به عکس و گاه به تصویر درآمده و هر یک پیامی دلنشین از وجود فطرت حقیقت‌خواه آدمی دارند که چگونه در خلال همه هیاهوهای جهان مدرن باز هم سراغ حقیقی‌ترین موجود هستی را گرفته و هنوز صدای‌شان با نام حسین(ع) می‌لرزد، چرا که حسین(ع) چنان زلال است که قلب‌هایی زخمی و دردهای روزگار را می‌توان با یادش مرهم ساخت.
اما جدا از ارزش‌های بسیاری که از کنار هر صحنه از قاب‌های عزاداری می‌توان دریافت کرد، چگونه دیدن و چگونه خواندن از نگاه حسین(ع) هم مساله‌ای مهم است تا بیابیم کشف زلال‌ترین نگاه را از مردان حسینی و دریابیم که چرا آن مرد با وجود آگاهی دل به صحرای کربلا سپرد و جان خود و فرزندانش را در تیررس دشمنان خدا قرار داد؟ تا بدانیم از راز مردانی که ماندند با وجود اینکه می‌دانستند از آن محشر امید بازگشتی نتوان ستاند! باید فراتر از احساسات به اصل دریای خون رسید و شناور شد میان آگاهی و پندار تا دریافت که چگونه می‌شود آزاده بود و جان داد اما اصالت را پاس داشت و آفتاب را میان خون دید؟ چگونه می‌شود از میان آتش دشمن، تنها زیبایی را یافت؟ اینها حقایقی بزرگ و اساسی است که می‌تواند یک عمر نگاه و مسیر حرکت‌مان را بیمه سفر سازد و این به عهده عارفان و منادیان حق است تا در لابه‌لای وعظ، سخنرانی، نوحه و مرثیه‌سرایی به جان تشنه مردم حقیقت دشت عاشورا را بچشانند. اگر چه راز و نیازها و بغض‌های اشک‌آلود و سینه‌های دردمند و شانه‌هایی که زنجیر ارادت به خود گرفته‌اند هر یک در جای خود ارزشمند بوده و نزد صاحبش مورد شمارش قرار می‌گیرد اما دستیابی به مرزهای حقیقت عاشورا است و چرایی قیام حسینی که پایه‌گذار همه ابعاد وجودی آدم خواهد شد تا دیگر در رخدادها و وقایع وسوسه‌برانگیز، لرزش به تن راه ندهیم و قلم و زبان و راه‌مان در پیمودن مسیر حق واهمه نداشته باشد، چراکه پی بردن به نگاه حسینیان یعنی کشف راز هستی، یعنی بوسیدن روی ماه، یعنی یافتن گنج بهشت، یعنی پی بردن از راز گل شقایق و درک درخشش ماه شب چهارده و یعنی... این روزها فرصت مناسبی است تا در کنار همه عزاداری‌ها سری به منابعی بزنیم که می‌توانند ما را در مسیر دستیابی به معرفت و فرهنگ عاشورا کمک کنند؛ «حماسه حسینی» استاد مرتضی مطهری، «حسین وارث آدم» دکتر علی شریعتی، «فتح خون» سید مرتضی آوینی و «آیینه در کربلاست» از دکتر محمدرضا سنگری و گوش‌ سپاری به سخنان گرانبهای استاد الهی‌قمشه‌ای درباره حقیقت عاشورای حسین تنها بخشی از منابعی است که می‌تواند همراه‌مان باشد در مسیر دانایی که گوهری است مانا.