تهیهکننده مستند «چشم جنگ» گفت: با اینکه عکاسان موقعیت ظریفی داشتند و واسطه مردم و جنگ بودند، آنطور که باید و شاید به آنها توجه نشد. به گزارش تسنیم، ابراهیم حاتمیکیا در تشریح انگیزه خود برای تهیهکنندگی این اثر گفت: روزی که پسرم این پیشنهاد را برای ساخت «چشم جنگ» داد، وظیفه خود دانستم از این طرح حمایت کنم. این تهیهکننده و کارگردان نامآشنای سینما افزود: باید اعتراف کنم برای خود من با توجه به موضوع این مستند، در درجه اول این نکته اهمیت داشت که چگونگی روبهرو شدن پسرم با این موضوع و سعید صادقی را ببینم و فیلم در درجه دوم قرار داشت. اما خدا را شاکرم که این موضوع خیلی جدی گرفته شد و مستند خوب و قابل دفاعی تولید شد. بخشی از این سوال که چرا عکاسان جنگ بعد از جنگ مهجور ماندهاند و آیا چیزی به نام عکاس جنگ معنا دارد را فیلم پاسخ داده است. واقعیت این است که بعضی از عکاسان جنگ پس از جنگ به طور کلی فراموش شدند و آنچنان که باید میدرخشیدند، ندرخشیدند و فقط بخشی از عکاسان جنگ مسیر را ادامه دادند. وی ادامه داد: گاهی به دلایل امنیتی، عکاسان مهجور میمانند و هنوز هم فکر میکنم اگر وضعیتی امنیتی پیش آید این عکاسان هستند که زودتر از سایرین ضربهپذیر میشوند، چراکه چشمی هستند که برخی علاقه ندارند از این چشم چیزی دیده شود. اما باید توجه داشت در بسیاری از کشورها این چشم باز شده است و در انواع شاخههای مختلف عکاسی به عکاسان توجه میشود. حاتمیکیا ضمن تاکید بر ضرورت توجه به عکاسان 8 سال دفاعمقدس، گفت: در سینمای جنگ برای کسانی مثل سعید صادقی باید بیشتر از اینها فیلم ساخته شود. سعید صادقی خودش از جنس عکس است نه از جنس حرف. وقتی وارد حوزه عکاسی میشود فارغ از هر جملهای که میگوید آرتیستی میشود که لحظات عجیبی را خلق میکند و همین باعث میشود هنوز هم پس از سالها عکسهای سعید صادقی را میبینیم.