احسان خراسانی: معجزه اصلا واژه عجیبی برای توصیف کاری که کارلوس کیروش با تیمملی ما کرده، نیست. وقتی محمد مایلیکهن بعد از برد مقابل کرهجنوبی میگوید: «تیم ایران خیلی منظم و خوب بازی کرد. باید این برد را به فدراسیون و کادر فنی تبریک بگویم». اهمیت موضوع مشخص میشود. مشخص میشود هیچ فرد معمولی نمیتواند با تقریبا 1200 روز شکستناپذیری و البته کلی روز گل نخوردن که حسابش از دست خودمان هم در رفته است، به کابوس تیمهای آسیایی تبدیل شود. صدای تسلیمناپذیری تیم کیروش به فرودگاهها هم رسیده. اولی اشتیلیکه، سرمربی تیمملی کرهجنوبی بعد از خروج از سالن ترانزیت فرودگاه شهر اینچئون، 30 دقیقه به سوالات خبرنگاران پاسخ داد. اصل مطلب این بود که «بالاخر یک روز نوبت شکست ایران هم میشود!» شاید این کار بیشتر از عهده یک فردی مثل عباسآقا (کنایه مایلیکهن به کیروش) بر بیاید. چون از هلیلودزیچ، سرمربی تیمملی ژاپن گرفته تا همین اشتیلیکه، همه در آرزوی برد مقابل ایران هستند. کاری فعلا بسیار بعید که شاید توسط یک فرد خیالی راحتتر صورت بگیرد. حالا دیگر فقط پرستیژ خاص کیروش کنار زمین، ساعتی که با طرح پرچم ایران روی دستش میبندد و سرکشیهایی که به خاطر تیمملی ما میکند مدنظر نیست.
10 امتیاز از 4 بازی و روشنترین راه ممکن که برای صعود به جامجهانی 2018 روسیه مقابل ایران قرار گرفته، ناخودآگاه هم که شده، همه زبانها را به سمت ستایش نمایش درخشان تیمملی میبرد. کیروش در بازی مقابل کره تیمش را با آرایشی راهی زمین کرد که حتی تنها دلیل انتقاد منتقدان هم سست شود. او با یک آرایش هجومی به استقبال مشتهای کرهایها رفت و اگر سردار آزمون کمی با دقتتر بازی میکرد، الان ما از یک برد غیرمنتظره حرف میزدیم که فقط در واکنش «متاسفیم» بازیکنان کره خلاصه نمیشد. مایکل چرچ، یکی از معروفترین خبرنگاران دنیا که تمرکز زیادی روی بازیهای قاره آسیا دارد، روز بازی با کره در استادیوم آزادی بود و علاوه بر شناخت تکتک بازیکنان ایران، به جای همه ما داشت سر تا پای تیم کیروش را با تعریف و تمجیدهای خودش طلا میگرفت.
خوب دفاع کردن و گل نخوردن در وجود بازیکنان تیمملی تزریق شده است. برای خیلیها واضح است که حتی اگر عزتالله پورغاز هم 90 دقیقه مقابل کره بازی میکرد، باز هم شاهد این نمایش مستحکم از مدافعان ایران بودیم. تاکتیک دفاعی کیروش روز به روز پیشرفتهتر میشود. به حدی که باخت و گل خوردن کمکم دیگر اصلا در قاموس تیمملی نمیگنجد. 360 دقیقه گل نخوردن خیلی عجیب و البته قابل ستایش است. اما کارلوس همیشه یک سورپرایز فراتر از آشکارترین آمار برای ما دارد. 4 بازی بسته ماندن دروازه ایران آن هم بدون حتی یک شوت در چارچوب، دستاوردی است که به طور معجزهآسایی باد عجیبی در غبغب ما میاندازد!