گروه اقتصادی: تولیدکننده دکل‌های نفتی و مدیر شرکت توسعه پتروصنعت دریا با بیان اینکه تحت عنوان IPC در آزادگان ۱۸۵ چاه، هر چاه 5/12 میلیون دلار به خارجی‌ها سپرده شده است گفت، یعنی کل مخازن و میدان‌ها به خارجی‌ها رسیده و اگر به ما یک چاه می‌دادند معادل یک دکل بود.  عبدالحمید نادریان با اشاره به بی‌توجهی دولت به تولیدکنندگان داخلی اظهار کرد: ما سازنده دکل خشکی و دکل دریایی هستیم و 10 سال است روی دکل‌سازی به طور متمرکز کار می‌کنیم. 108 سال است کشور ما روی نفت سرمایه‌گذاری کرده و از آن طرف نیازی که داریم با توجه به مخازن کشف‌شده کشورمان، 398 عدد است که از 163 مخزن استفاده می‌کنیم. وی افزود: کشور ما در 5 سال آینده 150 دکل خشکی و 50 دکل دریایی نیاز دارد. در این مدت به دلیل تحریم‌ها و مشکلات دیگر چینی‌ها میدان‌دار تولید دکل برای ما شده‌اند. این تولیدکننده دکل نفتی افزود: ایران تاکنون توسط بخش‌های دولتی، نیمه‌دولتی و خصوصی 40 دکل از چین خریده است در حالی که ما در سال می‌توانیم 12 دکل خشکی و 3 دکل دریایی SM2 بسازیم اما چینی‌ها برای فروش این دکل‌ها از ما 20 میلیارد دلار پول گرفتند. وی اضافه کرد: در حال حاضر از لحاظ قیمتی به 45 درصد از تجهیزات مورد نیاز برای ساخت دکل دست پیدا کرده‌ایم و از نظر وزنی 4/71 درصد دکل خشکی و 4/71 درصد دکل دریایی 3000SM2 بومی‌سازی شده است. نادریان با اشاره به قراردادهای جدید نفتی گفت: از یک طرف IPC خوب است و رقیب خارجی به صنعت نفت می‌آورد ولی از یک طرف ما هنوز آمادگی قرار گرفتن در این شرایط را نداریم و 1100 روز است در این دولت معطل هستیم. چیزی در حدود 40 تا 50 میلیارد تومان از سرمایه ما معطل مانده است. وی اظهار داشت: اخیرا یکی از مشکلاتی که وزارت نفت برای ما ایجاد کرد این بود که اجاره دکل را هم ممنوع کرده و همه را در قالب IPC قرار داد. مدیر شرکت توسعه پتروصنعت دریا بیان کرد: واحدهای نفت شرکت‌های ملی حفاری، نفتخیز جنوب، فلات قاره، نفت مرکزی و اکتشاف مصرف‌کننده دکل‌های ما هستند که در حال حاضر وزارت نفت به این شرکت‌ها دستور داده حق ندارند از ما دکل اجاره کنند و باید در قالب قراردادهای جدید IPC عمل کنند. وی گفت: مسؤولان وزارت نفت اگر درست به IPC عمل کنند به کشور کمک می‌شود. ما هیچ مشکلی در رقابت کردن با شرکت‌های خارجی نداریم. شاید در بعضی مسائل با آقای زنگنه اختلاف‌نظر داشته باشیم ولی این قراردادها در نهایت به ما کمک می‌کند. اگرچه پیش‌بینی می‌کنم طرف‌های خارجی در نهایت تکنولوژی و دانش لازم را طی این قراردادها انتقال نمی‌دهند. این تولیدکننده دکل خاطرنشان کرد: در حال حاضر تحت عنوان IPC در آزادگان 185 چاه و هرچاه را به قیمت 5/12 میلیون دلار به خارجی‌ها سپرده‌اند، یعنی کل مخازن و میدان‌ها به خارجی‌ها رسیده است. هر چاه 5/12 میلیون دلار است اگر به ما یک چاه می‌دادند معادل یک دکل بود. چرا بهترین میدان‌ها را به خارجی‌ها دادند؟ مسؤولان وزارت نفت از شرکت توتال توقع اکتشاف و مسائل دیگر را ندارد ولی در مقابل میدان آزادگان را به مدت 32 سال در اختیار آنها قرار داده‌اند. 3 دهه چاه در اختیار اینها قرار می‌گیرد، در حالی که اصلا در آزادگان نیازی به اکتشاف نیست و اکتشاف انجام شده است. نادریان عنوان کرد: 185 چاه را به توتال داده‌اند، هر چاه هم 5/12 میلیون دلار. 10 چاه به ما می‌دادند ما 10 دکل برای کشور زیر بار می‌بردیم. دولت در IPC بیشتر به سمت خارجی‌ها غش کرده است، علت آن هم این است که می‌گوید من مخزن مشترک دارم. آنها را می‌گذارد وسط به عنوان آیتمی که خارجی‌ها بیایند ولی در عمل می‌بینیم خارجی‌ها نمی‌آیند. مگر قبلا خارجی‌ها آمدند که الان بیایند. آدم عاقل از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود! وی با انتقاد از تیم مدیریتی جدید شرکت نفت به نسیم‌آنلاین گفت: در صنعت نفت تیم قبلی که آقای جوادی در آن حضور داشت خیلی منطقی بود. ما جلسات متعددی با ایشان داشتیم و ایشان می‌دید ما در حال انجام چه کاری هستیم. ولی تیم جدیدی که با آقای کاردر آمده، بروکراسی بیشتری را هم با خود آورده است. در حال حاضر 195 مخزن ما کلا بکر و دست نخورده است. 150 کارخانه بزرگ از ما پشتیبانی می‌کنند و این یک زنجیره بهم متصل است. این 150 واحد منتظرند ما یک کار به آنها ارجاع دهیم که به دلیل نبود کار تعطیل کرده‌اند. با ارجاع کار در صنایع بالادستی نفت کل صنعت فلزی، برق، الکترونیک و متالوژی کشور زیر بار می‌رود. این تولیدکننده دکل تصریح کرد: همین که از فولاد مبارکه و اکسین اهواز برای متالوژی کمک گرفتیم، بخش‌های بسیار زیادی از صنعت متالوژی کشور زیر بار می‌رود. در حال حاضر صنعت نفت ما بهشت دکل‌سازان چینی شده است. درست است که واردات دکل ممنوع شده ولی در حال حاضر بخش خصوصی مشغول دورزدن قانون است و بخش‌های دیگر هم در قالب IPC طی سال‌های آینده مشغول واردات دکل می‌شوند.  نادریان بیان کرد: زنگنه می‌خواهد همه شرکت‌ها را در IPC بیندازد ولی شرکت‌ها توان حضور در قالب IPC را ندارند، زیرا بروکراسی این اجازه را به آنها نمی‌دهد. همه بخش‌ها دولتی است و حتی خارجی‌ها هم با این وضعیت حاضر نیستند کار کنند. خارجی‌ها در IPC دکل و کل تجهیزات حتی نیروی انسانی را با خود به ایران می‌آورند، توتال، لوک اویل، ژآبروژنفت، تات نفت، انی، اتریشی‌ها و چینی‌ها همه با خودشان دکل، تجهیزات و نیروی انسانی می‌آورند. اینها از داخل چیزی استفاده نمی‌کنند. نه در ایران بلکه در همه کشورها، حتی در کشورهای حوزه خلیج‌فارس از داخل کشورها استفاده نمی‌کنند. فقط کارگر ساده و عمله را از کشورها به کار می‌گیرند. وی تصریح کرد: قانون استفاده از توان حداکثری از صنعت داخل هم بین وزارت نفت و وزارت صنعت وجود دارد ولی روی کاغذ است. شعار و سردر وزارتخانه و سازمان‌ها و ادارات کل، اقتصاد مقاومتی است ولی در عمل تنها چیزی که وجود ندارد عمل به شعار اقتصاد مقاومتی است.