در آستانه 99 سالگی نخستین انقلاب ضدامپریالیستی جهان در اکتبر 1917، شاهد انقلابی سایبری هستیم که کنترل امپریالیسم بر ارتباطات جهانی را به چالش می‌کشد. مختل شدن شبکه جهانی اینترنت طی روزهای اخیر نشانه بروز آنارشی بزرگ در سرمنشأ شاهراه‌های اطلاعاتی مجازی یعنی آمریکاست. حملات سایبری گسترده که از روز جمعه زیرساخت‌های اینترنت را هدف گرفتند، موجب اختلال در بزرگ‌ترین شریان‌های مجازی بویژه در خود ایالات متحده شدند. شرکت آمریکایی فناوری‌های زیرساخت اینترنتی «داین» اعلام کرد صبح و عصر جمعه مورد حمله سایبری قرار گرفته است. این شاید بزرگ‌ترین حمله جمعی هکرها در تاریخ اینترنت باشد. تارنماهای مشهور‌ترین شبکه‌های اجتماعی مثل توئیتر و پرطرفدارترین سرویس‌های اینترنتی نظیر آمازون، پی‌پل، نت‌فلکیس، اسپاتیفای و ساوندکلاود برای دقایق یا ساعاتی مسدود شدند. این اختلالات که عمدتا به دسترسی اینترنتی میلیون‌ها نفر در شرق آمریکا- که واشنگتن پایتخت سیاسی، نیویورک پایتخت اقتصادی و مراکز سیا و پنتاگون در آن قرار گرفته‌اند- آسیب رسانده است شامل پایگاه‌های مجازی رسانه‌هایی چون سی‌ان‌ان و گاردین هم شد. عواقب این طغیان اینترنتی حتی گریبان کشورهایی که آمریکا آنها را متهم به حمله هکری به خود می‌کند مثل ایران و روسیه را نیز گرفت و روز یکشنبه شاهد اختلال اینترنت در هر دو کشور بودیم. تارنمای وزارت خارجه روسیه هک شد و اغلب سرور‌های کشورمان نیز دچار مشکل شدند به طوری که پربازدیدترین تارنماهای ایران لحظاتی از دسترس خارج شدند. شرکت زیرساخت اینترنتی داین، مهم‌ترین قربانی این حملات، از یک نوع حمله سایبری خاص در ابعاد وسیع موسوم به حمله «محروم‌سازی از سرویس  DDoS» خبر داد که در آن مهاجمان با تعداد زیادی رایانه و شبکه تحت اختیارشان دارند یک سرور را هدف می‌گیرند و با ارسال درخواست‌های جعلی انبوه برای بازدید، آن سرورها را از کار می‌اندازند.
پایان نظارت دولت آمریکا بر دامنه‌ها
اما مساله اینجاست که این شورش مجازی بزرگ یک‌شبه شکل نگرفته است و از  حدود یک ماه پیش کارشناسان امنیت سایبری درباره پیدا شدن سروکله هکرهایی که هویت‌شان مشخص نیست و به دنبال مختل کردن اینترنت هستند هشدار داده بودند، یعنی از حدود یک هفته پیش از آنکه نظارت آمریکا بر دامنه‌های اینترنتی پایان یابد. اواخر تابستان گذشته بود که دولت آمریکا رسما اعتراف کرد کنترل خود بر یکی از مهم‌ترین اجزای کنترل فضای سایبری در جهان را از دست داده است. این به معنی پایان قرارداد سازمان فدرال ارتباطات و اطلاعات ملی ایالت متحده با سازمان غیرانتفاعی «آیکن» - مخفف شراکت اینترنتی برای نام‌ها و ارقام ثبت شده- برای نظارت و مدیریت عناوین دامنه‌های اینترنتی به مدت 47 سال بود، یعنی از همان نخستین روزهایی که شبکه‌های داخلی الکترونیکی انتقال اطلاعات در آمریکا و اروپا شکل گرفتند. تقریبا تمام تصویری که عامه مردم از شبکه جهانی اینترنت دارند یعنی آدرس‌ها، تعرفه‌ها و پسوندهای اینترنتی شامل این کنترل می‌شدند؛ از دامنه www.facebook.com گرفته تا پسوند دات‌کام یا دات‌آی‌آر. حتی برخی نمایندگان کنگره در این‌باره سروصدا کردند و حتی آن را به رها کردن اینترنت توسط آمریکا تعبیر کردند و اینکه می‌تواند به این کشور ضربه بزند و تهدیدی برای متمم اول قانون اساسی آنها تلقی شود. دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان نیز در ماه سپتامبر گذشته این موضوع را دستمایه حمله به دولت اوباما قرار داده و اعلام کرده بود آمریکا در حال از دست دادن کنترل خود بر اینترنت و واگذاری آن به سازمان ملل است! اما وقتی می‌شنویم آمریکایی‌ها تا امروز حق انحصاری کنترل «دی‌ان‌اس» یا سرویس نامگذاری دامنه را در اختیار داشته‌اند، تازه متوجه می‌شوید که اینترنت به هیچ‌وجه دنیایی آزاد نبوده و نیست. اگرچه واشنگتن کنترل رسمی خود روی آیکن را از تاریخ شنبه اول اکتبر (10 مهر ماه) از دست داده است اما برخلاف سروصداهایی که در این‌باره در رسانه‌های آمریکایی شد، این اتفاق الزاما به معنای عدم کنترل حاکمیت سایه صهیونیستی ایالات متحده از طریق سهام برترش در تمام شرکت‌ها و هولدینگ‌های بزرگ بر اینترنت نیست. در حقیقت بیانیه اول اکتبر لارنس استریکلینگ، معاون وزیر ارتباطات و اطلاعات ایالات متحده مبنی بر اینکه از این پس به جای دولت فدرال آمریکا، سازمان آیکن مستقر در کالیفرنیا و سهامداران بین‌المللی‌اش در سراسر جامعه اینترنت باید پاسخگوی مسائل مربوط به کدگذاری آدرس‌ها و تعرفه‌ها باشند به معنی عجز دولت آمریکا برای جلوگیری از انقلابی سایبری بود که در همه زمینه‌ها علیه بنیانگذاران اینترنت برپا شده است. البته واگذاری آیکن به سهامداران به معنای پوست انداختن امپریالیسم نوین جهانی با حاکم شدن مستقیم شرکت‌های چندملیتی در امورات مربوط به دولت‌ها نیز است. روندی که با افول سلطه جهانی آمریکا و شرکای غربی‌اش در همه عرصه‌ها مشاهده می‌شود. دولت‌های واشنگتن، لندن و اتحادیه اروپایی چون پرده‌ای در حال کنار رفتن هستند تا گردانندگان پشت‌پرده‌شان  در چهره ابرشرکت‌ها و اتحادیه‌های اقتصادی رو بنمایانند.
بزرگ‌ترین تقلب انتخاباتی آمریکا؟
اما مساله اینجاست که طبیعت فضای مجازی، قدرت و اعتبار هر سلطه‌گری را به چالش می‌کشد. حمله‌های اینترنتی ماه اکتبر مثال گویای این واقعیت است. در حالی که مدیران داین حتی آن را «حمله محروم‌سازی از سرویس در ابعاد جهانی» خوانده‌اند، اریک اونیل، تحلیلگر راهبردی امنیت ملی آمریکا و یک مقام ضدجاسوسی سابق اف‌بی‌آی گفته است این کار تنها می‌تواند کار عامل دولتی باشد نه یک هکر منفرد. با وجود تبلیغات روس‌هراسانه شدید توسط اوباما و بخش اعظم سیاسیون آمریکا، شاید چین یا اسرائیل یا سازمان‌های اطلاعاتی خود غربی‌ها پشت‌سر این اختلالات هستند تا با سوءاستفاده از ضعف کنترل دولتی بر اینترنت، نه‌تنها به اطلاعات ذی‌قیمت شرکت‌های بزرگ دست پیدا کنند، بلکه با به وحشت انداختن جامعه اینترنتی بین‌المللی بهانه‌ای برای کنترل‌های جدید یا اخاذی‌های مجازی بیایند. در مقابل چنین تهدیدی هک شدن و افشای ایمیل‌های کانون‌های سیاسی از جمله ستاد انتخاباتی هیلاری کلینتون توسط ویکی‌لیکس، مشکلی جزئی است. حدود 2 هفته مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا چنین تهدیدهای سایبری عظیمی می‌تواند به معنای فروپاشی دولت الکترونیک فدرال و شبکه رای‌گیری الکترونیکی این کشور باشد. در چنین شرایطی نگرانی جمهوری‌خواهان به سرکردگی ترامپ درباره  بروز بزرگ‌ترین تقلب انتخاباتی ینگه دنیا در روز هشتم نوامبر(18 آبان) قابل تامل است.