گروه فرهنگ و هنر: «عاشقانه‌ای برای عباس» روایت 30 سال قبل و 1400 سال قبل‌تر را بسیار با متانت به امروز گره زده است. او از شهدای غواص دست‌بسته به شهدای مدافع حرم می‌رسد و این روند از مسیر درستی طی می‌شود. شهید سیدعباس حسینی که 30 سال پیش در کربلای 4 جاودانه شده و نام کوچه محل زندگی این خانواده به نام او است، دوباره با برادرزاده‌ای به همان نام و با سقایی لشکر فاطمیون تکرار می‌شود. حالا تابلوی کوچه که در طراحی صحنه جایگاه خاصی دارد 2 صاحب از یک تبار پیدا می‌کند تا تکرار تاریخ با تکرار غیرت همین مردم عادی کوچه و بازار رقم بخورد. مردمی که صفا دارند، زحمت می‌کشند و از همه مهم‌تر عاشقند. سیدعباس یکی از همین مردم عادی است که زندگی عاشقانه‌ای با همسرش زهراسادات دارد و... متن بالا اشاره‌ای بسیار کوتاه درباره نمایشی است که این روزها در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود. «عاشقانه‌ای برای عباس» به تهیه‌کنندگی محسن زارع اشکذری و نویسندگی و کارگردانی سیدعلی موسویان و با حضور فرزین صابونی، فقیهه سلطانی، علیرضا استادی، سروش طاهری، نادیا فرجی و محمد زوار بی‌ریا تئاتری است که این روزها تماشای آن از سوی مخاطبان به یکدیگر توصیه می‌شود. با کارگردان و تهیه‌کننده این نمایش گفت‌وگویی داشتیم که آن را در زیر می‌خوانید.
چطور به نمایش «عاشقانه‌ای برای عباس» رسیدید؟
زارع: بنده با برادر شهیدم آقامصطفى صدرزاده دورادور آشنایى داشتم. چنان شخصیت منحصر به فرد و جذابى داشتند ایشان که بى شباهت به اساطیر تاریخى نبودند. خودم هم شخصاً احساس تکلیف مى‌کردم و دغدغه تهیه و تولید کار ارزشى داشتم. بنابراین موضوع را با تحت عنوان یک ایده با نویسنده محترم در میان گذاشتم و نمایشنامه شکل گرفت.
شخصیت‌ها چگونه شکل گرفت و تا چه اندازه متاثر از فضا و شرایط روز بودید؟
سیدعلی موسویان: غیر از شخصیت سیدعباس که الهام گرفته از شهید مصطفی صدرزاده است، باقی شخصیت‌ها تخیل بنده به عنوان نویسنده است. همه تلاش ما این بود که کاراکترهایی که در مجموعه تعریف کردیم مابه‌ازای خارجی‌شان وجود داشته باشد.
زارع: البته بنده تهیه‌کننده اثر هستم و طبیعتاً خیلى نباید به ابعاد هنرى کار ورود کنم. ولى با این همه بخش قابل ملاحظه‌اى از روند روایى داستان و شخصیت‌ها از زندگى واقعى شهید صدرزاده الهام گرفته شده و باقى به فراخور نیاز داستان، (بدون تحریف زندگى آن بزرگوار) به اصل موضوع اضافه شده است.
به نظر شما با توجه به اهمیت موضوع مدافعان حرم میزان فعالیت‌هایی که در این مسیر صورت گرفته چگونه است؟
موسویان: در این زمینه خیلی کم‌کاری شده است. میزان فعالیت‌ها در سینما و تلویزیون خیلی کم است. در تئاتر وضعیت بهتر است اما باز با توجه به حجم اتفاقی که توسط رزمندگان ما رقم می‌خورد، بسیار کم است. باتوجه به اینکه داستان مدافعان حرم، موضوع مبتلابه جامعه ماست و خواسته یا ناخواسته امروز جمعیت زیادی درگیر آن هستند و موضوع امنیت هم به فراخور آن اهمیت دارد، باید بیشتر در این حوزه کار شود. پتانسیل‌های جدی و فراوانی در این عرصه هست که باید به کار گرفته شود. برای ثبت و نگارش فیلمنامه‌های درجه یک، از موضوع مدافعان حرم می‌شود بهره برد.
زارع: اساسا همه عزیزان مدافع حرم مظلوم و مهجور هستند! نکته تاسف‌برانگیز اینجاست که برش بزرگى از جامعه ما با ترازوى مادیات فلسفه دفاع را می‌سنجند! این اصلا خوب نیست. من خودم شخصاً نمونه‌اى سراغ ندارم که کسى حاضر شده باشد براى پول، جانش را حراج کند! ولى براى باورها، اعتقادات و ارزش‌ها مى‌توان هر آینه هزاران مرتبه مرد و زنده شد و دوباره... همانا که اباعبدالله الحسین فرمودند: براستى که زندگانى عقیده و نبرد بر سر اعتقادات است. پیرو سخن شما، درباره تیپ فاطمیون که این قصه تلخ‌تر هم هست.
ما تمام تلاش خود را کردیم که از همه امکانات و ظرفیت‌هاى هنر نمایش در جهت شناساندن آن شهید بزرگوار و همرزمان جلیل‌القدرشان در تیپ فاطمیون استفاده کنیم.
نحوه همکاری عوامل با این مجموعه چگونه بود؟
موسویان: الحمدلله عوامل برنامه به محض دریافت نمایشنامه و مطالعه آن استقبال کردند و بعد از اینکه با سبک و سیاق بنده به عنوان کارگردان آشنا شدند، همکاری‌شان را آغاز کردند. همدلانه کار کردیم و سعی کردیم از شعارزدگی فاصله بگیریم. خدا را شکر مردم هم استقبال خوبی کردند و در نمایش شرکت می‌کنند و آن را می‌بینند.
بازخوردهایی که از مخاطبان دارید چگونه است؟ نکته پایانی اگر دارید بفرمایید.
موسویان: مردم خیلی با این نمایش ارتباط برقرار می‌کنند و از آن راضی هستند. از کسانی که این نمایش را ندیده‌اند، عموم مردم و مخاطبان دعوت می‌کنیم تا روز 24 آبان به غیر از شنبه‌ها، تشریف بیاورند و نمایش ما را در تماشاخانه ایرانشهر ببینند.
زارع: امیدوارم نتیجه این تلاش اولا مورد قبول درگاه احدیت قرار گرفته باشد و در ثانى به آن هدف‌گذارى‌هاى فرهنگى و آن بازخوردهاى ایده‌آل اجتماعى لااقل نزدیک شویم، ان‌شاءالله.