عرفانه فتحیان: بعد از سال‌ها محبوبیت و مقبولیت مک‌دونالد، سال ٢٠١٦ نسخه جدیدی به مردم آمریکا ارائه شده است که هیلادونالد نام دارد! این ترکیب، در ظاهر بیش از چینش 2 واژه فاصله دارند اما دعوای زرگری، رسم سیاستمداران بوده و هست. اینکه فریاد‌ها صرفا برای 2 نامزد بلند است و اسمی از نماینده قشر دیگری به میان نیست جای تامل دارد و داستان تلخ شمالی‌نشینان این قاره است. خر یا فیل! این روز‌ها مساله این است! و گاهی انتخاب گستره‌ای نمایشی دارد که این و آنش، آنچنان تکان‌دهنده نیست ولی برای حفظ موجودیتت مجبور می‌شوی همین انتخاب را دریابی تا دست کم با تغییر ارقام جمع انتخابگران، از محو شدن بگریزی. حالا ٤١ درصد ملت آمریکا نسبت به صحت روند انتخابات اطمینان خاطر ندارند و جوان‌ها درصد کمی از شرکت‌کنندگان را تشکیل می‌دهند و هر دو یعنی کاش کمیت فدای کیفیت می‌شد ولی زهر بی‌اعتمادی به شریان رابطه عوام با سیاسیون وارد نمی‌شد. اینکه منوی هیلادونالد نیز به جذابیت برگرهای مک‌دونالد از آب در آید کمی جای حرف دارد و احتمالا پوزخند، نخستین واکنش شما به این جمله خواهد بود! چیزی که تا اینجا خوب خودنمایی می‌کند این است که خبری از چاشنی اخلاق در آشپزخانه پیش‌رو نیست!
هیلاری یا دونالد، هر دو سرآشپز یک دستورالعمل هستند و فقط نمای متفاوتی دارند. یادتان باشد مزیت مک‌دونالد این است که در تمام دنیا طعم و کیفیت یکسان دارد! روزهای آخر دولت باراک اوباما با داغی بر پیشانی رو به اتمام است و به قول مرد اول جمهوری‌خواهان، توافق با ایران حتی ارزش مکتوب ماندن ندارد و باید پاره شود، هر چند همگان می‌دانند که بهانه‌گیری ترامپ چیزی جز رقیب‌افکنی نیست و برجام شروع خوبی برای آرام کردن این نسل پیرو تسخیرگران لانه جاسوسی بود. در این یک سال اخیر اینقدر حول برجام حرف زده‌اند و به تحلیلش نشسته‌اند که خلأ‌ها در این موضوع با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیست!
فقط می‌دانم چیزی از ١٣ آبان‌مان کم نکرد، بغضی از بغض‌های‌مان را به حب مبدل نکرد و مُهری بر دهان‌مان نکوبید که حتی معذب شویم برای مشت‌های گره شده و فریادهای مرگ‌آلودی که نثار سیاست‌های‌شان می‌کردیم.
اینکه کلید تدبیر به اعتراف خودی‌ها دری را گشود که نمای آن باغ بی‌ثمری است، بماند! اما کاش آنچه را تصویر می‌کنند ما نیز از لنز تلسکوپی به چشم می‌دیدیم.
هر چند این بین علاوه بر نداى تشویق سیاه‌لشکر موافقان، وقوف و رکودی عجیب نیز به ما رسید، چنانکه گاهی هوس می‌کنی بازی دلار و نوسان قیمتش مثل چندی پیش سر به سر اقتصادمان بگذارد ولی لااقل تکانی به این روزهای تار عنکبوت بسته بدهد.
شاید تلخ باشد ولی برای خلاصه سال‌هاى اخیر چیزی جز بیت زیر ذهنم را قلقلک نمی‌دهد:
«در راه، کلید خانه را گم کردند
در راه کلید، خانه را گم کردند!»
امسال ١٣ آبان را مطمئن‌تر فریاد زدیم، چون برای شک‌های‌مان بهانه‌های مستدل به پا کردند و اثبات شد رویای همکلامی با سران‌شان را که ناشی از تدابیر ناشیانه برخی بزرگان‌مان بود نمی‌توانند آنقدر‌ها هم آرمانی از آب در آورند و اعتبار و اصالتش به قدر همان رویا بوده و بس!
اصلا امسال باید صدای‌مان به مردمانی که چند روزی بعد از تلنگر هرساله ما در نیمه اول آبان، کشورشان صحنه انتخاب خواهد شد برسد. هر چند این صدا علی‌الظاهر ندای خصومت و تفرقه باشد اما آنان که پیام نامه رهبری به جوانان غرب را دریافتند، می‌فهمند اگرچه فریادمان لباس رزم بر تن دارد ولی در بطن آن ندای عطوفت موج می‌زند. و امسال یکی از مخاطبان اصلی ما، مظلومان آمریکایی خواهند بود. شاید چنین ترکیبی شما را متعجب کند اما یادمان نرود گاهی ظالم چنان مظلوم را آذین‌بندی می‌کند که ذهن‌ها برای اعتراض به ناکجا می‌رود!
این ناکجا نه به این معناست که ظلم‌های آشکار و خونین این سیاستمداران کاسه‌لیس یهود، فرع بر مقصود ماست اما گرگی که به فرزندانش رحم نکند نگاهش به طعمه‌ها چیزی جز دریدن نخواهد بود. تبعیض نژادی؛ عنوانی که تا سال‌ها قبل در حق رای، درآمد و امکانات عمومی که حقوق بدیهى شهروندان است اثر مشهودتری داشت یا قانون دفاع مرگبار که سالانه جان ٢٨ هزار آمریکایی را می‌گیرد، چرا که به بهانه دموکراسی، در ازای ٥ درصد جمعیت جهان که در این حیطه ساکنند ٥٠ درصد از سلاح‌های غیرنظامی دنیا در اختیار آنهاست.
٥٠ میلیون هیسپانیک که بزرگ‌ترین اقلیت آمریکا هستند درآمدی برابر با ٦٤ درصد سفیدپوستان دارند و ٤٦ درصد از خانه‌دار‌های این کشور را تشکیل می‌دهند.در قتل‌های مکرر توسط پلیس که ٧٧ درصد آنها بی‌علت بوده، تاکنون قرعه همواره به نام رنگین‌پوستان این منطقه افتاده است!
٢٦٠٠ کودک، محکوم به حبس ابد و بدون عفو در زندان‌های ایالات متحده هستند و سالانه حدود ٨٠٠ هزار گزارش ربودن یا گم شدن اطفالی که ٤٠ درصد آنها باز نمی‌گردند ثبت می‌شود. یک میلیون بی‌خانمان و بیش از 3 میلیون سالمند بالای ٦٥ سال زیر خط فقر هستند، همچنین در سال 2003 صد هزار گزارش بدرفتاری با این افراد تنها در ایالت کالیفرنیا ثبت شده است. تا پایان سال ٢٠٠٥ میلادی 12 میلیون و 500 هزار کودک و نوجوان پایین ١٨ سال زیر خط فقر بودند و به گزارش سازمان مبارزه با خشونت در آمریکا، هر 10 ثانیه یک کودک به جهت آزار و اذیت کشته می‌شود.
رتبه دوم اعدام در دنیا پس از چین و رتبه شصت‌وپنجم در تساوی حقوق و درآمد- چنانکه به ازای کار برابر، زنان ٦٦ درصد مردان دستمزد دریافت خواهند کرد- نیز متعلق به این کشور است.
همچنین محدودیت‌های انتخاباتی که زندانیان را فاقد حق رای می‌داند و طی یک سال تا ٢٠١٠ به بهانه اسناد هویت، نزدیک به 5 میلیون نفر از انتخابات محروم شدند.
به گزارش «اف‌بی‌آی» 659 میلیون مکالمه شنود شده است و وضعیت آزادی بیان را هم با مالکیت رسانه و مواجهه با قول یا فعلی که نشان‌دهنده تردید در هولوکاست باشد، می‌توان به عینه دید! همه این اشارات یعنى قابل حدس است که هیلادونالد مورد بحث ما براى منوی ویژه خود، خون مظلومان زیادی از داخل و خارج قلمروى حکومتش را به شیشه کرده و آماده سرو نیز خواهد کرد!