رفتار ناشایست و به کار بردن عبارات ناپسند برخی فوتبالیست‌ها در فوتبال ایران سابقه طولانی دارد. بازیکنانی که در روزهای ابتدایی فوتبال‌شان برای تیتر یک شدن در برخی رسانه‌ها و انجام مصاحبه سر و دست می‌شکنند تا شاید کمی بیشتر دیده شوند و ورق زندگی‌شان به سمت خوشبختی بچرخد اما به محض قرار گرفتن در نقطه شهرت همه آنچه را در گذشته بوده‌اند فراموش می‌کنند و در موضعی قرار می‌گیرند که گویی عالم و آدم به آنها بدهکارند. آندرانیک تیموریان، کاپیتان تیم‌ملی فوتبال ایران روز گذشته مصاحبه‌ای قابل تامل انجام داد، صحبت‌هایی که به هیچ‌وجه نه در شأن وی و نه در شأن اصحاب رسانه نیست. باید از این بازیکن باتجربه پرسید رسانه‌ها و مخاطبان آن را که مردم هستند به چه تهدید کرده است؟ او به صراحت تهدید کرده که ای اصحاب رسانه مرا مجبور نکنید برخلاف میل باطنی‌ام دیگر حتی برای احوالپرسی تلفن همراهم را جواب ندهم! در بخش دیگری از صحبت‌های تیموریان آمده است که خواهشا حرف‌های دوستانه را در قالب مصاحبه منتشر نکنید! اما باید از کاپیتان تیم‌ملی پرسید که وی به چه علت مباحثی را که بیان آنها هم برای خودش و هم برای تیم‌ملی فوتبال ایران حواشی خاصی را ایجاد می‌کند طرح کرده است و چه بدتر که این صحبت‌ها در قالب دوستانه و نه برای انتشار در رسانه‌ها باشد. تیموریان در صحبت‌های روز گذشته‌اش بیان کرده: «برای اصحاب رسانه ارزش و احترام بسیاری قائلم و گاهی به تماس‌های آنها پاسخ می‌دهم و احوالپرسی می‌کنم اما این پاسخگویی به منزله انجام مصاحبه نیست و دوستان رسانه‌ای من باید شرایط حساس تیم‌ملی را درک کنند. خواهشا حرف‌های دوستانه را در قالب مصاحبه منتشر نکنند. بدون شک اگر این رویه ادامه پیدا کند، نه تنها اعتماد من سلب می‌شود بلکه مجبور می‌شوم برخلاف میل باطنی‌ام دیگر حتی برای احوالپرسی هم تلفن همراهم را جواب ندهم. از دوستان می‌خواهم موقعیت حساس تیم‌ملی را خوب درک کنند». به چند نکته کوتاه و گذرا اشاره می‌کنیم، ابتدا اینکه کاپیتان تیم‌ملی از دوستان درخواست کرده که شرایط حساس تیم‌ملی را درک کنند اما سوال قابل طرح این است که آیا آندرانیک تیموریان خود به این مساله جامه عمل پوشانده یا خیر؟ اینکه صحبت‌های دوستانه او رسانه‌ای شده و ایجاد دردسر کرده نشان می‌دهد که کاپیتان تیم‌ملی خود به درستی این حساسیت را درک نکرده است. موضوع دوم ادبیاتی است که تیموریان به وسیله آنها اهالی رسانه را تهدید کرده است، اینکه اگر این رویه ادامه پیدا کند، نه تنها اعتمادش سلب بلکه مجبور می‌شود برخلاف میل باطنی دیگر حتی برای احوالپرسی هم تلفن همراهش را جواب ندهد. ای کاش کاپیتان تیم‌ملی فوتبال از کلام مناسب‌تری برای برخورد با رسانه‌ها و مخاطبان آنها که مردم هستند استفاده می‌کرد. تیموریان باید بداند در مقابل چه ایستاده و نقطه مقابلش را به چه چیزی تهدید کرده است؟ رسانه‌ها، مردم، مصاحبه نکردن... در پایان باید تاکید کنیم که نه تنها تیموریان بلکه سایر فوتبالیست‌ها و ورزشکاران که در حال حاضر در بالاترین سطح قرار گرفته‌اند بخش عمده‌ای از شهرت و محبوبیتی را که در جامعه به دست آورده‌اند مدیون همین رسانه‌ها هستند و نباید آن را نادیده بگیرند. کاش به یاد آورند روزهایی را که برای تیتر یک شدن در همین رسانه‌ها لحظه‌شماری می‌کردند و بعضا از همان فضایی که در اختیارشان قرار گرفت توانستند به موقعیتی مثال‌زدنی دست یابند. کاش هیچ وقت یادمان نرود چه بوده‌ایم و چه شده‌ایم، گاهی باید به یاد آوریم پل‌هایی را که از روی آنها رد شدیم و به موقعیتی رسیدیم که در خواب آرزویش را داشتیم.