بررسی زمینگیر شدن تیم‌ملی در باتلاق مالزی

چرا زورمان به سوری‌ها نرسید؟

از همان باران شدید مالزی مشخص بود در این زمین گل‌آلود و خیس، شاگردان کی‌روش به هیچ‌وجه کار ساده‌ای را پیش رو ندارند. شاید در زمین خشک هم برای باز کردن دفاع اتوبوسی سوری‌ها کار بسیار سختی را پیش رو داشتیم. اما دلیل اصلی این توقف و هدر رفتن 2 امتیاز سرنوشت‌ساز چه بود؟  آیا باید تقصیر را تمام و کمال به گردن زمین انداخت و گفت چون گل بود ما قادر به بازی همیشگی‌مان نبودیم؟  هنوز تیم‌ملی کشورمان با 11 امتیاز در صدر جدول است و شانس بسیار بالایی برای صعود به عنوان تیم نخست به جام‌جهانی 2018 روسیه دارد. با این وجود کمتر کسی تصورش را می‌کرد ما نتوانیم دروازه سوری‌ها را ولو برای یک بار باز کنیم. علت واقعی این موضوع چه بود؟ بهتر است از ابتدا شروع کنیم. ایمن حکیم، سرمربی سوریه قبل از بازی گفته بود تیمش می‌آید برای متوقف کردن ایران که صدرنشین گروه است و بهترین تیم آسیا. او به همین دلیل با جمع بازی کردن و پوشش دادن عرض زمین اجازه نداد بازیکنان تیم‌ملی با فراغ بال کارشان را انجام دهند. البته در این راه، زمین هم به کمکش آمد. حکیم برای 15 دقیقه پایانی هم برنامه داشت؛ به بازی فرستادن مواس و استفاده از سرعت او و دیدیم که این ترفند هم نتیجه داد. سوریه در این دقایق صاحب یک ضربه آزاد پشت محوطه جریمه تیم‌ملی شد و 2 بار هم فرصت شوتزنی پیدا کرد. تیم‌ملی و کی‌روش می‌خواستند به چه چیز برسند؟ راهی که قرار بود ما را به آن هدف برساند، چه بود؟ راه‌های گل زدن تیم‌ملی کدام‌ها بودند؟ چند بار امتحان شدند؟ ما می‌خواستیم از پاس عمقی استفاده کنیم  اما روی این زمین نمی‌شد از چنین حربه‌ای استفاده کرد. ارسال‌های بلند حربه دیگری بود اما متاسفانه هافبک‌های تیم‌ملی و بویژه سعید عزت‌اللهی در انجام این کار به طرز عجیبی ناتوان نشان دادند. ارسال‌های امید ابراهیمی هم بیشتر اشتباه بود. سپس به کناره‌های زمین رفتیم. میلاد محمدی و رامین رضاییان کمتر در نفوذ شرکت کردند و به همین دلیل جهانبخش، طارمی و امیری هم کمتر در عبور از بازیکن خودی و شکست دادن برتری عددی موفق شدند. شوتزنی روش بسیار مناسبی می‌توانست باشد اما چند بار امتحان شد؟ عزت‌اللهی 2 بار چنین فرصتی را داشت ولی هر دو بار با مکث فراوان از دستش داد. شوت جهانبخش بلاک شد و ضربه ابراهیمی فاصله‌ای فراوان با تیر افقی داشت. شاید ضربات ایستگاهی بهترین ترفند به حساب می‌آمد با این وجود کرنرها را به بدترین شکل ممکن زدیم؛ همگی روی تیر اول برای یک ضربه با پشت سر تا نظم دفاع سوریه به هم بخورد ولی هیچکدام چنین نقشه‌ای را اجرا نکرد. سایر ضربات ایستگاهی را هم مستقیم برای دروازه‌بان سوریه می‌فرستادیم. اصرار به کشیدن کرنرها توسط اشکان دژاگه خودش سوال بزرگی بود که کسی پاسخی برای آن نداشت. در تمام 90 دقیقه، فقط یک بار دیدیم که هر دو مدافع راست و چپ تیم‌ملی جلو رفتند و وارد زمین سوریه شدند. در لحظه استارت رضاییان و محمدی، حسینی و پورعلی‌گنجی از هم فاصله گرفتند و ابراهیمی جلوتر از آنها کمی عقب آمد و در مرکز ایستاد. محمدی با اورلپ از کنار امیری فرار کرد. همزمان جهانبخش با اضافه شدن رضاییان از خط طولی فاصله گرفت و به محوطه جریمه رفت. ارسال محمدی و ضربه  سر جهانبخش؛ بهترین موقعیتی بود که از دست رفت. شاید با کنار گذاشتن بهانه‌ها بیشتر روی این تاکتیک پافشاری می‌کردیم حالا اینچنین بحث زمین و وقت تلف کردن سوری‌ها ما مطرح نبودیم. باید اعتراف کرد در روزی که چندان خوب نبودیم باران بدجوری زمینگیرمان کرد.

 

 

جایزه ویژه کنفدراسیون فوتبال آسیا به علیرضا فغانی

کنفدراسیون فوتبال آسیا جایزه ویژه داوری را به علیرضا فغانی و 2 کمک داور ایرانی اهدا کرد. علیرضا فغانی، داور بین‌المللی فوتبال ایران طی ماه‌های گذشته با قضاوت تورنمنت‌های بسیار بزرگ نظیر جام باشگاه‌های جهان و فینال المپیک فوتبال، در میان بهترین کاندیداهای داوران جهان جای گرفت. همچنین کنفدراسیون فوتبال آسیا با دعوت از علیرضا فغانی، از این داور ایرانی تقدیر کرد. علیرضا فغانی به همراه رضا سخندان و محمدرضا منصوری کمک‌هایش، از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا با دریافت جایزه ویژه این کنفدراسیون مورد تقدیر قرار گرفتند. همچنین کنفدراسیون فوتبال آسیا در بخش زنان هم از داور و کمک داوران استرالیایی تقدیر کرد.