برنامه سینمایی «هفت» بامداد شنبه 6 آذرماه با موضوع سینمای سیاسی روی آنتن زنده شبکه سه سیما رفت. به گزارش «وطن‌امروز»،  «هفت» در میزگردی با حضور مهدی کرم‌پور و مهدی آذرپندار به بررسی سینمای سیاسی در ایران پرداخت. کرم‌پور در ابتدای سخنانش بیان داشت: اساسا زمانی که از سینمای سیاسی صحبت می‌کنیم، در واقع درباره نقد قدرت صحبت می‌کنیم. سینمای پروپاگاندا و در جهت تبلیغ سیاست‌های حکومت بوده است و از سوی مقابل سینمایی که کارش غر زدن است، نیز کم‌وبیش حضور داشته است. کرم‌پور با اشاره به فضای دوقطبی سیاسی در ایران گفت: سینمای سیاسی آسیبی دارد که می‌تواند آن را از عمق به سطح ببرد. امروز وقتی سوار تاکسی می‌شوید تحلیل‌های عمیق‌تری از سوی عموم مردم درباره مسائل سیاسی می‌بینید اما وقتی به عرصه سینما می‌آید این دوقطبی علیه یا له موضوع فیلم، حرف فیلم را قیچی می‌کند. مهدی آذرپندار نیز در بخشی از این میزگرد گفت: من فکر می‌کنم این موضوعات و مضامین نیستند که تعیین‌کننده استقبال فیلم توسط مردم باشند. درواقع نمی‌توان گفت فیلم‌های تاریخی یا سیاسی یا اجتماعی الزاما مورد توجه مردم قرار خواهند گرفت یا خیر.... این رویکردها هستند که ملاک انتخاب مردم‌اند. برای مثال 2 فیلم «سیانور» و «امکان مینا» در یک موضوع واحد با 2 رویکرد مختلف ساخته می‌شوند اما برخورد حاکمیت و مردم با فیلم‌ها متفاوت است. آذرپندار افزود: فیلم سیاسی ساختن را بد ندانیم و اگر متلک سیاسی می‌اندازیم سرمان را بالا بگیریم و بگوییم فیلم سیاسی ساخته‌ایم. فیلم «پول چوبی» شما پر از متلک، زندانی سیاسی و... است. این قابل انکار نیست. فیلم شما، نظیر فیلم‌هایی همچون «کازابلانکا»، «بر باد رفته» و... یک فیلم عاشقانه در بستر سیاسی روایت می‌شود.
 ظرفیت دولت قبل بیشتر بود
مهدی کرم‌پور در بخش دیگری از این گفت‌وگو ادامه داد: فیلمسازی که فیلم سیاسی می‌سازد با کمی لرزیدن ممکن است به دام فیلم پروپاگاندا بیفتد. این یک مرزی دارد. البته فیلم پروپاگاندا را نیز فیلم بدی نمی‌دانم. معتقدم سانسور در 2 سر طیف حزب‌اللهی و روشنفکری وجود دارد و این همان چیزی است که فیلمساز از اظهارنظر 2 جریان علیه خودش می‌ترسد. من 2 سال فیلمم متوقف شد. حتی جرأت نمی‌کنم فیلمم را در بستر یک اتفاق سیاسی روایت کنم و بگویم آن چیزی که این میان مهم است عشق است. همه گروه‌های سیاسی باید زمینه را فراهم کنیم که همه درباره همه مسائل فیلم بسازند و در این صورت احتمال فروش خوب این فیلم‌ها نیز وجود دارد. هر چند ظرفیت دولت آقای احمدی‌نژاد در برخی زمینه‌ها نشان داده شد بیشتر است؛ حداقل مدیران سینمایی او این را نشان دادند.
تجربه فشار روشنفکران بر سینما
آذرپندار نیز بیان داشت: در دولت قبل فیلم‌های سیاسی متعددی ساخته شد، حتی تصویر احمدی‌نژاد در گورستان به نمایش درآمد اما نه‌تنها توقیف نشد بلکه مورد حمایت هم قرار گرفت اما سانسور در جریان روشنفکری بیشتر است. می‌خواهید من تجربه بازیگرانی را بگویم که با فیلمنامه من مشکلی ندارند اما بعد از صحبت با دیگران به ناگهان روز تولید شانه خالی می‌کنند و قید بازی در فیلم را می‌زنند؟! این منتقد سینما افزود: این شدت از سانسور که در حین تولید مانع از بازی بازیگر شود، فقط و فقط مخصوص نظام‌های در حال فروپاشی است. امروز جریان روشنفکری در حال نابودی است که دست به چنین کارهایی می‌زند. من آرزو می‌کنم زمانی برسد که بازیگران بعد از رسیدن فیلمنامه به دست‌شان برای بازی در آن فیلم آزاد باشند. متاسفانه فشار از طرف کسانی است که اسم خودشان را سینماگر گذاشته‌اند. وی ادامه داد: 4 تا نقد علیه یک فیلمساز را با فشار سنگین حین تولید نمی‌توان مقایسه کرد. من طرفدار شفافیت هستم. می‌گویم شفاف باشید. با همان نگاهی که برای سینما فیلم می‌سازند، برای تلویزیون چرا نمی‌سازند؟ چرا شفاف بیان نمی‌کنند. برخی مضامین مثل اسیدپاشی در سینمای ایران فرصت فیلم شدن پیدا می‌کنند اما موضوعاتی مثل حادثه منا یا انفجار در دفتر نخست‌وزیری کنار گذاشته می‌شوند.
 کرم‌پور: ان‌شاءالله بزودی شاهد فروپاشی جریان روشنفکری باشیم!
در ادامه کرم‌پور بیان داشت: من در این زمینه با شما موافقم. ان‌شاءالله بزودی شاهد فروپاشی این جریان باشیم. من خیلی خوشحالم که شما به سینما آمدید و فیلم‌تان را ساخته‌اید تا حرف خود را بزنید. به همگی این فرصت داده شود تا آن زمان بتوان گفت سینمای سیاسی رشد می‌کند. وی بیان داشت: من فیلم‌هایی را که در نقد حاکمیت هستند، فیلم‌های سیاسی می‌دانم. فیلمی که بر جامعه‌اش اثرگذار است و حرف مردم را می‌زند نه حرف دولت‌ها را، یک فیلم سیاسی محسوب می‌شود. آذرپندار نیز خاطرنشان کرد: این به ساختار حکومت‌ها هم بستگی دارد. اگر دولت‌ها برخاسته از دل مردم باشند اشکالی ندارد در حمایت از حکومت نیز فیلم بسازیم. البته راه نقد همیشه باز است. فیلمی مثل «آژانس شیشه‌ای» به هیچ وجه اپوزیسیون نیست، پوزیسیون است. اما حرف مردم را می‌زند و نقد می‌کند و بسیار هم مورد توجه قرار گرفت و موفق بود.