گروه اجتماعی: در حالی که تبلیغات گسترده‌ای در 2 سال گذشته درباره کاهش حوادث ریلی با اجرای سیستم کنترل اتوماتیک قطار(ATC) انجام شده، کارشناسان این حوزه از اجرای ناقص این سیستم درخط ریلی تهران- مشهد خبر می‌دهند.

برخورد 2 قطار در ایستگاه هفت‌خوان سمنان و کشته شدن ۴۴ نفر از هموطنان‌مان بهانه‌ای شد تا نگاه‌ها دوباره به وعده‌های مدیران وزارت راه‌وشهرسازی مبنی بر تجهیز خطوط ریلی به سیستم کنترل اتوماتیک قطار و کاهش حوادث انسانی دوخته شود. سال ۹۳ بود که پس از برخورد 2 قطار در ایستگاه شاهرود مدیران وزارت راه‌وشهرسازی از اجرای کامل سیستم کنترل اتوماتیک قطار در آینده نزدیک خبر دادند و براساس این وعده‌ها قرار شد شاهد کاهش چشمگیر خطای انسانی و حوادث ریلی در کشور باشیم اما با این وجود حادثه تلخ برخورد 2 قطار این بار در سمنان این سوال را مطرح کرد که چرا با وجود پیاده‌سازی سیستم کنترل اتوماتیک دوباره چنین حادثه‌ای رخ داده است؟

کارشناسان حوزه حمل‌ونقل ریلی پیاده‌سازی نشدن کامل سیستم کنترل اتوماتیک قطار را در خط ریلی تهران- مشهد عامل اصلی این حادثه می‌دانند. بررسی‌ها حکایت از آن دارد که کارشناسان حمل‌ونقل ریلی بارها واکنش‌هایی نسبت به این موضوع نشان داده و هشدارهایی را به مدیران وزارت راه‌وشهرسازی داده بودند اما این هشدارها نتیجه نداد و حادثه تلخ روز جمعه در ایستگاه هفت‌خوان سمنان به وقوع پیوست، حادثه‌ای که مدیران وزارت راه‌وشهرسازی در نخستین واکنش‌ها، بی‌توجهی مدیر کنترل شیفت ایستگاه و بی‌دقتی وی به سیستم هشدار را عامل آن اعلام کردند، در حالی که اگر سیستم کنترل اتوماتیک به طور کامل پیاده‌سازی می‌شد نباید خطای انسانی چنین فاجعه‌ای را رقم می‌زد.

خطای انسانی چندلایه!

در همین ارتباط، محمدحسین رضاییان، کارشناس حوزه ریلی در گفت‌وگو با مهر، «پیاده‌سازی نشدن کامل سیستم کنترل اتوماتیک قطارها به همراه انجام خطاهای انسانی در چندین لایه مدیریتی» را عامل این حادثه دانسته است. وی می‌گوید: اجرای سیستم کنترل اتوماتیک قطارها باعث افزایش ایمنی و حذف خطاهای انسانی می‌شود ضمن اینکه افزایش بهره‌وری در حمل‌ونقل ریلی را هم به همراه دارد. رضاییان ادامه می‌دهد: سیستم کنترل اتوماتیک قطار در خط ریلی تهران- مشهد به صورت کامل اجرایی نشده است و براساس گفته ماموران ایستگاه‌های این مسیر ریلی، افزایش خطاهای این سیستم هم مورد توجه مدیران نبوده و به امری عادی تبدیل شده بود. وی می‌افزاید: خطای انسانی در این حادثه تنها از سوی مدیر کنترل ایستگاه رخ نداده، بلکه در چندین لایه ناهماهنگی‌هایی وجود داشته است.

هشداری که اعلام نشد

به گفته این کارشناس حوزه ریلی، زمانی که یک قطار به هر دلیل متوقف می‌شود لکوموتیوران برای آگاه‌سازی لکوموتیوران قطار بعدی، ترقه‌ای را در فاصله ۵۰۰ متر عقب‌تر روی ریل قرار می‌دهد تا با عبور قطار و ترکیدن ترقه، لکوموتیوران ترمز را بکشد که در این حادثه چنین هشداری از سوی لکوموتیو تبریز- مشهد انجام نشده است. رضاییان افزود: خطای بعدی از سوی لکوموتیوران قطار سمنان- مشهد انجام شده، زیرا بعید به نظر می‌رسد در بیابان، قطار متوقف شده در فاصله هزار متری قابل مشاهده نباشد پس این لکوموتیوران باید عکس‌العمل سریع‌تری انجام می‌داد.

وی ادامه می‌دهد: با وجود اینکه لکوموتیوران قطار جلویی اعلام توقف کرده اما به دلیل تغییر شیفت در پست تلفنگرام ایستگاه، مامور قبلی این توقف را به مامور شیفت بعدی اعلام نکرده است و سرانجام ماموران ترافیک مرکز کنترل شاهرود (ایستگاه اصلی اجرای سیستم ATC) مسدود بودن خط را مشاهده کرده اما به دلیل تکرار در اشتباه‌های این سیستم، چراغ قرمز و هشدار را سبز (عبور) کرده و منجر به بروز این حادثه شده‌اند. این کارشناس صنعت حمل‌ونقل می‌گوید: اگر هر کدام از این افراد فعالیت خود را بدرستی انجام می‌دادند، شاهد وقوع چنین حادثه‌ای نبودیم اما متاسفانه تمام این ماموران به صورت همزمان دچار خطا شدند. به گفته این کارشناس، علاوه بر خطای انسانی، تجهیزات لازم از جمله سیستم بالیس روی خط ریلی تهران- مشهد نصب نشده است، در حالی که برای اجرای کامل سیستم کنترل اتوماتیک قطار، باید برخی تجهیزات روی قطار و برخی روی خط نصب و یکسری نرم‌افزارها هم برای مدیریت این تجهیزات  استفاده شود.

اجرای ناقص سیستم ATC

رضاییان تصریح می‌کند: چون تجهیزات بالیس به صورت کامل اجرایی نشده است امکان خطای انسانی افزایش یافته و چنین حادثه‌ای رخ داده است البته این موضوع نمی‌تواند عامل خطای انسانی در بروز این حادثه را کمرنگ کند. وی ادامه می‌دهد: حمل‌ونقل ریلی برخلاف سایر شیوه‌های حمل‌و‌نقلی مدیریت و نظم بیشتری را می‌طلبد، زیرا زمانی که در مسیر ریلی یک قطار متوقف می‌شود، تمام خط دچار مشکل شده و مدیریت این موضوع نیازمند نظم فوق‌العاده‌ای است. رضاییان با انتقاد از عدم پیاده‌سازی کامل سیستم ATC می‌گوید: هزینه پیاده‌سازی سیستم کنترل اتوماتیک قطارها، کمتر از ۵ درصد احداث خط جدید است و اگر این سیستم کامل اجرایی شود، ۷۰ درصد در بهره‌وری خط موثر است اما با وجود عدم اجرای این سیستم، مسؤولان وزارت راه‌وشهرسازی وعده احداث خط‌های جدید را می‌دهند. حال پرسش این است که چرا سیستم کنترل اتوماتیک قطارها باوجود وعده‌های مکرر مدیران وزارت راه‌وشهرسازی به طور کامل اجرایی نشده است؟ و چرا این تعداد خطای انسانی با هم بروز کرده و منجر به شکل‌گیری چنین فاجعه‌ای شده است؟ وزارت راه‌وشهرسازی باید پاسخگوی این حجم از بی‌نظمی و ناهماهنگی در لایه‌های مدیریتی ایستگاه‌های راه‌آهن باشد.