بن هیوارد: خیلی‌ها آن را بهترین خط میانی دنیا می‌نامیدند؛ سه گانه ژاوی، اینیستا و سرخیو بوسکتس در عصر پپ گواردیولا در بارسا بین سال‌های 2008 تا 2012 این تیم را به اوج رسانده بود. آن روزها اما مدت‌هاست که رفته‌اند و حالا آبی‌واناری‌ها بیشتر روی سه‌گانه خط حمله‌شان حساب می‌کنند. اینیستا و بوسکتس هنوز در نیوکمپ هستند اما سبک بازی بارسلونا در سال‌های اخیر تغییر کرده است. حتی قبل از اینکه ژاوی باشگاه را به مقصد قطر ترک کند، در فصل 15-2014، این اتفاق افتاده بود. حالا اینیستا مصدوم است، بوسکتس هم در سطح و اندازه‌های خودش نیست و ایوان راکیتیچ هم هرگز نتوانسته در سطح این بازیکنان باشد. همین موضوع باعث شده بارسا خط میانی معمولی داشته باشد. با این اتفاق خیلی از هواداران ناامیدند که تیمشان در حال از دست دادن هویتش است. دیگر آن سبک خاص که برای سال‌ها آنها را به بهترین موفقیت‌ها رسانده از دست رفته است. در واقع این موضوع کم‌کم اتفاق افتاد. در سال 2011 گواردیولا فابرگاس را به بارسا آورد و تغییرات تاکتیکی کمی در تیمش ایجاد کرد. او به کاپیتان سابق آرسنال به عنوان یک 9 کاذب بازی داد و سعی کرد از او در کنار ژاوی، اینیستا و بوسکتس استفاده کند. بعد از او نوبت به یک محصول جدید از لاماسیا بود، تیاگو آلکانتارا. اما در سال 2013 او هم از تیم جدا شد و دلیلش این بود که با حضور سسک او راهی برای رسیدن به ترکیب اصلی پیدا نمی‌کرد. در آن زمان تیم بی‌نیاز از بازیکن بود و مشکل زمانی آغاز شد که یک سال بعد فابرگاس هم رفت. این تصمیم لوئیس انریکه بود؛ سرمربی فعلی بارسا که فلسفه مستقیم‌تری دارد. راکیتیچ آمد تا تیم رو به جلو‌تر شود. قرار بود با او انتقال توپ به خط حمله سریع‌تر باشد و تیم تحرک بیشتری داشته باشد. این فلسفه خوب جواب داد. اینیستا در اوج بود و ژاوی نیمکت‌نشین شده بود و برای بارسایی که می‌خواست هم کمی از فلسفه حفظ توپش را نگه دارد و هم تهاجمی‌تر شود، این بهترین تصمیم بود. بارسا در آن فصل سه‌گانه کسب کرد؛ با کمک راکیتیچ و سوارس. ژاوی هم البته نقشش را ایفا کرد و این در حالی بود که اینیستا در فینال لیگ قهرمانان بهترین بازیکن میدان شد اما در آن تابستان ژاوی از تیم جدا شد و آردا توران به عنوان جانشینش به تیم اضافه شد. او به خاطر محرومیت بارسا از فعالیت در بازار نقل و انتقالات مجبور بود 6 ماه بیرون از زمین باشد. همین موضوع باعث شد روند هماهنگ شدنش به تعویق بیفتد و در واقع او هنوز هم نتوانسته به بهترین شکل عملکردش را ارائه دهد. بعد از جدایی ژاوی، لیونل مسی تبدیل به بازیکنی شد که در نقش یک بازیساز و خلاق موقعیت کار می‌کرد. او عقب‌تر رفت تا برای خودش و دیگران موقعیت گلزنی بسازد. مقابل حریفانی که معمولا مقابل بارسا با پرس شدید بازی می‌کنند، عملکرد او افت می‌کند و در این زمان است که خط میانی باید به کمک او بیاید. در این فصل خط میانی بارسا عملکرد خوبی نداشته است. سبکی که این روزها بارسا دارد اصلا سبک هماهنگ با بازی بوسکتس نیست، او مجبور شده فضاهای زیادی را پوشش دهد و تعداد مصدومیت‌هایش هم بالا رفته است. شاید این موضوع حتی باعث افت عملکردش هم شده باشد. بدتر از آن، آندره گومز از زمان آمدن از والنسیا در تابستان هیچ تاثیر مثبتی در تیم نداشته است. او قرار بود جانشین آینده‌دار اینیستا باشد اما نه تنها یک گل هم نزده، بلکه بازی‌هایش هم متقاعد‌کننده نبوده است. بهترین بازی او بازی بیرون از خانه مقابل من‌سیتی در لیگ قهرمانان بود، دیداری که در آن بارسا شکست خورد و این بازیکن پرتغالی در شرایطی که باید توپ را به تور می‌چسباند آن را به تیر دروازه زد. بعضی از هواداران بارسا ترجیح می‌دهند تیمشان به جای کار کردن روی گومز، وقتش را صرف سرخی سمپر کند اما انریکه این بازیکن را به طور قرضی به گرانادا فرستاد و منظورش این بود که او برای بازی در سطح بالای لیگ آماده نیست؛ اینکه در آینده آماده می‌شود یا نه هم مشخص نیست. خیلی‌ها به این موضوع شک دارند. او استعداد دارد اما شاید شخصیتش آن طور نباشد که بتواند در نیوکمپ موفق باشد. در واقع تنها بازیکن خانگی بارسلونا که خوب هم کار کرده سرخی روبرتو است. او در پست دفاع راست استفاده می‌شود چون الکس ویدال گزینه قابل اعتمادی بعد از ترک دنی‌آلوز نبوده است.