مانوئل والس پست نخست‌وزیری فرانسه را با رویای ریاست‌جمهوری ترک کرد. البته رویایی بخت‌برگشته که با توجه به افتضاحات پیاپی رئیسش، فرانسوا اولاند و حزب حاکم سوسیالیست طی 4 سال گذشته بسیار دوردست به نظر می‌رسد. همچنین راست‌گرایی کم‌سابقه در فرانسه تحت تاثیر پیروزی دونالد ترامپ در آمریکا و اقبال گسترده به حزب ابر راستگرای جبهه ملی، بخت یک رئیس‌جمهور سوسیالیست دیگر پس از اولاند را بیش از پیش کاهش می‌دهد. والس دیروز در حالی استعفانامه خود را تقدیم رئیس‌جمهور کرد که شب پیش از آن در منطقه اوری در حومه پاریس رسما جایگزینی‌اش به جای اولاند در انتخابات 2017 را  اعلام کرده بود. اولاند که یک هفته جلوتر از انتخابات کنار کشیده بود پس از گفت‌وگویی نیم‌ساعته با والس در کاخ الیزه استعفای نخست‌وزیرش را پذیرفت و برنار کازونوو وزیر کشور را جایگزین او کرد. در سلسله جایگزینی‌ها «برونو لورو» هم به عنوان وزیر کشور جدید فرانسه منصوب شد. زمانی که اولاند احمق در پی هوسرانی‌هایش، همسرش و زن قدرتمند حزب سوسیالیست یعنی سگولن رویال را- که خود زمانی نامزد ریاست‌جمهوری بود- با 4 فرزند طلاق می‌داد در حقیقت پایگاه اجتماعی خود در میان چپگراها را نیز نابود می‌کرد.  حال آقای کوتوله باید در غیاب رویال به پیوند سیاسی ناامیدانه و نامطلوبی با آقای عبوس تن دهد. والس همیشه عصبی دست‌کم از 2 سال پیش توسط محافل رسانه‌ای به عنوان جایگزین اولاند بی‌لیاقت و نامحبوب برای حفظ کاخ الیزه معرفی شده است و افکار عمومی اغلب او را به این خاطر که با وجود پلیسی کردن اوضاع طی ماه‌های اخیر در فرانسه نتوانسته امنیت را حفظ کند ملامت می‌کنند. او که با آن روش‌های سرکوبگرانه‌اش هیچ‌وقت چهره‌ای محبوب نبوده است به عنوان آخرین امید جناح اولاند در حزب سوسیالیست باید ماه آینده با دیگر مدعیان حزب وارد گردونه رقابت‌ در انتخابات مقدماتی شود. در مهم‌ترین نظرسنجی سراسری انجام شده متعاقب قطعی شدن نامزدی فرانسوا فیون در انتخابات سراسری بهار آتی از سوی حزب جمهوری‌خواه، تقریبا هیچ بختی برای نامزد چپ میانه باقی نمانده است و پس از فیون با بیش از 60 درصد آرا، مارین لوپن با بیش از
30 درصد آرا قرار می‌گرفت. در حقیقت همانند انتخابات فراموش‌نشدنی سال 2002، سوسیالیست‌ها احتمالا تنها نقش ساقدوش و متحد اجباری نامزد جمهوری‌خواه را برای جلوگیری از پیروزی ملی‌گرایان افراطی خواهند داشت. با استعفای والس، کازونوو در حالی باید به فکر تشکیل دولت جدید برای 7 ماه آخر ریاست‌جمهوری اولاند باشد که همه از فقدان اعتماد و اطمینان قوی میان اولاند و کازونوو باخبرند. اما اولاند مجبور بوده او را به نخست‌وزیری بگمارد، چرا که پس از والس، توانمندترین فرد اجرایی و در عین حال امنیتی‌ترین چهره کابینه است که شاید بتواند سوءمدیریت آقای رئیس‌جمهور را جبران کرده و شرایط وخیم امنیتی فرانسه تروریست‌زده را کنترل کند.