گروه فرهنگ و هنر:‌ احمد علوی از خوبان شعر هیات است. او سال‌هاست که ساکن قم و مشرف به حضور در سایه‌سار لطف کریمه اهل‌بیت حضرت معصومه سلام‌الله علیها است. «اشعار علوی» احمد علوی که در مدح و منقمت امیرالمومنین علیه‌السلام سروده شده‌اند، خاص و کم‌نظیرند. به گزارش «وطن‌امروز»، احمد علوی به تمام معنا یک شاعر آیینی است، شاعری که ارادت و محبت به امیرالمومنین در اشعارش به بهترین نحو پیداست. این در بیت پایانی یکی  از غزل‌هایش نیز پیداست: «غزل لطف خداوند است، شاعرها خبر دارند/ غزل خوب است در وصف امیرالمومنین باشد». به واسطه همه خدمات ارزنده‌ای که او به ادبیات اهل‌بیت و ادبیات علوی کرده است، هشتادوپنجمین عصرانه ادبی فارس پاسداشت او برگزار شد. محمدعلی مجاهدی (پروانه) در این نشست با اشاره به اشعار احمد علوی گفت: محبت علی(ع) معجزه می‌کند و انسان می‌سازد و این محبت شاکله وجودی انسان را تغییر می‌دهد. این محبت خراب می‌کند، ولی دوباره می‌سازد و هرکس در زندگی از میخانه علی(ع) نصیبی برده است. احمد علوی از جمله شاعرانی است که تمام وجودش یا علی می‌گوید و تمام وجود او با محبت مولا امیرالمؤمنین عجین است. مجاهدی گفت: مردم‌مداری، خونگرمی و خدمت‌رسانی در کنار آغوش پرمهر نسبت به شعرای جوان از ویژگی‌های علوی است و همین سبب محبوبیت او شده است. او بسیار پرکار و اهل مطالعه است و برای شعرش زحمت بسیار می‌کشد. احمد علوی دارای یک زبان روایی و صمیمی است و با مخاطبش رابطه تنگاتنگی برقرار می‌کند.
علوی نقدپذیر است
مجاهدی درباره یکی از خصوصیات احمد علوی معتقد است: یکی از خصلت‌های بارز علوی که من دیده‌ام و در دیگر شاعران کمتر به چشم آمده، نقدپذیری است. حافظ اگر حافظ است به خاطر وسواس‌های بی‌حدش در نقد شعر است. این شاعر آیینی گفت: علوی محبت و فروتنی می‌کند و قبل از خواندن اشعارش، نظر من را نیز جویا می‌شود، حتی یک‌بار ندیدم در برابر نقدهای بجا واکنش نشان دهد. علت اینکه علوی نسبت به دیگر شاعران هم سن به جهاتی خوش می‌درخشد، همین خصلت خود نقدی و نقدپذیری است.  ویژگی‌ای که استاد مجاهدی از آن سخن می‌گویند، از خصوصیات ارزشمند علوی است. احمد علوی خود در گفت‌وگویی درباره نقد می‌گوید: درباره جایگاه نقد من شعاری دارم که مختص خودم هست و همیشه به شاعران جوان می‌گویم. به نظر من شعری که نقد نشود نسیه است و هیچ جایگاهی ندارد. شعر تا چکش نخورد و صیقل پیدا نکند، به مرحله خلق اثر هنری نمی‌رسد. شعری که استادان درباره آن نظر ندهند شعر نیست. خود شاعر زمانی که شعری را می‌گوید آن را بسیار دوست دارد اما نظر او چندان مهم نیست و آنچه اهمیت دارد نظر جمع و افراد کارشناس است. جوانان باید شاگردی کردن در شعر را سرلوحه کار خود قرار دهند و هر زمان احساس کردند که نیاز به شاگردی ندارند قلمشان را زمین بگذارند؛ زیرا آنجا دیگر بن‌بست و عقبگرد است. شعر باید نقد شود. هرکس با اهل‌بیت علیهم‌السلام باشد می‌ماند. آیت‌الله ابن‌رضا در بخشی از این نشست گفت: باید حواس‌مان را جمع کنیم در مسائل اهل‌بیت علیهم‌السلام دچار غلو نشویم، یعنی اگر الوهیت و عبودیت را رعایت کنیم باقی مشکلی ندارد، هر کسی با اهل‌بیت علیهم‌السلام باشد می‌ماند. من نگاهی به اشعار محتشم می‌کردم، دیدم اغلب آن مدح شاهان و شاهزادگان است اما همه او را فقط با شعر «باز این چه شورش است» می‌شناسند و باقی اشعارش باقی نمانده است.  وی افزود: امروز شعرا باید در خدمت وجود مقدس صاحب‌الزمان(عج) باشند و علوی نیز به همین نحو بوده و ان‌شاءالله اشعارش به امضای بقیه..‌الله الاعظم برسد. وقتی باخبر شدم که مجلس برای شعر آیینی است، گفتم با سر بیایم زیرا اهل‌بیت علیهم‌السلام بیشترین توجه را به شعرا داشته‌اند.
علوی فرد متواضع و متخلق به آداب است
محمدکاظم نیک‌نام در حاشیه این مراسم گفت: تاریخ نام می‌برد از کسی که اشعار زیادی در منقبت معصومین علیهم‌السلام می‌سروده ولی رفتار زشتی از او سر می‌زده است و از این‌رو در کلام معصوم ذکر شده که خوبی از شیعیان خوب‌تر و بدی از آنها بدتر است، پس باید به عنوان افرادی که نام شیعه را بر خود نهاده‌ایم مراقب اعمال و رفتار خود باشیم. علوی فردی متواضع، متدین و متخلق به آداب است که شعرهایش به دل می‌نشیند.
قطع ارتباط با بزرگ‌ترهای شعر آسیب اصلی مداحی است
جواد حیدری هم در این برنامه گفت: اگر بخواهیم مداحی را آسیب‌شناسی کنیم، تنها به یک موضوع می‌رسیم آن هم اینکه ما ارتباط خودمان را با بزرگ‌ترهای شعر و مداحی قطع کرده‌ایم. احمد علوی خوب شاگردی کرده و حق استاد را رعایت کرده است. وی افزود: صفتی که علوی یاد گرفته نقدپذیری اوست و اینها منشأ این است که او زیر سایه بزرگ‌تر رشد پیدا کرده است. احمد علوی بیش از 14 مجموعه شعر دارد و دین شاگردی خود را به استاد مجاهدی در بزرگداشت او ادا کرده است و امیدوارم نسل احمد علوی تا قیامت شاعر و نوکر این دستگاه باشد.
اشعار احمد علوی بوی عنایت می‌دهد
حجت‌الاسلام محمدرضا زائری با اشاره به بهانه‌ای که در این مجلس افراد گرد آمده‌اند گفت: ما در این مجلس جمع شده‌ایم که یکی از ذاکران و مداحان امیرالمؤمنین را تکریم کنیم و این یعنی تکریم امیرالمؤمنین و چه اتفاقی بهتر از این که امیرالمؤمنین بهانه جمع شدن ما دور هم باشد. وی افزود: ما اینجا جمع شده‌ایم که به احمد علوی بگوییم قدرشناس او هستیم و متاع بالاتری ما را دور هم جمع کرده است و همه از لطف ساقی بوده است. شعرهای علوی هر کدامش بوی عنایت می‌دهد و او امروز ما را پای نام امیرالمؤمنین(ع) جمع کرده است.
ماجرای شعر گفتن احمد علوی برای درس روانشناسی تربیتی!
حمیدرضا مؤذن با اشاره به سابقه آشنایی‌اش با احمد علوی گفت: در سال‌های نوجوانی و ابتدای دهه 70 با احمد علوی همکلاس بودم. سال‌هایی که ما 17 ساله بودیم و شیطنت می‌کردیم، سر یکی از کلاس‌ها که معلم مشغول تدریس روانشناسی تربیتی بود، احمد علوی مشغول شعر گفتن بود که معلم متوجه بی‌توجهی او شد و گفت برای مبحث کنونی باید در یک ربع شعر بگویی و او در این فاصله 2 بیت برای این موضوع سرود که هنوز در ذهن من مانده است.
اشعار علوی مانند نامش علوی است
حجت‌الاسلام سیدبشیر حسینی ضمن شعرخوانی در این برنامه گفت: علوی یکی از شاگردان برگزیده استاد مجاهدی است و اشعارش مانند نامش علوی است که از درون پرسوز و گداز او ناشی می‌شود. احمد علوی، ضمن تشکر از همه شرکت‌کنندگان و برگزارکنندگان این مراسم، تنها به خواندن یک بیت اکتفا کرد:
اندوه مرا از اینکه آدم نشده‌ام
هرکس که 40 ساله شود می‌فهمد
او با نام بردن از همسر شهید مدافع حرم «حسینی»، از مقام شهدای مدافع حرم تجلیل به عمل آورد. در پایان این مراسم از فعالیت ادبی احمد علوی تقدیر و تجلیل به عمل آمد.
***
آنجا که حرف، حرف ابوموساست، از دین به غیرنام نخواهد ماند
بر آسمان شهر شما مردم! این سایه مستدام نخواهد ماند
این می‌ای که در غدیر خم آماده‌ است، در جامتان مدام نخواهد ماند
چون برگه‌های باطله خواهد سوخت، در گیر و دار زلزله خواهد مرد
شعری که از امام نخواهد گفت، شهری که با امام نخواهد ماند
مردی که جبرئیل به پابوسش، لبریز السلام علیکم بود
در بین راه خانه و نخلستان، در حسرت سلام نخواهد ماند
 سرمست حاکمیت‌تان بودید، او داغدار این حکمیت بود
آنجا که حرف، حرف ابوموساست، از دین به غیرنام نخواهد ماند
وقتی نماز حربه دشمن شد، مانند روز بر همه روشن شد
حتی نشانه‌های مسلمانی، در مسجدالحرام نخواهد ماند
توفان شقشقیه به راه افتاد، تا آن نگاه خسته به ماه افتاد
دانست ماه از نفس‌افتاده، در بند التیام نخواهد ماند
تا کربلا و علقمه در پیش است، خون‌گریه‌های فاطمه در پیش است
ظلمی که از مدینه به راه افتاد، در کوفه ناتمام نخواهد ماند
ای منکران بی‌خبر و سرمست، مردی که پشت کعبه به او گرم است
بعد از حضور حیدری‌اش دیگر، حرفی جز انتقام نخواهد ماند
*غزلی که احمد علوی در حضور رهبر انقلاب قرائت کرد