اتفاقی که این روزها با پخش یکی از سریال‌های «بد» در تلویزیون افتاده، انتقاد بسیاری از خانواده‌ها را به همراه داشته است. تا جایی که مخاطبان تلویزیون و کاربران شبکه‌های اجتماعی این انتقادها را به اشتراک گذاشته‌اند. به گزارش «وطن امروز» عادی جلوه دادن خیانت یا به تعبیر اجتماعی آن: عشق مثلثی، قبح‌شکنی از طلاق، ترویج روابط آزاد میان دخترها و پسرها و زن‌ها و مردها، تبلیغ سفر به خارج و ترویج اباحه‌گری در روابط خانوادگی از مسائلی است که این سریال در نمایش آنها از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند و در بعضی سکانس ها، در لحن و دیالوگ میان بازیگران حتی‌‌گوی سبقت را از سریال‌های شبکه‌های ضدخانواده ماهواره‌ای ربوده است. این سریال که به طرز عجیبی از مجموعه خط قرمزهای سریال‌سازی در تلویزیون عبور کرده است و مرزهای اخلاق و عرف را کیلومترها جابه جا کرده، هنوز ادامه دارد. با این همه، دست‌ا‌ندرکاران این سریال ضدخانواده - که دقیقا معلوم نیست، تحت کدام نظارت ساخته و پرداخته شده است- مدعی‌اند در صداوسیما سانسور وجود دارد و جای این پرسش باقی است که کارگردان به غیر از موارد ضداخلاقی که در این سریال به تصویر کشیده، دقیقا به دنبال نشان دادن چه سکانسی بوده که حالا از عدم پخش آن ناراحت است؟! این سریال که طبیعتا و متاسفانه با بودجه بیت‌المال برای تلویزیون ساخته شده، نه تنها با هیچ کدام از معیارهای خود تلویزیون همخوانی ندارد، بلکه کاملا در راستای مدلی است که توسط شبکه‌های ماهواره‌ای ضدخانواده ارائه شده است.  پخش این سریال با این همه خصوصیات بد آن هم در بهترین و پربازدیدترین ساعت تلویزیون، نکته دیگری است که می‌توان آن را از ناحیه ضعف تصمیم‌گیری مدیران سازمان ارزیابی کرد. یک مستندساز در انتقادی از این سریال با اشاره به جمله امام(ره) درباره صداوسیما در مطلبی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، نوشته است: پس مسؤولان محترم صداوسیما کی قرار است بفهمند فرموده امام روح‌الله که «صداوسیما دانشگاه است» یعنی چه؟ تمام وجودم به درد آمد؛ برای دختران و پسران این سرزمین که تمام انتظارات و آینده‌شان به صورت ناخودآگاه و در خوشبینانه‌ترین حالت پای چنین سریال‌هایی ساخته می‌شود؛ اگر پای GEM ویران نگردد  و برای این غصه باید دق کرد و مرد. قالَ الحَسَنُ علیه‌السلام: «عَجِبْتُ لِمَنْ یَتَفکَّرُ فی مأکُولِهِ کَیفَ لا یَتَفَکَّرُ فی مَعْقُولِه» تعجب می‌کنم از کسانی که در غذای جسم خود فکر می‌کنند ولی در امور معنوی و غذای روح خویش اندیشه نمی‌کنند!