نیلوفر کنگرانی: سانتر از جناحین یا استفاده از پلن بی؟ منصوریان در نهایت با کدامیک از پلنهایش موفق شد پدیده را شکست دهد تا موقت از بحران خارج شود؟ رسیدن به گل با استفاده از سانتر از جناحین (میتوانید بخوانید با استفاده از سانترهای خسرو حیدری) پلنی است که سالهاست در استقلال استفاده میشود. حتی در برنامههای قدیمیتر 90 که به عنوان نوستالژی پخش میشود، در بازیهای استقلال یک خسرو حیدری است که سانتر میکند و یک مهاجم در نوک حمله است که آن سانتر را تبدیل به گل میکند. آن مهاجم شاید در طول سالها عوض شود اما آن کسی که سانتر میکند حتما خسرو حیدری است. در بازی با پدیده، استقلال تلاش زیادی کرد تا با استفاده از روشی غیر از سانتر از جناحین به برتری برسد. حفظ توپ و پاسهای کوتاه از دفاع تا حمله که کاملا مشخص بود منصوریان در تمرینات روی آنها کار کرده است پلن جدید این تیم برای رسیدن به گل بود. پلنی که در نهایت به سرانجام نرسید و منصوریان هم برای گرفتن 3 امتیاز در نهایت رو به روش همیشگی آورد و تعویضهایش هم در همین راستا بود. اما چرا استقلال نتوانست از راهی غیر از سانتر به گل برسد و حتی موقعیت زیادی ایجاد کند؟ تمام حرکات استقلالیها درست انجام میشد جز قدم آخر؛ قدم آخر که یکی از مهاجمان یا هافبکهای استقلال توپ را لو میداد تا حملات عقیم بماند و به نتیجهای نرسد. اکثر هافبکها و مهاجمان استقلال در این لودادن توپ سهیم بودهاند. فرشید اسماعیلی 2 بار، جابر انصاری 2 بار، بختیار رحمانی 2 بار، کاوه رضایی 3 بار و حقدوست یک بار. کاوه رضایی با 3 بار لو دادن توپ در میان همتیمیهایش رکورددار است. از حدود دقیقه 60 بازی به بعد به نظر میرسید استقلالیها تازه به هماهنگی رسیده بودند و حملاتشان به نتیجه رسید که 2 موقعیت خطرناک را قبل از گل نصیب استقلالیها کرد و حتی منجر به موقعیتی شد که گفته میشود یک پنالتی به نفع استقلال گرفته نشد. با این حال منصوریان حاضر نبود بیشتر از این ریسک کند و ترجیح داد به جای ادامه دادن این موقعیت، از همان روش همیشگی به گل برسد. مگویان هم در معدود دفعاتی که روی دروازه سانتر کرد توانست توپ را به جابر انصاری برساند تا او با یک ضربه سر زیبا بحران را به صورت موقت از اردوگاه آبی خارج کند. اما منصوریان باز هم باید به این فکر کند که چطور قرار است بالاخره پلن بی را به سرانجام رسانده و از راهی غیر از سانتر از جناحین به گل برسد.