باربد بهراد: سپاهان وضعیت چندان خوبی در لیگ برتر نداشت. آنها به صورت جدی محتاج حضور مهدی شریفی در خط حمله بودند. مهدی شریفی همان پدیده‌ای بود که خود سپاهان آن را در آکادمی‌اش پرورش داده بود اما ناگهان پای انصراف از تحصیل و حضور در خدمت سربازی مطرح شد. امیر قلعه‌نویی همیشه متهم به این بوده که با روش‌های خاص خودش بازیکن برای تیمش گرفته است. البته هیچ وقت هیچ یک از اتهامات ثابت نشد الا همین موضوع سربازگیری میانه‌های راه. آن روز مهدی شریفی بی‌تفاوت به همه آنچه سپاهان برای او کرده بود خودسرانه تصمیم به حضور در تراکتورسازی گرفت. البته فشار رسانه‌ها در آن برهه کار خودش را کرد و با دخالت سردار کمالی قرار شد شریفی عوض تراکتورسازی به انزلی برود. کار که به اینجا کشید، ابزارهای قدرت از نماینده مجلس گرفته تا دیگر نهادها وارد کارزار شدند. تراکتور نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا بود و با کلیدواژه منافع ملی، دست آخر شریفی را از دست ملوان درآوردند تا هم انزلی تنها نماینده‌اش را در لیگ برتر از دست بدهد و هم اینکه تراکتورسازی از لیگ قهرمانان آسیا حذف شود. مهدی شریفی هم گویا مشمول آه همشهریانش شد و به چنان مصدومیتی مبتلا شد که هنوز سلامتش را باز نیافته است. اما حالا سناریوی دیگری در حال رقم خوردن است. امیر قلعه‌نویی می‌خواهد به هر قیمتی که شده برای نخستین‌بار تراکتورسازی را قهرمان لیگ برتر کند از این رو بهترین راهکار رفتن سراغ بازیکنان مهم‌ترین رقیب است. امید عالیشاه و احمد نوراللهی که امسال به خاطر نوع سلیقه برانکو مجال چندانی برای خودنمایی در ترکیب اصلی پیدا نکردند، ناگهان با پیشنهادات عجیبی از تبریز مواجه شدند. آنها بی‌توجه به اینکه با برند پرسپولیس تبدیل به بازیکن درجه یک شدند و قبل از آن کسی آنها را نمی‌شناخت، برای فرار از نیمکت، ترجیح دادند در این هنگامه دشوار، زیر پای قرمزهای تهران را خالی کنند و به اردوی قرمزهای تبریز بروند. البته این حق هر بازیکنی است که درباره آینده‌اش تصمیم نهایی را بگیرد اما اصرار آنها به چاره‌ای نداشتن جز رفتن به سربازی، کمی عجیب و بهت‌آور است. به طور قطع اگر آنها امروز در ترکیب اصلی تیم برانکو بودند شاید تا چند سال دیگر به تراکتورسازی هم فکر نمی‌کردند ولی در سال صعود به جام‌جهانی قرار داریم و این دو به فکر منافع شخصی خود هستند تا تیم. حال سوال اصلی این است؛ آن نمایندگان مجلس و آن سرمربی محترم تراکتورسازی که فصل قبل در چنین روزهایی مدعی بودند باید به تیم‌های ایران در لیگ قهرمانان آسیا به دیده تیم‌ملی نگاه کرد، چرا حالا این نگاه را به پرسپولیس ندارند؟ خالی کردن پرسپولیس در این هنگامه بدون تردید موجب تضعیف این تیم در لیگ آسیا خواهد شد ولی گویا منافع ملی تنها زمانی مهم است که قرار است بازیکنی ناگهان تیمش را به بهانه سربازی ترک کند. مسیر سربازها هم سالیان سال است فقط به تبریز می‌افتد.