باربد بهراد: تراکتورسازی تا یک پیروزی آسان فاصلهای نداشت اما باز هم بیاخلاقیها و رفتار دور از انتظار جاسم کرار باعث شد تیم قلعهنویی تا آستانه حذف برود و بازگردد. اگرچه تراکتورسازی سرانجام با گل تاریخی و دیرهنگام محمد نوری موفق به شکست 3 بر 2 ذوبآهن شد اما کاری که کرار با تیمش کرد تقریبا مصادف بود با هدر دادن یک جام. اگر محمد نوری در آخرین ثانیه موفق به زدن آن گل نمیشد با توجه به آمادگی رشید مظاهری، گلر ذوبیها در ضربات پنالتی، شانس پیروزی اصفهانیها به مراتب بیشتر از تراکتورسازی بود. فصل قبل در بازی با سپاهان و استقلال، همین رفلکسهای مظاهری موجب پیروزی ذوبآهن شد.
تراکتورسازی تا دقیقه 110 بازی با نتیجه 2 بر یک از حریفش پیش بود و قلعهنویی قصد داشت با تعویض کرار با رمضانی، سرعت انتقال توپ در ضدحملات را بیشتر کند تا بازی را با همین نتیجه در 10 دقیقه پایانی کنترل کند اما کرار که علاقهای به تعویض نداشت باز هم همان رفتار زشت گذشته را برای صدمین بار تکرار کرد تا براحتی از سوی قاضی بازی اخراج شود. ذوبآهن در ادامه گل تساویبخش را به ثمر رساند و گویا خود قلعهنویی هم میدانست در ضربات پنالتی شانس پیروزی تیمش تقریبا یکدوم حریف است. ولی این محمد نوری بود که مهمترین گلش را با پیراهن تراکتورسازی در دقیقه 122 به ثمر رساند. حالا تراکتور در فینال جام حذفی است و سوال مهم اینکه این تیم و سرمربیاش با کرار چه باید کنند؟
این دقیقا چندمین اشتباه این عراقی بداخلاق بود؟ کسی آمارش را دارد؟ دو برهه در استقلال بود و هر بار با حاشیهسازی آرامش تیم را برهم زد. دست آخر فصل قبل به بهانه نرسیدن پول، گذاشت و رفت. حامیان داخلیاش که ارتباط نزدیکی با مدیربرنامههای او دارند مدعی شدند اگر استقلال بموقع پول میداد، کرار آرام میماند. آیا حالا تراکتورسازی پول نداده؟ باز هم زن و بچه کرار در هتل معطل ماندهاند؟ این بار چه شده که یک بازیکن تیمش را با آن اشتباه تاریخی تا آستانه حذف از یک جام پیش میبرد؟
بدون شک از لحاظ فنی این کرار با بازیکن سالهای قبل تفاوت زیادی کرده و مثل آن اوایل نیست اما از لحاظ اخلاقی هر روز بدتر میشود. او یک بار در خاک کشورش که اصولا به خاطر وضعیت امنیتی امکان برگزاری لیگ حرفهای در آن مهیا نیست. همه ارکان فوتبال را به چالش کشید و مسخره خواند. با این وجود باز هم امیر قلعهنویی در ابتدای فصل سراغش رفت و مدعی شد اگر جاسم پولش را بموقع بگیرد بازیکن آرامی است.
تراکتورسازی خوششانس بود که کار بچگانه کرار منجر به حذفش از جام حذفی نشد. قلعهنویی هم در میان خبرنگاران وعده داد این بازیکن را تنبیه میکند. اما فکر کردید این تنبیه چیست؟ احتمالا دو بازی به عنوان بازیکن جانشین وارد میدان میشود و بعد همه چیز به فراموشی سپرده میشود تا جنجال بعدی. مشکل بزرگ از مدیریت فوتبال ماست که با وجود این همه حاشیه و جنجال و بیاخلاقی باز حاضر به جذب بازیکنی میشود که پیش از این نابرادریاش را هزار باره به همه ثابت کرده بود. اگر فوتبال مجبور است در مواجهه با بازیکنان ایرانی با آنها کجدار و مریز راه بیاید تا سرمایهای نسوزد، مشخص نیست این دیده اغماض روی کدام حساب و کتاب درباره یک عراقی رعایت میشود؟ نه قلعهنویی و نه حتی مربی کاریزماتیک و بزرگی مثل کیروش حریف کرار نمیشوند، چرا که او اصولا توان مدیریت خودش را ندارد و وقتی یک نفر نمیتواند خودش را کنترل کند چگونه فرد دیگر قادر است آن کار را انجام دهد؟ تراکتور تا مرز حذف رفت و برگشت اما باز هم سرمربی این تیم اعتراف نکرد، در مواجهه با کرار راه درستی را پیش نگرفته است. مشکل او نه پول است نه بدقولی. کرار ذات ناآرامی دارد و کوچکترین حادثهای مثل یک تعویض میتواند او را به مرز جنون برساند. اما مدیران فوتبال ما به صرف نتیجهگرایی حاضرند چشم روی هر واقعیتی ببندند.