حسین زندباف، تدوینگر سینما و تلویزیون با اشاره به این نکته که نگاه تدوینگر باید همراه با کارگردان باشد، گفت: کارگردان و تدوینگر باید قبل از کار به تفاهم برسند و نگاه‌شان به هم نزدیک شود. من به شخصه تدوین هیچ کاری را به صورت همزمان انجام ندادم مگر اینکه با کارگردان اثر پیش از این کار کرده باشم و به نگاه ایشان شناخت داشته باشم. در کار آقای صمدی و آقای تبریزی تدوین همزمان را پذیرفتم. به گزارش فارس، وی ادامه داد: مشکل اصلی سینمای ما در قصه‌پردازی درست توسط نویسندگان فیلمنامه است. چرا سریال حضرت یوسف مورد توجه میلیون‌ها مخاطب قرار می‌گیرد زیرا سال‌ها درباره قصه اثر تحقیق شد و مدت‌ها نگارش آن به طول انجامید. از سوی دیگر هر قدر قصه‌ها به واقعیت نزدیک‌تر باشد بهتر می‌تواند با مخاطب همراه شود. وی درباره تدوین فیلم‌های مستند توضیح داد: تدوینگر و کارگردان باید با هم تعامل داشته باشند و تصویربرداری کار کاملاً به اتمام رسیده باشد تا بتوان روایتی درست از مستند را به مخاطب ارائه داد. به عقیده من، جشنواره‌ها ملاک خوبی برای ارزیابی اثر و تأثیرگذاری آن بر مخاطب نیست. مخاطب جشنواره معمولا مخاطب حرفه‌ای است. کارگردان فیلم زمانی می‌تواند تأثیر فیلمش را بر مخاطب ببیند که به همراه مخاطب عام وارد سینما شده و فیلم را در کنار آنها مرور کند؛ کاری که من سال‌ها انجام می‌دادم. وی درباره تفاوت تدوین به شیوه گذشته و سینمای دیجیتال گفت: ابزار، کار را سریع‌تر و راحت‌تر کرده. پیش از این برای هر قطع باید فکر می‌کردیم و در برخی لحظات خود را جای مخاطب می‌گذاشتیم. من برای قطع برخی صحنه‌های «از کرخه تا راین» (حاتمی‌کیا) بغض می‌کردم یا برای قطع برخی صحنه‌های «مارمولک» (تبریزی) می‌خندیدم. کار سریع‌تر پیش می‌رود اما باید تدوینگر قبل از اینکه از ابزار استفاده کند به تمام لحظات فیلم فکر کند و اندیشه خود را به اثر اضافه کند.