آدام بیت: وقتی بعد از گل دویست‌و چهل‌ونهم، ژوزه مورینیو گفت: «همه می‌دانیم که رونی بهترین گلزن تاریخ باشگاه می‌شود، فقط مساله این است که چه موقع؟» هیچکس مخالفتی با نظر مربی منچستریونایتد نداشت اما نکته قابل تامل‌تر اینجاست که خیلی‌ها از همان روز اولی که وین رونی پا به اولدترافورد گذاشت منتظر چنین روزی بودند. سر الکس فرگوسن، رونی 18 ساله را به عنوان «بزرگ‌ترین استعداد 30 سال اخیر فوتبال انگلیس» توصیف کرد، وقتی رونی از حالای «مارکوس راشفورد» هم جوان‌تر بود. با این وجود حتی در همان 18 سالگی هم رونی استعدادی خام به چشم نمی‌آمد. وقتی رونی در تابستان 2004 به اولدترافورد آمد، نه تنها تگی 300 میلیون  پوندی رویش بود، بلکه پیش از آن قدرت خودش را به رخ اروپا هم کشیده بود.
از رونی که در یورو 2004 به عنوان بهترین بازیکن زمین مقابل فرانسه زین‌الدین زیدان و تیری آنری، مدافع عنوان قهرمانی انتخاب شده بود، انتظار می‌رفت فوری به ستاره یونایتد تبدیل شود و نیازی به زمانی برای جا افتادن نداشته باشد و رونی نیازی به این زمان نداشت. او در نخستین بازی‌اش برای یونایتد، در چمپیونز لیگ مقابل فنرباغچه هت‌تریک کرد، در نخستین بازگشتش به مرسی‌ساید دروازه لیورپول را با آن خوشحالی به‌یادماندنی باز کرد و در نخستین فصلش برای شیاطین‌سرخ 17 گل زد. هیچ بازیکن نوجوانی در تاریخ باشگاه در نخستین فصلش آماری بالاتر از این نداشته است. از اینجا به بعد بود که محاسبات شروع شد. رونی چند تا گل خواهد زد؟ رونی کی رکورد یونایتد و انگلیس را خواهد شکست؟ دنیس لاو حتی پیش از نخستین بازی رونی برای یونایتد گفته بود: «او بالاخره همه رکوردها را از آن خودش می‌کند». بدین ترتیب بار مسؤولیت و انتظارات از همان ابتدای راه روی دوش رونی  افتاد، باری که البته او با آرامش تحملش کرد و به پیش رفت. اما مشکل بزرگ؟ درست همان نکته‌ای که از رونی یک پدیده ساخته بود: کامل بودنش در سن کم راه زیادی برای پیشرفت باقی نگذاشته بود. فوق‌العاده خیلی زود بدل به عادی شد و میانگین 20 گل در فصل معمولی به نظر رسید، دستاوردی که به هیچ‌وجه معمولی نیست.
رونی طی این سال‌ها 2 بار در اوج به رکوردی 2 برابر فصل اولش رسید: 34 گل در یک فصل. در نظر بگیرید کریستیانو رونالدو تنها یک بار با پیراهن منچستریونایتد از مرز 30 گل گذشت و البته بازی رونی خیلی فراتر از صرفا گل زدن بود: سرعت، قدرت و آن پاس گل روی ضدحمله‌ای در نیمه نهایی چمپیونز لیگ 2009 مقابل آرسنال به خود رونالد. بعد از اینکه رونالدو در همان تابستان یونایتد را ترک کرد تمام بار تیم روی شانه‌های رونی افتاد. 2 سال بعد رونی در فینال 2011، در ومبلی، یک تنه علیه ماشین بی‌عیب و ایراد بارسلونا غرید.
رونی هرگز توپ طلایی را که افتخار اختصاصی رونالدو و لیونل مسی بود نبرد اما 8 بار نامزد شدن قصه خودش را روایت می‌کند. رونی در تمام این سال‌ها در سطحی همیشه نزدیک به عالی باقی ماند و این تداوم کیفیتی که بدون آن چنین موفقیتی هرگز قابل تصور نبود، نباید نادیده گرفته شود: 12 فصل با کمینه گل 14 در لیگ برتر، یعنی 2 برابر دیدیه دروگبا و 3 برابر اریک کانتونا. کانتونا البته در 30 سالگی بازنشسته شد و رونی حالا 31 ساله است. شک و تردیدهای زیادی درباره اینکه او چقدر دیگر می‌تواند ادامه دهد وجود داشته اما تماشای آن ضربه توی پایی که به تور دروازه استوک چسبید یادآوری دیگری از این حقیقت بود که رونی چه جنگجوی بزرگی در راه بقاست. رونی در تمام این سوال‌ها بارها و بارها با رقبای مختلف برای جایگاهش در تیم جنگید، جدالی که با رود فان نیستلروی شروع شد و بعد از 13 سال حالا با راشفورد ادامه دارد.
مورینیو درباره راشفورد گفته او می‌تواند یک روز رکورد رونی را بشکند و بدل به بهترین گلزن تاریخ باشگاه شود. این رویایی شیرین برای راشفورد جوان است، رویایی که برای رونی البته دیگر جامه واقعیت به تن کرده.
پس بالاخره اتفاق افتاد، آنچه از همان بازی اول، از همان هت‌تریک در چمپیونز لیگ انتظارش را داشتیم، بعد از 246 گل دیگر، با گل دویست‌وپنجاهم در دقیقه 94، در استادیوم بت 365 اتفاق افتاد. رونی در همان 18 سالگی وقتی پا به اولدترافورد گذاشت مردی بزرگ بود و شنبه‌شب بدل به بزرگ‌ترین مرد یونایتد شد.