ترجمه و گردآوری میترا رضاییان: در دیدار «نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با سینماگران آمریکایی، چهره‌های جوان‌تر آن چون «کیت هادسون»، «لئوناردو دی‌کاپریو» و «کنیو ریوز» بیشتر از «باربارا استرایسند»، جلوه‌گری داشتند. از این میان، شاهد تاریخچه همکاری هالیوود و چه بسا جایزه موسیقایی گرمی را می‌توان در زندگینامه باربارا استرایسند جست‌وجو کرد. والدین باربارا، یهودی بودند. مهاجران روس که اکنون بخشی اوکراین و بخش دیگر لهستان خوانده می‌شوند. باربارا استرایسند (Barbra Streisand) خواننده و بازیگر فیلم و تئاتر آمریکایی است که از او همچنین به‌عنوان یک آهنگساز، لیبرال، فعال سیاسی، تهیه‌کننده و کارگردان فیلم یاد می‌شود. او برنده۲ جایزه‌ آکادمی اسکار، ۹ جایزه‌ گرمی، ۴ جایزه‌ امی و یک جایزه‌ ویژه‌ تونی است و این نکته را نیز از یاد نبریم که او از معدود هنرمندان هنرهای نمایشی است که به همه‌ این افتخارات نائل آمده‌ است اما در این سفر «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، یک میزبان مهم داشت که اتفاقا زمان اعطای جایزه فیلم «دوازده سال بردگی» به کارگردان آن، با قیافه‌ای حق به جانب سمت راست «استیو مک کویین» ایستاد. رسانه‌ها گویا کمتر مایل هستند عنوان کنند که فیلم «12 سال بردگی»، به تهیه‌کنندگی مشترک «برد پیت» و «آرنون میلچان» در اسکار درخشیده است. مطلبی که نه‌تنها مورد توجه رسانه‌های غیرتخصصی سینما قرار نگرفت بلکه سایت تخصصی آی‌ام‌دی‌بی نیز درباره آن چیزی را به صراحت اعلام نکرده است! «آرنون میلچان» شاید محبتی بزرگ به «برد پیت» جوان کرده است تا این تهیه‌کنندگی مشترکشان، کمتر سر زبان‌ها بیفتد! (1)
«آرنون میلچان» چنین افتخاری کسب کرده است که کمپانی نیو ریچنسی پیکچر که متعلق به آرنون میلچان و برد پیت است، جایزه بهترین فیلم را به‌صورت مشترک به خانه بردند». در ادامه گزارش این سایت آمده است: «میلچان بیش از 30 سال است که در فیلمسازی فعالیت می‌کند و فیلمی که به تهیه کنندگی او در اسکار امسال موفق شد، در تاریخ 86 ساله اسکار، اولین باری است که نصیب هنرمندی سیه‌چرده شده است». در گزارش این سایت آمده است: «در اسکار امسال دو فیلم قدرتمند درخشیدند، یکی، «گرگ وال‌استریت» به کارگردانی دوست نزدیک آرنون میلچان و دیگری؛ درام کمدی جنایی «دغل‌بازی آمریکایی» ساخته دیوید اوراسل که در اسکار 2014 در 10 بخش نامزد دریافت جایزه شده بود». بگذریم که فیلم استیو مک‌کویین سیه‌چرده با هزینه 20 میلیون تومان توانسته است میلچان را در باکس‌آفیس با فروش 150 میلیونی در دنیای فوق‌مدرن برده‌داری، روسفید کند! دنیایی که با قیافه‌ای حق به جانب، می‌توان از آزادی سخن گفت ولی بر تخت روان رسانه‌ها تکیه زد.‌ اما این «آرنون میلچان» کیست که میزبان چهره‌های مذکور با حضور نتانیاهو بود؟ آن هم ضیافتی که بهانه‌ای بود برای رونمایی از مستندی تحت عنوان «اسرائیل: یک تور شاهانه». «آرنون میلچان» تهیه‌کننده فیلم‌هایی چون «وکیل مدافع شیطان»، «آقا و خانم اسمیت» و «روزی روزگاری آمریکا»، چند ماه پیش در یک برنامه زنده تلویزیونی به این مطلب اعتراف کرد که از سن 20 سالگی با موساد و وزارت جنگ رژیم ‌صهیونیستی برای پیشبرد برنامه تسلیحات هسته‌ای اسرائیل همکاری نزدیک داشته است. میلچان (میلخان) مالک شرکت فیلمسازی «ریژنسی» و تهیه‌کننده بیش از 120 فیلم بلند سینمایی در هالیوود از جمله فیلم‌هایی چون «نوح»، «آقا و خانم اسمیت»، «باشگاه مشت‌زنی»، «قاتلین بالفطره»، «جی‌اف‌کی» و «روزی روزگاری آمریکا» است. پیش از اعترافات «میلچان» نیز شایعات گسترده‌ای درباره اینکه او عامل موساد و سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل است، وجود داشت ولی او سرانجام زبان به اعتراف گشود. آرنون میلچان در 26 نوامبر 2013 در برنامه شوی تلویزیونی  Fact14 که سپس در سی‌ان‌ان منتشر شد، چنین گفت: «من به سرویس جاسوسی موساد کمک می‌کردم». (2)
اما در ابتدای صحبت او، خبری از جریان‌سازی فرهنگی و جاسوسی رسانه‌ای نیست. او مشخصا از همکاری مخفیانه خود در جهت تسلیحات اتمی تل‌آویو، پرده‌برداری می‌کند. در ادامه، آرنون میلچان می‌گوید: من این کار را برای کشورم کرده‌ام و به این کار خود افتخار می‌کنم. نکته جالب توجه اینجاست که بنابر این گزارش، در دهه 1980 زمانی که او مشغول پروژه‌های سینمایی خاطره‌انگیزی چون «پادشاه کمدی» و «روزی روزگاری در آمریکا» بود، چنین فعالیت جاسوسی متعارفی در بالای فهرست کار روزانه جناب میلچان بوده است! کاش چنین سناریویی را نیز ما در آینده ببینیم که حتی ساخت مستند آن نیز نمی‌تواند باور کاذب هالیوود را متوجه پشت‌پرده آن کند. در آن شوی تلویزیونی، رابرت دنیرو از پاسخ‌دادن طفره می‌رود و سرانجام در برابر پرسش‌های لجوجانه «ایلانا دایان» گفت: «من به شایعات توجهی نمی‌کردم». سپس در ادامه افزود: «البته شغل من تحقیق درباره شایعات نیست... او از من پرسش نکرد، من هم دلیلی ندیدم از او چیزی بپرسم.» و در انتهای برنامه از میلچان چنین می‌شنویم: «شریک من در صادرات هرآنچه صادر کردم، سیدنی پولاک (کارگردان معروف خارج از آفریقا و توتسی) بود. از هواپیما بگیرید تا هرچیزی که در صنعت هوا و فضا، لازم می‌شد و جالب‌تر از اینها، عدم انعکاس چنین اتفاقات افشاگرانه‌ای در داخل است! مطالبی که بی‌پروا در رسانه‌های رژیم صهیونیستی پخش می‌شود اما طرفدارانی چون ما، کاسه داغ‌تر از آش شده، نمی‌گذاریم ترکی بردارد، چینی نه‌چندان مرغوب خاطرات هالیوودمان! در بخشی از اعترافات این تهیه‌کننده هالیوودی آمده است: در هالیوود، کسی نمی‌خواهد با یک دلال تسلیحاتی کار کند... با کسی که با فروش اسلحه اتوماتیک و کشتار زندگی می‌کند. به جای اینکه با آنها درباره فیلمنامه صحبت کنم، باید نیم ساعت سعی می‌کردم قانعشان کنم که دلال اسلحه نیستم. کافی بود می‌دانستند که من چند بار جان خودم را به خطر انداخته‌ام، چقدر پس و پیش رفته‌ام، بارها و بارها به خاطر «کشورم» (اسرائیل). میلچان اولین بار در دهه 1960 و از طریق موسسه موسوم به «اداره روابط علمی» که در آن زمان «شیمون پرز» رئیس کنونی رژیم‌صهیونیستی مدیریت آن را برعهده داشته، به سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل پیوسته است. پرز در آن زمان مسؤولیت پیشبرد پروژه ساخت نیروگاه اتمی «دیمونا» را نیز برعهده داشته است. در بخش دیگری از این اعترافات، میلچان به ارتباط‌گیری با رژیم آفریقای جنوبی برای دریافت اورانیوم از این کشور و استفاده از آن در برنامه تسلیحات هسته‌ای اسرائیل اشاره می‌کند و متذکر می‌شود که او از ارتباطات خود برای تبلیغ به نفع رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی در ازای دریافت اورانیوم استفاده کرده است. و در آخر همه این اعترافات، میلچان اصرار و تاکید کرده است؛ «هرگز از فعالیت جاسوسی خود سودی نبرده است!»
پی نوشت ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
1 ـ http://jewishbusinessnews.com/2014/03/03/arnon-milchan-wins-his-first-oscar-with-12-years-a-slave/
2 ـ http://edition.cnn.com/2013/11/26/showbiz/hollywood-producer-israel-spy-agency/