مهدی طاهرخانی: در نگاه نخست با دیدن اتفاقات بازی فولاد و سیاه‌جامگان، بیننده از بازگشت حق به حقدار احساس خوشایندی پیدا می‌کند و می‌گوید چه خوب که حق مظلوم خورده نشد اما آنچه خداداد عزیزی در فوتبال ایران بذرش را کاشت قطعا درخت مصیبت‌باری خواهد شد که تنومندی زشتش را شاید از همین هفته پیش رو ببینیم. از خداداد عزیزی هرگز مربی بزرگی درنمی‌آید، همانطور که هیچکس نمی‌تواند در اعجوبه بودنش در زمان بازی‌اش شک کند. خداداد سال‌ها در تیم‌های مختلف مربیگری کرد و جز ناکامی هیچ چیز دیگری در کارنامه‌اش نداشت. وقتی از میانه‌ راه هدایت سیاه‌جامگان را برعهده گرفت قابل حدس بود که جز جنجال و شلوغ‌بازی و غر زدن‌های متوالی چیز جدیدی منتظر فوتبال ایران نیست.
سیاه‌جامگان همچنان می‌بازد و روز به روز دادهای خداداد رساتر می‌شود. البته او دست آخر همان کاری را کرد که منتظرش بودیم. برای اعتراض به میانه زمین آمد و رسما تیمش را از زمین مسابقه بیرون کشید. اگرچه تصاویر آهسته تلویزیونی از محق بودن خداداد و تیمش می‌گوید اما در فوتبال چیزی به اسم بازدید تصویر نداریم. بعضا بزرگ‌ترین پیروزهای تاریخ فوتبال هم به واسطه همین اشتباهات بزرگ خلق شده است. اینکه ویدئوچک در آینده به منصفانه‌تر شدن فوتبال کمک می‌کند یک بحث است اما آنچه امروز ما شاهدش هستیم موضوع بسیار خطرناکی است.
خداداد به واسطه پنالتی اشتباهی که داور به ضرر تیمش مقابل فولاد گرفته بود بازی را تعطیل کرد و به واسطه همین تعطیلی، داور چهارم صحنه را  از  تلویزیون مشاهده کرد و سریعا به داور وسط اعلام کرد مرتکب اشتباه بزرگی شده است. از این رو داور مسابقه در تصمیمی که کاش اتخاذ نمی‌کرد، حق را به حقدار رساند ولی آنچه امروز خداداد در زمین فوتبال ایران کاشت قطعا مبدل به درختی زشت و عجیب خواهد شد.
حالا مربیان لیگ برتری می‌دانند اگر در صحنه‌ای به سختی اعتراض کنند قطعا داور چهارم فرصت بازبینی فیلم را پیدا می‌کند و همین می‌تواند رای داور را تغییر دهد؛ از پنالتی گرفته تا اخراج  و گل... منتظر شورش سکوها باشید.
در محق بودن خداداد عزیزی و حقی که از تیمش رفت جای هیچ تردیدی نیست همانطور که او به واسطه یک اشتباه بزرگ تاریخی در ملبورن تبدیل به اسطوره شد. کمک‌داور اول بازی تاریخی ایران و استرالیا، متوجه حضور عزیزی در آفساید نشد و به همین راحتی استرالیا دریک موقعیت صد در صد آفساید گل نخست را دریافت کرد و در ادامه با گلزنی همین خداداد، به راحتی هر چه تمام‌تر یک جام‌جهانی را از دست داد. یعنی فوتبالش راحت 4 سال عقب افتاد و ستاره‌های سرشناس آن روزش  فرصت خودنمایی در فرانسه 1998 را از دست دادند.
این فوتبال است. قوانین هزار و یک ایراد دارد ولی فعلا روی یک اصرار اشتباه، از ورود تکنولوژی جلوگیری می‌کنند تا داوران کماکان مردان تاثیرگذار نتایج باشند. اگر در انتهای فصل رئال با فاصله دو یا یک امتیاز نسبت به بارسا قهرمان لالیگا شد بدون شک باید داور و کمک داور بازی برگشت بارسا و بتیس را در جام رئال شریک دانست. دو امتیاز روشن‌تر از آنچه در اهواز اتفاق افتاد در سویل از جیب کاتالان‌ها به سرقت بردند؛ گلی که همه جهان دید جز داور مسابقه.
ولی  خبری از اعتراض به سبک خداداد عزیزی و قطع مسابقه نبود. کاش داور مسابقه روی حرف اشتباهش می‌ماند. سیاه‌جامگان هم به خاطر همین یک امتیاز سقوط می‌کرد ولی دیگر هیچ مربی‌ای به خودش اجازه تعطیل کردن بازی را نمی‌داد. منتظر شکوفه نهال عزیزی باشید. او فوتبال ایران را یک گام به عقب برد. منتظر شورش سکوها باشید. رسم ناخوشایندی اپیدمی شد؛ قانون خداداد علیه آرامش فوتبال ایران.