مارک اوگدن: با اینکه چلسی 2 امتیاز در آنفیلد از دست داد اما بازگشت جام قهرمانی لیگ برتر به  استمفوردبریج انگار روز به روز اجتناب‌ناپذیرتر به نظر می‌رسد. درست است که شاگردان آنتونیو کونته پیروزی‌شان را با یک تساوی در زمین لیورپول عوض کردند ولی تساوی تاتنهام مقابل ساندرلند در استادیوم لایت و شکست آرسنال مقابل واتفورد در امیریتس، در نهایت شب خوبی برای آبی‌های لندن ساخت. پیش از این بازی، آخرین باری که چلسی در لیگ امتیاز از دست داد به شکست‌شان در وایت‌هارت‌لین مقابل تاتنهام بازمی‌گشت، هفته‌ای که دقیقا در آن نه آرسنال و نه لیورپول، هیچکدام موفق به بردن بازی‌های‌شان نشدند. اگر قرار باشد تیمی برای قهرمانی با چلسی بجنگد باید از همین فرصت‌ها و لغزش‌های نادر استفاده کند ولی با شرایطی که در حال حاضر شاهدش هستیم کم کم لیگ به نقطه‌ای می‌رسد که دیگر کورس قهرمانی به کورس نایب قهرمانی تبدیل می‌شود. خود کونته درباره ادامه لیگ می‌گوید: «بهترین کار اینه که حواسمون به خودمون باشه، نه به بقیه. ما در صدر جدولیم و این دستاورد بزرگیه اما باید تمرکزمون را حفظ کنیم. هنوز 15 بازی و 45 امتیاز باقی مونده. گرفتن یک امتیاز از یک تیم خیلی خوب هم اهمیت زیادی داشت و حالا باید تمام حواسمون را متوجه بازی مقابل آرسنال کنیم. ما باید از این نتیجه و نمایشمون راضی باشیم، چون بازی در زمین لیورپول اصلا کار ساده‌ای نیست». چلسی با این بازی تقریبا تمام سفرهای دردسرسازش را به پایان برده و تنها یک بازی خارج از خانه دیگر با 6 تیم بالای جدول دارد. چلسی در ماه آوریل باید در اولدترافورد بازی کند، زمانی که احتمال دارد تکلیف قهرمانی‌اش تا حد بسیار زیادی روشن شده باشد. برای همین راه پنجمین قهرمانی چلسی در لیگ برتر بیش از پیش هموار به نظر می‌رسد، راهی که البته بعد از بازگشتی عالی از 2 شکست مقابل لیورپول و آرسنال در پاییز کاملا لایقش هستند. چلسی در حال حاضر 9 امتیاز با تیم دوم اختلاف دارد و این در حالی است که هیچکدام از به اصطلاح رقبایش تداوم لازم برای باقی ماندن در کورس قهرمانی  را نشان نمی‌دهند. البته تاریخ لیگ برتر در سال‌های گذشته شاهد از دست رفتن اختلاف امتیاز بیش از این در صدر جدول هم بوده، از جمله معروف‌ترینش نیوکاسل که برتری 12 امتیازه‌اش در میانه ژانویه 1996 را در نهایت برابر منچستریونایتد از دست داد. خود یونایتد هم سابقه واگذاری قهرمانی در شرایطی غیرمنتظره را به حریفانش دارد، اتفاقی که سال 1998 در رقابت با آرسنال افتاد (اختلاف 11 امتیاز) و سال 2012 در رقابت با منچسترسیتی تکرار شد (8 امتیاز اختلاف در فاصله 5 هفته به پایان لیگ) اما مساله اینجاست که به نظر نمی‌رسد هیچکدام از 5 تیمی که چلسی را تعقیب می‌کنند قادر به جبران اختلاف امتیازشان با صدر جدول باشند. موفقیت و صدرنشینی چلسی در این فصل البته دلایل مهم‌تری از ضعف حریفانش دارد. خط دفاعی سه نفره آبی‌ها به رهبری داوید لوئیز که تک گل تیمش را هم در جدال سه‌شنبه‌شب وارد دروازه سیمون مینیوله کرد، مثل تقریبا تمام فصل مقابل لیورپول هم مستحکم بود. دیگو کاستا هم با اینکه ضربه پنالتی‌ای را که خودش گرفته بود از دست داد، در تمام طول بازی با انرژی و دوندگی بالایش خط دفاعی میزبان را تحت فشار قرار داد و یک بار دیگر ثابت کرد لایق آقای گلی لیگ برتر هست. لیورپول در این بازی کاملا تحت تاثیر حریفش بود و واکنش‌های احساساتی و عصبی یورگن کلوپ کنار زمین باعث به هم خوردن تمرکز بازیکنانش و ایجاد اضطراب در آنها شده بود. با این وجود لیورپول حداقل از چهارمین شکست پیاپی خانگی، اتفاقی که از سال 1923 بدین سو رخ نداده بود جلوگیری کرد. این تساوی می‌تواند روحیه مثبت را به مردان کلوپ بازگرداند و به‌ آنها کمک کند با نتیجه گرفتن در 2 بازی آینده خانگی، مقابل تاتنهام و آرسنال، حداقل خودشان را به عنوان مدعی اصلی نایب قهرمانی مطرح کنند. کلوپ بعد از پایان بازی درباره شرایط تیمش گفت: «من قبل از بازی هم اینو گفتم اما بعضی‌ها خوششون نیومد. این باشگاه فوق‌العاده و بزرگ باید به اعصاب خودش مسلط باشه. اگه یه بازی را ببازیم دلیل نمی‌شه که همه چی بد باشه. روحیه و رویکرد این تیم عالیه و ما باید تا جای ممکن تلاش کنیم و در نهایت ببینیم آخر فصل کجاییم. نتیجه بازی برای ما خوب بود. ما حالا 15تا بازی داریم و باید برای همشون بجنگیم. ما هنوز شانس داریم پس باید ازش استفاده کنیم». رقابت برای کسب سهمیه چمپیونز لیگ و قرار گرفتن در جایگاه‌های دوم و سوم و چهارم کم کم به اوج حساسیت خودش می‌رسد، در حالی که چلسی صدرنشین جایی خالی در ویترین افتخاراتش برای یک جام دیگر آماده می‌کند.