حسن روانشید: بارها پیرامون وجود ثروت‌های بیکرانی که در دل این سرزمین نهفته و تجدیدپذیر است، نگارش شده است اما در بین آنها هستند سرمایه‌هایی که امتیازات فراوان دارند و بدون هزینه مازاد می‌توان آنها را به دست آورد و امکان تغذیه سالم را برای جامعه فراهم کرد که تنها کمی به تلاش بیشتر نیازمند است اما در عوض خسارت‌های زیست‌محیطی کمتری دارند و ابزار تهیه‌شان نیز قابل بازیافت بوده و می‌توان از آنها استفاده مجدد کرد. هم‌اکنون کشورهای نوظهور صنعتی درصددند ثروت‌های موجود را با قدرت هرچه ‌تمام‌تر مصادره کنند؛ چین، هندوستان و معدودی از کشورهای شرق آسیا از آن جمله هستند که با تلاشی مذبوحانه قصد دارند خود را به سردمدار اصلی این تخریب یعنی آمریکا نزدیک‌تر کنند و از سوی دیگر مینی‌کشورهای امیرنشین در سواحل خلیج‌فارس نیز پمپ‌های مکنده را در عمق زمین نصب کرده‌اند تا نفت و میعانات گازی را تخلیه کرده و برای گردش چرخ‌ صنعت این قدرت‌های نوظهور مهیا کنند. دیگر کشورهای دنیا اگر عاقلانه بیندیشند می‌توانند ترمزها را کشیده و در جست‌وجوی راهکارهایی برای تأخیر در تخریب باشند. غذا عامل مهمی برای ادامه حیات است و معضل مردم دنیا در آینده‌ای نه‌چندان دور مشکل تغذیه و کمبود مواد غذایی، آن‌هم از نوع باارزش است! اما چه باید کرد که در درازمدت بتوان از این چالش دور ماند؟ پروتئین‌ها رکن اساسی تغذیه را به عهده‌ دارند و بهترین نوع آن را می‌توان آبزیان نامید. پرورش ماهی یکی از آسان‌ترین و ارزان‌ترین روش‌های تهیه پروتئین‌های مفید است. در ایران شرکت شیلات که سابقه‌ای طولانی دارد متأسفانه در هیچ دوره‌ای مورد توجه مسؤولان واقع نشده تا تقویت شود و بار سنگین تغذیه جمعیت 80 میلیونی ایران را به‌دوش گیرد. می‌توان برای مدیریت آن برنامه‌ریزی کرد و از محل صندوق ذخیره ملی یا همان سپرده ارزی، تسهیلاتی در اختیار گذاشت و به وزارت نیرو دستور داد امکانات آبی کشور از جمله ذخایر بندها، حوضچه‌ها و اصولاً هر جایگاهی از آب‌های راکد و جاری برای مصارف کشاورزی را در اختیار این سازمان بگذارد تا از طریق شرکت‌های تعاونی به پرورش ماهی پرداخته و ضمن تولید کار برای تعداد کثیری از جویندگان فرصت‌های شغلی بدون هیچ‌گونه سرمایه‌گذاری زیرساختی، پروتئین مفید و سالم موردنیاز کشور را در حد کلان تأمین کند. آب مصرفی در این پروسه قادر است قبل از رسیدن به زمین‌های کشاورزی تولیدات آبزیان را تأمین و مازاد آن همراه با فضولات ماهی‌ها را که حاوی مفیدترین کود برای رشد و ازدیاد محصول است به مزارع و باغات برساند. طبق آمار اعلام‌شده از سازمان شیلات کشور در هر مترمکعب آب می‌توان 5/2 کیلو ماهی پرورش داد بدون اینکه از میزان آب کاسته یا خللی به آن وارد شود. اجرای این برنامه که هزینه‌ای ‌جز حوصله، صبر و پیگیری همراه با مدیریتی کلان و دلسوز نیاز ندارد، قادر است بار سنگینی را از دوش خزانه دولت بردارد و کمک بزرگی به بهداشت تغذیه جامعه کند.