حسن روانشید*: بارها پیرامون وجود ثروت‌های بیکرانی که در دل این سرزمین نهفته و تجدیدپذیر است، نگارش شده اما در بین آنها هستند سرمایه‌هایی که امتیازات فراوان دارند و بدون هزینه مازاد می‌توان آنها را به دست آورد و امکان تغذیه سالم را برای جامعه فراهم کرد، تنها نیازمند کمی حوصله و تلاش بیشتر است اما در عوض خسارت‌های زیست‌محیطی کمتری دارد و ابزار تهیه‌اش نیز قابل بازیافت بوده و می‌توان از آن استفاده مجدد کرد. هم‌اکنون کشورهای نوظهور صنعتی به تبعیت از پیشکسوتان علم و دانش درصددند خود را به سر تیتر رسانده و ثروت‌های موجود را با قدرت هرچه‌تمام‌تر مصادره کنند. چین، هندوستان و معدودی از کشورهای شرق آسیا از آن جمله هستند که با تلاشی مذبوحانه سعی دارند خود را به سردمدار اصلی این تخریب یعنی آمریکا نزدیک‌تر کنند و از سویی دیگر مینی کشورهای امیرنشین در سواحل خلیج‌فارس نیز پمپ‌های مکنده را در عمق زمین نصب کرده‌اند تا نفت و میعانات گازی را تخلیه کرده و برای گردش چرخ‌ صنعت این قدرت‌های نوظهور مهیا کنند. دیگر کشورهای دنیا اگر عاقلانه بیندیشند می‌توانند ترمزها را کشیده و در جست‌وجوی راهکارهایی برای تأخیر در تخریب باشند. غذا عامل مهمی برای ادامه حیات است و معضل مردم دنیا در آینده‌ای نه‌چندان دور مشکل تغذیه و کمبود مواد غذایی، آن‌ هم از نوع باارزش است! اما چه باید کرد که در درازمدت بتوان از این چالش دور ماند؟ پروتئین‌ها رکن اساسی تغذیه را به عهده ‌دارند و بهترین نوع آن را می‌توان آبزیان نامید. پرورش ماهی یکی از آسان‌ترین و ارزان‌ترین روش‌ تهیه پروتئین‌های مفید است. در کشور ما شرکت شیلات مؤسسه‌ای است که سابقه‌ای بس طولانی دارد اما متأسفانه در هیچ دوره‌ای مورد توجه مسؤولان واقع نشده تا تقویت شود و بار سنگین تغذیه جمعیت 80 میلیونی ایران را به دوش گیرد. می‌توان برای مدیریت آن برنامه‌ریزی کلان کرد و از محل صندوق ذخیره ملی یا همان سپرده ارزی، تسهیلاتی در اختیار آن گذاشت و به وزارت نیرو دستور داد امکانات آبی کشور از جمله ذخایر بندها، حوضچه‌ها و اصولاً هر جایگاهی از آب‌های راکد و جاری برای مصارف کشاورزی را در اختیار این سازمان بگذارد تا از طریق شرکت‌های تعاونی به پرورش ماهی پرداخته و ضمن تولید کار برای تعداد کثیری از جویندگان فرصت‌های شغلی بدون هیچ‌گونه سرمایه‌گذاری زیرساختی، پروتئین مفید و سالم مورد نیاز کشور را در حد کلان تأمین کند. آب مصرفی در این پروسه قادر است قبل از رسیدن به زمین‌های کشاورزی تولیدات آبزیان را تأمین کند و مازاد آن همراه با فضولات ماهی‌ها را که حاوی مفیدترین کود برای رشد و ازدیاد محصول است به مزارع و باغات برساند. طبق آمار اعلام ‌شده از سازمان شیلات کشور در هر مترمکعب آب می‌توان 5/2 کیلو ماهی پرورش داد بدون اینکه از میزان آب کاسته یا خللی به آن وارد شود. اجرای این برنامه که هزینه‌ای ‌جز حوصله، صبر و پیگیری همراه با مدیریتی کلان و دلسوز نیاز ندارد قادر است بار سنگینی را از دوش خزانه دولت بردارد و کمک بزرگی به بهداشت تغذیه جامعه کند.
*روزنامه‌نگار پیشکسوت