میلان بدون چهره
فاجعه روسونری!
سوزی کامپاناله: نیم‌فصل اول برای میلان خیلی امیدوارکننده بود. عملکرد‌های قوی، جوان‌های جذاب و بااستعداد و یک سرمربی که در کنار نتیجه به دنبال بازی زیبا هم بود. متاسفانه فقط خوشبین‌ترین هواداران میلان می‌توانستند انتظار ادامه پیدا کردن درخشش این تیم را داشته باشند.
با آمادگی همه، مونتلا یک ترکیب اصلی خیلی خوب را دارد. لاپادولا هم آماده است تا اگر باکا در یک مسابقه درخشش خاصی نداشته باشد، جای او وارد زمین شود.
با این حال، میلان بار دیگر به خاطر کمبود پول و خرج بد پولی که داشتند، ضربه می‌خورد. مثلا من هنوز نمی‌توانم دلیل پرداخت 8 میلیون یورو برای خوزه ارنستو سوسا را درک کنم. او به حدی بد است که هواداران میلان در ورزشگاه آرزو می‌کنند مونتلا به پولی فرصتی دیگر بدهد. وقتی سوسا یک پاس اشتباه ارسال نمی‌کند، در حال گرفتن کارت‌های احمقانه است. پالتا یک مهره کلیدی در خط دفاع است اما همین الان با 3 اخراج، بدترین رکورد را در 5 لیگ برتر اروپا دارد. مصدومیت دشیلیو یک مشکل است. آنتونلی هم همینطور. کالابریا هم به این وضعیت اضافه شده. رومانیولی را هم اضافه کنید تا متوجه فاجعه شوید. بگذارید به از دست دادن بوناونتورا برای چند ماه اصلا اشاره‌‌ای نکنم. روسونری چطور می‌تواند خودش را یک مدعی اروپایی ببیند وقتی برابر لاتزیو با این خط دفاع به زمین رفت: آباته، گومز، زاپاتا و ونگیونی. این لاین‌آپ برای یک بازی جام حذفی برابر اسپزیا هم زیاد خوب نیست.
دلفوئو خوب کار کرده اما او به صورت قرضی آمده و بندی برای دائمی کردن خریدش در تابستان هم وجود ندارد. پاسالیچ هم همینطور. میلان در واقع باز هم در یک دوره گذر است و همچنان در انتظار مالکان جدید به سر می‌برد. شاید بهتر باشد مونتلا از تجربه موفقیت‌آمیز دوناروما و لوکاتلی استفاده کند و به بازیکنان بیشتری از آکادمی فرصت دهد. اینطوری حداقل از منابع خود باشگاه استفاده می‌کند و آنها برای آینده آماده می‌شوند. بردن بولونیا با 9 نفر دستاورد بزرگی بود اما به نوعی وضعیت میلان در سال‌های اخیر را بازتاب می‌داد. میلانی که با دست خالی تلاش می‌کند از هیچ، چیزی بسازد و برابر همه ناملایمت‌ها بجنگد. این رویکردی است که از تیم‌هایی مانند ساسولو یا کیوو انتظار داریم، نه موفق‌ترین باشگاه اروپا. دیاولو هویتش را از دست داده و حالا به سختی برای رسیدن به بالا دست و پا می‌زند. بهتر است فعلا باشگاه روی بازی دادن به جوان‌ها و قرارداد‌های قرضی تمرکز کند و انتظار چیزی بیش از میانه جدول و معمولی بودن را نداشته باشد. فعلا از قهرمانی در سوپرکاپ ایتالیا برابر یوونتوس لذت ببرید.
تجربه کرار در ماجرای رحمتی تکرار می‌شود؟
حکم کمیته انضباطی درباره کاپیتان استقلال قطعی است و تنها یک راه برای اعتراض به آن وجود دارد، راهی که یک بار امتحان شد اما نتیجه‌ای در پی نداشت. کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در احکامی با سرعت عمل قابل توجه حکم به محرومیت مهدی رحمتی داد. او 3 جلسه از همراهی تیمش محروم شده و با توجه به اخراجش در اواخر داربی این جریمه شامل 4 بازی خواهد بود. تنها راه‌حل استقلال برای این محرومیت اعتراض ویژه با استناد به ماده ۵۱ آیین‌نامه انضباطی است. طبق این ماده، پس از صدور یک حکم قانونی لازم‌الاجرا، چنانچه یکی از طرفین مدارک یا مستنداتی را دریافت کنند که 20 روز از یافتن آن نگذشته باشد و دستیابی به آن در زمان رسیدگی، امکانپذیر نبوده یا نشانگر آن باشد که حقی از وی ضایع شده است، می‌تواند تقاضای تجدیدنظرخواهی ویژه را به رئیس فدراسیون فوتبال یا رئیس هیات استان ارائه کند. اعتراضی که یک‌بار در دوره حضور قلعه‌نویی در استقلال انجام شد. در آن دوره جاسم کرار 2 جلسه محروم شده بود اما در روز بازی با گسترش فولاد با اعتراض ویژه استقلالی‌ها، این حکم معلق شد و این در حالی بود که این بازیکن در اردوی استقلال حاضر نبود. به هر ترتیب بعد از اعتراض ویژه استقلالی‌ها، جاسم کرار نه‌تنها با کاهش حکم روبه رو نشد بلکه حکم او به 3 جلسه افزایش یافت. این مساله اعتراض شدید استقلالی‌ها را در آن دوره به همراه داشت ولی در نهایت آنها قهرمانی را براحتی از دست دادند و به پنجمی قناعت کردند. شاید استقلالی‌ها نگران هستند که با اعتراض ویژه باعث شوند محرومیت رحمتی حتی بیشتر هم شود. رحمتی از 9 بازی باقیمانده لیگ برتر، 4 بازی را محروم است و شاید استقلالی‌ها ترجیح دهند ریسک نکنند، چرا که تجربه تلخی را از اعتراض ویژه دارند.