نیک میلر: برای مالکان متمول قطری پاری‌سن‌ژرمن افتخارات داخلی به تنهایی کافی نیست. آنها درخشش در اروپا می‌خواهند و برای همین تابستان لوران بلان را که تمام عناوین داخلی را با اقتدار فتح کرده بود کنار گذاشتند و اونای امری را جانشینش کردند و مربی سابق سویا دیشب گوشه‌ای از طعم شیرین پیروزی‌های بزرگ اروپایی را به آنها نشان داد.
امری، متخصص یورولیگ- تورنمنتی که 3 فصل پیاپی فاتحش بوده- با پیروزی 4 بر صفر مقابل بارسلونا در «پارک د پرنس» ورود پاری‌سن‌ژرمن به جمع بزرگان اروپا را اعلام کرد.
از نظر تاکتیکی امری در این بازی برتری کاملی نسبت به لوئیس انریکه داشت و موفق شد تمام ستاره‌های بارسا از جمله مهم‌ترین‌شان یعنی لیونل مسی را بخوبی مهار کند. این سنگین‌ترین شکست بارسا در چمپیونز لیگ بود (کنار شکست 0-4 مقابل بایرن‌مونیخ) و هیچ تیمی تا به حال در تاریخ این تورنمنت موفق نشده چنین نتیجه‌ای را در بازی برگشت جبران کند. برای همین است که یک‌چهارم از همین حالا به پاریسی‌ها چشمک می‌زند، اتفاقی که قبل از شروع بازی دیشب خیلی انتظارش نمی‌رفت.
وقتی پی‌اس‌جی در گروهش پایین‌تر از آرسنال قرار گرفت و قرعه‌اش برای یک‌هشتم به بارسا افتاد به نظر می‌رسید آرزوهای اروپایی پاریسی‌ها حداقل یک سال دیگر هم باید سرکوب شود اما امری شرایط را جور دیگری دید و از این قرعه به عنوان فرصتی برای اثبات خودش و تیمش مقابل یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های اروپا یاد کرد: «ما می‌خواهیم سطح خودمان را مقابل بهترین‌های جهان نشان دهیم.» و این دقیقا کاری بود که شاگردانش به بهترین شکل ممکن انجام دادند.
آنخل دی‌ماریا و ادینسون کاوانی در شب تولدشان به کمک خرید زمستانی پاریسی‌ها، جولین دراکسلر، از ضعف بارسا در تمام خطوط، بویژه خط دفاعی بهره بردند و میهمان نامدارشان را نابود کردند. اگر به خاطر سیوهای مارک آندره ترشتگن نبود این شکست حتی می‌توانست سنگین‌تر هم شود.
لوئیس انریکه پیش از بازی گفته بود انتظار پاری‌سن‌ژرمنی منظم‌تر و تاکتیکی‌تر تحت رهبری رقیب سابقش در لالیگا را دارد. امری از این منظر انریکه را ناامید نکرد و با پرس شدید بارسا در زمین خودشان و بستن بال چپ، جایی که نیمار تنها بازیکن فعال کاتالان‌ها بود، از همان ابتدا بر جریان بازی تسلط پیدا کرد.
البته خود امری هم قبل از بازی اعتراف کرده بود نتیجه نهایی را بازیکنان رقم می‌زنند، نه تاکتیک‌ها: «ما از نظر تاکتیکی کاملا آماده‌ایم و نسبت به هیچ تیم دیگری پایین‌تر نیستیم اما این دوئل‌های در جریان بازی هستند که نقش کلیدی را در نتیجه نهایی دارند. تاکتیک‌ها هم بسیار مهمند اما در نهایت این بردن جنگ‌های وسط زمین است که نتیجه را رقم می‌زند.» و بازیکنان پی‌اس‌جی که انگیزه بالایی از مربی‌شان گرفته بودند در تمام طول بازی این جنگ‌ها را بردند.
در یک سوی زمین مسی را داشتیم که توسط پرزنل کیمپمبه که اولین بازی‌اش را در چمپیونز لیگ تجربه می‌کرد مهار شده بود و حتی روی گل دوم با توپی که مقابل آدرین ربیو از دست داد موجبات باز شدن دروازه تیمش را فراهم کرد. آقای گل چمپیونزلیگ در این شب به ندرت توپ را بیشتر از دروازه‌بان‌شان لمس کرد و پایین‌ترین درصد پاس صحیح بین کل بازیکنان حاضر در ترکیب اولیه 2 تیم را داشت. در سمت راست خط دفاعی پی‌اس‌جی اما شاهد یک نمایش درخشان دیگر، این بار از توماس مونیه بودیم. مدافع بلژیکی پاریسی‌ها در این شب نیمار را مهار کرد و بیشتر از هر بازیکن دیگری در زمین تکل زد (8) و در نهایت روی گل چهارم حتی تکنیک خودش را هم به رخ ستاره برزیلی کشید.
لوئیس سوارز، دیگر ستاره خط حمله بارسا هم در این بازی مقابل مارکینیوس حرفی برای زدن نداشت. در خط میانی هم این مارکو وراتی بود که جریان بازی را کنترل می‌کرد و قبل از مصدومیتش که امری را مجبور به تعویضش کرد 90 درصد از 50 پاسش را به مقصد رساند تا بهترین پاسور زمین لقب بگیرد.
کنار وراتی هم البته ربیو و بلز ماتویدی قرار داشتند که روی هم 14 تکل زدند، حتی با وجود اینکه ربیو در همان دقیقه 3 اخطار گرفت. در نقطه مقابل مثلث خط میانی بارسا متشکل از آندرس اینیستا، آندره گومس و سرخیو بوسکتس روی هم تنها 9 تکل داشتند.
2 مدافع کناری بارسا هم در این بازی یکی از بدترین شب‌های‌شان را تجربه کردند. سرخی روبرتو در دفاع راست به هیچ‌وجه از پس تکنیک دراکسلر بر نیامد و مدام جا ماند، در حالی که در سمت مقابل ژوردی آلبا تا وقت‌های اضافه نیمه دوم حتی یک بار هم روی پای دی‌ماریا تکل نکرد. جرارد پیکه و ساموئل اومتیتی هم در قلب خط دفاعی وضعیتی بهتر از فول‌بک‌های‌شان نداشتند و روی گل‌های سوم و چهارم مقصر بودند.