درحالی در شهرهایی مانند تهران فقط هزینه خوراک و پوشاک روزانه ۳۵ هزار تومان برآورد می‌شود که حقوق ۸۱۲ هزار تومانی کارگران با مجموع هزینه‌های آنها که بیش از ۳ میلیون تومان برآورد می‌شود، فاصله نجومی دارد. در حالی آمارهای بانک مرکزی حکایت از افزایش بیش از 30 درصدی  هزینه‌های سبد خانوار کارگری از ابتدای سال جاری تاکنون دارد که حقوق کارگران از فروردین 95 همان 812 هزار تومان است. به عبارت دیگر افزایش 100 هزار تومانی حقوق سال 95 نه‌تنها دردی از خانواده کارگری دوا نکرده بلکه وضعیت بدتر و سفره کارگران هر روز تنگ‌تر شده است. تبصره دوم ماده 41 قانون کار بیان می‌کند «حداقل مزد کارگران با توجه به درصد تورم بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، اعلام می‌شود»، اما این ماده بندی دیگری دارد و آن این است که «حداقل مزد بدون آنکه مشخصات جسمی و روحی کارگران و ویژگی‌های کار محول شده را مورد توجه قرار دهد باید به اندازه‌ای باشد تا‌ زندگی یک خانواده، که تعداد متوسط آن توسط مراجع رسمی اعلام می‌شود را تأمین نماید.»  به‌رغم اینکه به اعتقاد دولتی‌ها نرخ تورم تک‌رقمی شده است اما کارگران معتقدند تورم واقعی در زندگی آنها تک‌رقمی نیست و با مشکلات معیشتی فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند. آمار مرکز پژوهش‌های مجلس بیانگر این است که خطر فقر حدود 3 میلیون  و 500 هزار تومان است اما دستمزد کارگران کیلومترها زیر خط فقر است.آخرین نرخ تورم اعلام شده از سوی بانک مرکزی مربوط به بهمن‌ماه سال جاری است که  8/6 درصد اعلام شده است که اگر فرض کاهش این نرخ در ماه‌های آینده مانند روالی که در گزارش‌های ماه‌های گذشته دولت وجود داشته را در نظر بگیریم، حداقل دستمزد سال 96 کارگران حتی به میزان 10 درصد نیز افزایش نخواهد یافت. حال بر مبنای نرخ تورم 8/6 درصدی، باید گفت حداقل مزد سال 96 کارگران به میزان حدود 56 هزار تومان رشد خواهد داشت و از 812 هزار تومان در نهایت به 867 هزار تومان در ماه خواهد رسید.با این وجود، به دلیل قرار گرفتن در سال انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم و با در نظر گرفتن اینکه میزان افزایش حقوق کارمندان از سوی دولت در سال آینده 10 درصد در نظر گرفته شده، اگر مزد کارگران نیز به همین میزان رشد کند، آنگاه حداقل مزد 96 کارگران از 812 هزار تومان به 893 هزار تومان می‌رسد.