خان یونس یکی از بخش‌های اصلی نوار غزه است به وسعت54 کیلومترمربع و 250 هزار نفر که یکی از پرتراکم‌ترین مناطق مسکونی جهان را در خود جای داده است؛ اردوگاهی که در آن 70 هزار آواره فلسطینی در محیطی فقرزده به وسعت تنها 2 کیلومترمربع زندگی می‌کنند. 68 سال پیش، یک سال پس از «روز نکبت» و رسمیت یافتن اشغال اراضی فلسطینی‌ در سازمان ملل، قرار بود این اردوگاه‌ها منزل موقت هزاران آواره‌ای باشد که صهیونیست‌های غاصب از المجدل، وادی حنینه، کرتیه، حیفا، یافا، فلوجه و ده‌ها شهر دیگر رانده بودند اما اردوگاه خان‌یونس به ایستگاه‌های اجباری کسانی تبدیل شده که همچنان منتظر اعاده حق‌شان برای بازگشت به وطن هستند اما مجبورند این حق را نسل به نسل برای فرزندانشان به میراث بگذارند. دعا‌ انعیم، خبرنگار تسنیم در باریکه غزه در گزارشی مستند به عمق فقر و رنج اهالی خان‌یونس و خانه‌های محقر و کهنه این شهر می‌پردازد و از زبان یکی از شهروندان می‌آورد: «بسیاری از افراد شهر در وضعیت زیر صفر قرار دارند. اینجا جوانان نه کاری دارند و نه چیز دیگری. هر کدام از آنها دارای 6 یا 7 نفر (اعضای خانواده) هستند که نمی‌توانند برای آنها لقمه غذایی فراهم کنند و گاهی گیاه آویشن و گاه سبوس می‌خورند».
نوجوان سرطانی فلسطینی در زندان اسرائیل
یک نوجوان فلسطینی مبتلا به بیماری‌های صرع و سرطان خون به جرم پرتاب سنگ به سوی خودروهای اسرائیلی به ۹۱ روز زندان و پرداخت ۸۰۰ دلار جریمه محکوم شد. به گزارش حوزه نیوز به نقل از مرکز اخبار خاورمیانه (imemc)، خانواده احمد قدور نوجوان 15 ساله فلسطینی به خاطر نیاز مکرر به دارو و نظارت دقیق از وضعیت پزشکی او، خواستار آزادی فوری‌اش شده و از شرایط نابسامان زندان عوفر، اسارتگاه اسرائیل شکوه کرده‌اند. احمد از اهالی بیتونیا، واقع در 3 کیلومتری غرب رام‌الله بیش از یک ماه پیش همراه با ضرب و شتم سربازان اشغالگر بازداشت شد و یکی از 300 کودک و نوجوانی است که اکنون در زندان‌های اسرائیل به سر می‌برند. طبق گزارش‌های نهادهای حقوق بشری، تقریبا همه کودکان فلسطینی در بازداشتگاه‌های اسرائیل مورد شکنجه، بدرفتاری، ضرب و شتم، سوءاستفاده‌ و آزار و اذیت‌های روحی و روانی و جسمی قرار می‌گیرند.