محمدمهدی تقوی: در روز دوم مسابقات لیگ قهرمانان آسیا نتایج برای نمایندگان کشورمان نسبتاً مناسب بود و ایرانیان ۷۵ درصد بازی‌ها را بردند.
یک- از استقلال خوزستان شروع کنیم؛ لسترسیتی ایران که با وجود نتایج پرنوسان و گاه عجیبش در لیگ برتر، در آسیا فوق‌العاده عمل کرده است. شاگردان سیدسیروس پورموسوی که پیش از مربیگری و سرمربیگری، داوری در آستانه بین‌المللی شدن بود، نشان دادند با آنکه هم در نیم‌فصل مؤثرترین بازیکن خود «مهدی رحیم‌زهیوی» را ترانسفر کردند و هم هنوز از مشکلات پرتعداد مالی رنج می‌برند ولی از تیم‌های پولدار حاشیه خلیج‌فارس هم بهترند و هم تواناتر. گلزنی و حفظ گل، هنر بزرگ استقلال خوزستان است و این تیم که در آسیا نشان دادند امیدواری برمی‌انگیزد، با اقتدار و با فتح هر دو بازی‌اش در صدر گروهی قرار گرفته که از نظر مالی از همه آنها بسیار ضعیف‌تر است. مشکلات عدیده آب و هوایی این روزهای خوزستان را هم به مشکلات مادی خوزستانی‌ها بیفزایید تا ببینید تا همین جای کار این تیم چه کار بزرگی انجام داده است. غیرت بازیکنان استقلال خوزستان و دانش بالای مربیگری پورموسوی ما را به صعود این تیم به مرحله بعد رقابت‌ها خوش‌بین نگاه می‌دارد ولی این موضوع نباید موجب شود به آبی‌های خوزستان مانند فرزند ناتنی نگریسته شود. یادمان نرود این تیم قهرمان لیگ برتر است و حق مردم خوزستان است از تیم محبوب‌شان حمایت شود.
دو- ذوب‌آهن اصفهان دیگر تیم پرنوسان این روزهای فوتبال ایران است؛ تیمی که لیگ برتر را با مربیگری یحیی گل‌محمدی بد شروع کرد و این مربی خوشنام و باسواد نتوانست در سومین فصل حضور در راس این تیم، ذوبی‌ها را از بحران خارج کند و در همان اواسط نیم‌فصل جای خود را به دستیار وفادار خود از ابتدای دوران مربیگری، سیدمجتبی حسینی سپرد. ذوب‌آهن برخلاف استقلال خوزستان با مشکل مالی مواجه نیست ولی ظاهراً کمی بی‌انگیزه است. نتایج نامطلوب هفته‌های اخیر و تساوی‌ها و باخت‌های متعدد ذوب‌آهن چه در لیگ برتر و چه در آسیا نمایا‌نگر آن است که این تیم دارد مانند ابتدای فصل وارد بحرانی می‌شود که درآمدن از آن در صورت تداوم نتایج ضعیف بسیار سخت خواهد بود. یکی- دو برد در آسیا و چند بازی خوب و نتایج موثر در لیگ می‌تواند تیم را از این اوضاع خارج کند و به روال مطلوب بازگرداند. ذوب‌آهن اگرچه نتایج ناامیدکننده‌ای گرفته ولی هنوز حذف نشده است. در حقیقت همان‌طور که صعود آبی‌های خوزستان به دور بعد هنوز مسجل نشده، حذف ذوب‌آهن هم قطعی نیست و باید با امید پا به ۴ بازی باقیمانده گروه خود بنهد.
سه- پرسپولیس آقای برانکو ایوانکوویچ بسیار خوب بازی می‌کند و معدود نقاط ضعف آن نیز آنقدر بزرگ نیست که برطرف کردن آنها از عهده مربی با دانش و خوشفکری چون «پروفسور» کروات قصه ما برنیاید. نیازی به تکرار این موضوع نیست که در
۲ سالی که از بازگشت برانکو به فوتبال ایران می‌گذرد ما پرسپولیس دیگری در فوتبال‌مان می‌بینیم که در 2 فصل اخیر همواره از مدعیان بوده و این فصل فقط اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی فوتبال می‌تواند این تیم پرطرفدار را از کسب عنوان نخست لیگ برتر محروم کند؛ مواردی چون کسر امتیاز یا وارد شدن به بحران. پرسپولیس مقتدر در لیگ امسال، در لیگ قهرمانان آسیا هم نتایج قابل احترامی گرفته. کسب تساوی مقابل تیم قدرتمند و متمول عربستانی الهلال و بعد برد شیرین در زمین الوحده امارات نمایشی امیدوارکننده از پرسپولیس به رخ کشید. به عقیده نگارنده اما بزرگ‌تر از برد دقیقه آخر مقابل الوحده آن هم در حالی که تیم بازی را واگذار کرده بود، برد برانکو مقابل بازیکن‌سالاری و سرمربی لجوج تیم ملی را باید بولد کرد.
چهار- استقلال این روزها واقعا فوتبال ایران را سربلند کرده. بازیکنانی که قیمت همه‌شان اندازه یکی از بازیکنان رقبای گروه نیست به قدری تیم‌های مقابل را آزار می‌دهند که چاره‌ای جز عقب‌نشینی ندارند. جوانان استقلال در بازی با التعاون عربستان، حریف را چون موم در اختیار داشتند. التعاون این فصل در لیگ عربستان، تیمی ضعیف است اما همین تیم هفته قبل تیم چغر لکوموتیو را برد و نشان داد برای آسیا برنامه دیگری دارد. استقلال بعد از گذشتن از دوران بد اول فصل اینک به تیمی تبدیل شده که به هیچ حریفی رحم نمی‌کند و اگر بازی با الاهلی امارات را نادیده بگیریم، در ۲ ماه اخیر تیمی نبوده که از گزند استقلال و جوانان باانگیزه‌اش در امان بماند.
استقلال تقریبا قهرمانی لیگ را از دست داده و خیلی رؤیایی است در لیگ برتر قهرمان شود،
در واقع دیر راه افتاد. آسیا اما جایی است که می‌توان براحتی به این تیم برای صعود تا مراحل پایانی دل بست. آفت غرور اما استقلال را بسیار تهدید می‌کند؛ غرور جوانی بیش از حد این تیم و البته خستگی ساق‌ها ـ که از عوامل اصلی شکست مقابل الاهلی بود- مورد دیگری است که تا پایان اردیبهشت آبی‌ها آن را باید تحمل کنند.
استقلال راه خود را یافته و در صورتی که بازی فکورانه‌اش را ادامه دهد، حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد. اما هنوز به شخصه اعتقاد دارم نیمکت مربیگری استقلال جای نشستن مربیان دانشمندتری است تا بتوانند در مواقع لزوم به علیرضا منصوریان کمک فکری کنند.