رئیسیان، کارگردان سینما در پاسخ به این سوال که آیا سینمای سال 95 را می‌توان سینمای امید نامید، گفت: سینما در سال‌های گذشته  پر از ناامیدی برای بینندگان این آثار بوده است. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، وی افزود: دلیل این اتفاق تسلط دریافت فیلمسازان از ناهنجاری‌های متضاد است، یعنی ساده‌ترین موضوعی که به ذهن هر فیلمسازی می‌رسد برخوردهای نابهنجار درون بافت اجتماعی و پیامدهای آن است. رئیسیان در ادامه گفت: برای اینکه شما بتوانید در فیلم‌تان از این تضادها به یک منزل امیدوارانه که شعاری نباشد دست پیدا کنید، نیاز به تحقیقات، جهان‌بینی درست، مطالعات و فهم درستی از این ابزار و فن سینما دارید و با این حجم وسیع نیروهای جدید این شناخت و تجربه به آسانی حاصل نمی‌شود. این کارگردان در ادامه عنوان کرد: از طرفی هیچ مشاور امینی در دستگاه  تصمیم‌گیری در کنار این حجم فیلمساز قرار نمی‌گیرد. به عنوان نمونه، انگار شما به یک قنادی می‌روید که فقط کیک‌های تلخ درست می‌کند که ظاهرش کیک و شیرینی است اما درونش فقط از شکلات تلخ استفاده شده است. کارگردان «دوران عاشقی» ادامه داد: از سوی دیگر چون اکثریت مدیران دست‌اندرکار، شناخت کافی از این ابزار ندارند به راهنمایی همکارانی از سینماگران گوش می‌دهند که خود آنها، پای اسب‌شان لنگ است و مصیبت اینجا بیشتر می‌شود؛ یعنی در جشنواره امسال اکثر فیلم‌ها هم درون‌مایه تلخی دارند و هم معترض به جوایز و هیأت داوری هستند و این ناشی از همان بار کج است که به منزل نمی‌رسد. رئیسیان خاطرنشان کرد: باید یک بازنگری جدی در نحوه شکل‌گیری تولیدات سینمایی انجام بگیرد و پذیرش نقد دلسوزانه مقدمه این بازنگری است که متاسفانه فضای چنین چیزی مهیا نیست.