مهدی طاهرخانی: چسباندن رامین رضاییان به بازیکنان سابق پرسپولیس، افرادی که کارنامه بدی از لحاظ شخصیتی داشتند حالا باب شده است. یک روز پیام صادقیان و روز دیگر شیث. اما همین بازیکن فصل قبل، بدون هیچ حاشیه‌ای اصلی‌ترین بازیکن برانکو بود که همه حملات پرسپولیس از سوی وی طراحی می‌شد. رد پای رامین در اکثر بردهای درخشان تیم برانکو مشهود بود. او حتی در تیم‌ملی مبدل به یک بازیکن بی‌جانشین شده است و با توجه به سطح دوندگی و تلاشش به نظر می‌رسد یکی از بازیکنان ثابت ایران درصورت صعود به جام‌جهانی باشد اما حالا در پرسپولیس اوضاع به کل متفاوت است.
خیلی‌ها عقیده دارند بازیکن آرام و تاثیرگذار لیگ پانزدهم اگر در بازی برگشت فصل قبل پرسپولیس و نفت در ورزشگاه آزادی محروم نبود، پرسپولیس آن بازی را واگذار نمی‌کرد و قهرمان می‌شد. دلیل این ادعا هم خیلی ساده و قابل قبول است؛ هرگاه تیمی به صورت اتوبوسی مقابل پرسپولیس در آزادی دفاع کند، این سانترها و نفوذهای رامین است که سدشکن اتوبوس می‌شود.  اما داستان از روزی برای رضاییان تمام شد که او یک هفته تمام پاسخ تلفن‌های برانکو را نداد. سرمربی کروات قرمزها به کمتر بازیکنی برای حضور در دور جدید تمرینات زنگ زد اما رضاییان یکی از همان معدود افراد بود. برانکو می‌دانست بود و نبود رامین برای او به معنای تغییر تاکتیک اساسی است. آن روز رامین رضاییان بزرگ‌ترین اشتباه همه عمرش را (البته تا این لحظه) مرتکب شد و به بدترین شکل ممکن و با دور زدن هم خودی‌ها رفت ترکیه.
اشتباه بزرگ دیگرش بازگشت بی‌هنگام بود. نیمکت‌نشینی‌های متوالی آن هم در صورتی که حسین ماهینی قادر به ارسال هیچ پاس گلی نبود، تاوان سنگین او بود. نه آمادگی جسمانی و نه عدم هماهنگی با تیم؛ او تنها به یک دلیل روی نیمکت بود و آن عدم تمایل برانکو برای اضافه شدنش به لیست باشگاه بود اما رامین آمد و از قضا هرگاه به میدان فراخوانده شد با پاس‌های گلش، گره‌گشای پرسپولیس شد. بدون شک فاصله امروز قرمزها با رقبا مقدور نبود جز استفاده برانکو از همه پتانسیل پرسپولیس.
همه چیز درست در حال پیشرفت بود که ناگهان برانکو باز هم ترکیب تیمش را تغییر داد و این بار از رضاییان به جای دفاع راست در پست وینگر راست بازی گرفت. او از این پست و حضور ناراضی بود و عدم رضایتش را چند بار در رسانه‌ها مطرح کرد. پستی که فرشاد احمدزاده در دو فصل گذشته بهترین بازی‌ها را در آن انجام داده بود، محلی نبود که رامین بتواند آزادانه در آن مانور بدهد. اعتراض به تعویض در داربی تنها بخاطر خروج زودهنگامش نبود. طوری که در پایان بازی به دوستان نزدیکش گفت اگر برانکو تنها 20 دقیقه من را به همان دفاع راست می‌برد، می‌دانستم چطور از سمت زکی‌پور نفوذ کنم که هم او را محو کرده باشم و هم منجی تیم لقب بگیرم.
اینکه رامین قادر به ارائه چنین نمایشی بود دور از ذهن نیست اما برانکو در تصمیمی اشتباه او را بیرون کشید تا اعصاب بازیکن آرام فصل گذشته باز هم ناآرام شود. اگرچه صادق محرمی در دفاع راست توانسته در امور دفاعی خوب بازی کند اما به‌رغم این اعتماد و بازی‌های ثابت، محرمی حتی یک موقعیت گل هم از سمت راست نساخته و کلا توانایی نفوذ و ارسال پاس گل را نداشته است. از این رو به نظر می‌رسد در بهترین حالت، با حضور محرمی در آن پست، پرسپولیس بیشتر دفاع کند تا حمله و این خبر خوبی برای دیگر اتوبوس‌داران لیگ برتر است. تیم‌هایی که به حداقل امتیاز قانعند. از سوی دیگر از دست دادن رضاییان به معنای از دست دادن بهترین پنالتی‌زن تیم است. با توجه به نوع فوتبال طارمی و پنالتی‌های احتمالی، مشخص نیست اگر رامین نباشد، باز هم سناریوی از دست رفتن پنالتی‌ها را شاهد هستیم یا نه.
آنچه رامین رضاییان در اردوی دوبی انجام داد بدون شک، یک اشتباه بزرگ بود. اشتباهی که شاید در طول تمرین هر تیمی رخ دهد اما بیشتر اوقات حتی با رسانه‌ای شدن دعوای دو همبازی، مربی سعی در پا در میانی دارد ولی این بار برانکو که از غرولند‌های رامین برای بازی در پست وینگر راست ناراحت بود، باز هم سعی در انتقام گرفت و حالا پرسپولیس در حساس‌ترین بازی‌های پیش‌رو با وضعیت مبهمی مواجه است. تردید نکنید جای خالی رضاییان احساس خواهد شد از این رو برانکو می‌تواند برای از بین بردن حسرت 9 فصل عدم قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر، کمی مهربانانه‌تر با بازیکن خاطی رفتار کند. اینکه از رامین رضاییان آرام یک شیث رضایی و پیام صادقیان ثانی بسازیم هنر نیست.
او پتانسیل این را دارد هم مثل آنان شود هم مثل بازیکن تیم کی‌روش، موثرترین بازیکن دفاع راست ایران که هیچ چالشی را تا به حال ایجاد نکرده است. برانکو روزی که دو مدافع تیمش(بداوی و رضایی) در بازی رسمی یکدیگر را زدند، تصمیم به بازگرداندن آنها به تهران نگرفت، حالا هم انتظار می‌رود همان نگاه مدبرانه را داشته باشد نه تلافی رد تماس‌های تابستان.