محمدحسین عباسی: به یادماندنی‌ترین قاب از معجزه نوکمپ، سهم لیونل مسی شد. خونسردی نبوغ‌آمیز نیمار، گرسنگی سوارز و سماجت هنرمندانه آندرس اینیستا، شرایط یک بازگشت باشکوه را مهیا کرد و سرجی روبرتو، مهم‌ترین لحظه همه زندگی‌اش را روبه‌روی کوین ترپ ساخت اما با این همه، مرد اول این مسابقه را باید جای دیگری جست‌وجو کرد. ستاره اصلی این مسابقه فراموش‌نشدنی، روی نیمکت بارسلونا نشسته بود. مرد قدرنادیده‌ای که خالق باورنکردنی‌ترین سناریوی تاریخ لیگ قهرمانان اروپا و بهترین خاطره یک عصر بارسلونا شد. نقش اول این اکشن قهرمانانه، کاوراستار جدیدترین نسخه از ماموریت غیرممکن بود. یک مربی که این برد را با نام او به یاد خواهیم آورد؛ لوئیس انریکه. بارسلونای پارک‌دو‌پرنس، تیمی رقت‌بار بود؛ بی‌جان، بی‌انگیزه و بی‌تفاوت. تیمی که خونش در سراسر رینگ مسابقه پاشید اما حتی عرق حریف را هم درنیاورد. آن تیم، کوچک‌ترین شانسی برای بازگشت به مسابقه نداشت اما پسران انریکه در بازی برگشت، تیم دیگری بودند. این تغییر باورنکردنی، از مصاحبه هفته گذشته انریکه آغاز شد. او با کنارکشیدن از نیمکت بارسا در فصل بعد، خودش را در جایگاه قربانی قرار داد تا درست در بهترین زمان ممکن فشار را از روی نیمکت بردارد و بعد از مدت‌ها مجموعه‌ای متحد را در اختیار داشته باشد. حالا دیگر هوادارها به جای انتقاد از تیم، پشت بارسلونا ایستاده بودند و بازیکنان همه تلاش‌شان را به کار می‌بستند تا سرمربی، باشگاه را با خاطره‌ای خوب ترک کند. نتیجه این اتحاد، شکست شگفت‌انگیز پاریس در نوکمپ بود. مهم نیست که لیگ قهرمانان تا چه مرحله‌ای برای بارسا ادامه پیدا کند. مهم نیست که فصل با چند جام برای کاتالان‌ها به پایان برسد. آنها استثنایی‌ترین لحظه تمام فصل را در ورزشگاه خانگی‌شان ساخته‌اند و این فتح 6 گله را بیشتر از همه پیروزی‌های درخشان سال‌های گذشته جشن گرفته‌اند.
لوئیس انریکه بعد از آرام‌کردن اتمسفر بارسلونا، باور به بازگشت را در اردوی تیم به وجود آورد. او زیرکانه در مصاحبه قبل از بازی، امکان بازگشت تیمش و زدن 6 گل به تیم حریف را نادیده نگرفت. ضربه کلیدی او به امری، با عوض‌کردن سیستم بازی تیم اتفاق افتاد. لوچو تیمش را با 3 دفاع به زمین فرستاد تا به کمک هافبک‌های متعدد و پرس وحشتناک از جلو، اجازه نفس کشیدن را از تیم رقیب بگیرد. سرمربی پی‌اس‌جی تا پایان مسابقه با این غافلگیری گلاویز بود و واکنش‌هایش در کنار زمین، به وضوح نشان می‌داد که او قافیه را به همتایش در بارسلونا باخته است. تعویض طلایی انریکه، آخرین قدم او برای رقم‌زدن این بازگشت سینمایی بود. لوچو در این سال‌ها همیشه به سرجی روبرتو اعتماد داشت و بارها فرصت بازی در ترکیب ثابت تیم را برای این بازیکن به وجود آورده بود و بالاخره در حساس‌ترین لحظه ممکن، جواب این اعتماد را گرفت. سرمربی این روزهای بارسلونا، احتمالا درست مثل همیشه پیروزی بزرگ تیمش را با دوچرخه‌سواری در یک مسیر طولانی جشن می‌گیرد. این مهم‌ترین فعالیت غیرفوتبالی و جدی‌ترین تفریح زندگی انریکه است و به نظر می‌رسد فلسفه مربیگری هافبک سابق بلوگرانا نیز بیشتر از هر چیزی، تحت تاثیر استقامت است. انریکه هفته‌های دشواری را در بارسا پشت‌سر گذاشته. با انبوهی از طعنه‌ها و کنایه‌ها روبه‌رو شده اما استقامت به خرج داده تا به جای وداع زودهنگام با لیگ قهرمانان، همه را وادار کند لب به ستایش از او و تیمش بگشایند. لوئیس در تابستان دیگر رئیس رختکن بارسا نخواهد بود اما تاریخ‌سازی او در نوکمپ، هنوز تمام نشده است. انریکه دست به هر کاری خواهد زد تا ماه‌های پایانی حضورش روی نیمکت آبی‌واناری‌ها، به سناریوهای شیرین بیشتری پیوند بخورد. لوچو، پایش را از روی رکاب هیجان برنمی‌دارد.