جایگاه «لوا» در تاریخ بایرن‌مونیخ
مارک لوول: رابرت لواندوفسکی با 2 گلی که وارد دروازه‌ آینتراخت فرانکفورت کرد به مرز 100 گل برای بایرن‌مونیخ در تنها 136 بازی رسید. لواندوفسکی حالا بدون شک بهترین مهاجم دوران مدرن بایرن است اما هنوز راه بسیار زیادی برای رسیدن به جایگاه گرت مولر افسانه‌ای دارد. مولر ستاره‌ای بود که از فصل 1965-1964 تا 1978-1977 هر سال بهترین گلزن بایرن بود و 7 بار هم آقای گل بوندسلیگا شد، از جمله در فصل 1972-1971 که در آن فقط 40 گل در لیگ زد. وقتی لواندوفسکی سال 2014 از بروسیا دورتموند راهی بایرن شد، فوتبال اروپا او را بیشتر با 4 گلی که در نیمه‌نهایی چمپیونزلیگ به رئال‌مادرید ژوزه مورینیو زد و باعث صعود تیمش به فینال مقابل خود بایرن شد، می‌شناخت. لواندوفسکی در نخستین فصلش در مونیخ نمایشی معمولی داشت و 17 گل در لیگ زد اما سپتامبر 2015 بود که زندگی ستاره لهستانی عوض شد. در حالی که بایرن نیمه اول را یک بر صفر به وولفسبورگ باخته بود و پپ گوآردیولا لواندوفسکی را در ترکیب اصلی قرار نداده بود، او با ورود به زمین در نیمه دوم ظرف 9 دقیقه 5 گل زد. این سریع‌ترین هت‌تریک، 4 گل و 5 گل تاریخ بوندسلیگا بود و نام «لوا» را در کتاب رکوردهای گینس ثبت کرد. از این بازی به بعد بود لواندوفسکی اوج گرفت و در نهایت فصل 2016-2015 را با 30 گل در بوندسلیگا به پایان برد و کفش طلا را به پا کرد. لواندوفسکی با 2 گلی که مقابل آینتراخت زد حالا مجموع گل‌های این فصلش در لیگ را به 21 رسانده و پنجمین فصل «مثبت20» گلش را در بوندسلیگا تجربه می‌کند، کاری که البته مولر 11 بار انجام داد. مولر، ملقب به بمب‌افکن، بهترین گلزن تاریخ باشگاه بایرن است. او در 540 بازی 477 گل برای تیمش زده و حالا حالاها دست نیافتنی به نظر می‌رسد اما در این فهرست، پایین‌تر از مولر، یک مهاجم افسانه‌ای دیگر به نام کارل هاینتس رومنیگه، با 162 گل قرار دارد و بعد از او نام یک مولر دیگر، یعنی توماس مولر (هر چند که خودش تاکید می‌کند پستش مهاجم نیست) با 157 گل دیده می‌شود. بایرن در طول تاریخ باشکوهش مهاجمان بزرگی داشته، از رولاند ولفهارت و دیتر هوینس (برادر اولی هوینس) در دهه 80 گرفته تا جووانی البر و روی ماکای و کلودیو پیزارو و ماریو گومز. لواندوفسکی 28 ساله حالا بدون شک به این کلوب پرستاره تعلق دارد و این فرصت را دارد تا بعد از
3 سال شکست‌های تلخ در نیمه‌نهایی‌های چمپیونزلیگ به رهبری پپ گوآردیولا، این فصل بایرن را که حالا متخصص و پرافتخارترین مربی چمپیونزلیگ را روی نیمکت‌اش می‌بیند، به افتخار اروپایی دیگری برساند.


چرا مسی پنالتی را به نیمار داد؟
با وجود آنکه لیونل مسی پنالتی‌زن نخست بارسلونا به شمار می‌آید اما تصمیم گرفت در دیدار برابر پاری‌سن‌ژرمن پنالتی دوم را به نیمار بدهد. چرا مسی چنین تصمیمی گرفت؟ به گزارش شفقنا ورزشی، بارسلونا در دور برگشت یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا جشنواره گل به راه انداخت و توانست با نتیجه 6 بر یک پاری‌سن‌ژرمن را از پیش رو بردارد تا با وجود شکست 4 بر صفر در دیدار رفت جواز صعود به دور بعد را به دست آورد. در این دیدار یک اتفاق جالب رخ داد و آن اینکه لیونل مسی بعد از آنکه در دقایق پایانی داور پنالتی به سود تیمش گرفت ترجیح داد این پنالتی را به نیمار بدهد، این در حالی بود که خود او پنالتی نخست بارسلونا را زده و آن را تبدیل به گل کرده بود. اما چرا مسی تصمیم گرفت که پنالتی دوم را به نیمار بدهد؟ رسانه‌های اسپانیایی از 2 دلیل برای این کار مسی سخن به میان آوردند؛ نخست اینکه بهترین بازیکن بارسلونا می‌ترسید این پنالتی تبدیل به گل نشود و به همین خاطر نتوانست پشت آن قرار بگیرد، چرا که او پیش از این هم در چنین شرایطی قرار گرفته بود و پنالتی را از دست داده بود. او پیش از این در فینال کوپا آمه‌ریکا هم پنالتی از دست داده بود و اگر آن را تبدیل به گل می‌کرد آرژانتین جام قهرمانی را بالای سر می‌برد. اگر مسی پشت پنالتی می‌ایستاد و آن را تبدیل به گل نمی‌کرد بارسلونا از صعود به دور بعد باز می‌ماند و هواداران تیمش را ناراحت و سرافکنده می‌کرد و به همین خاطر بود که او ترسید و پشت ضربه پنالتی قرار نگرفت. اما دلیل دوم اینکه مسی به نیمار اجازه داد پشت ضربه پنالتی قرار گیرد، چرا که این بازیکن برزیلی بسیار آماده بود و عملکرد درخشانی از خود نشان داد. چون نیمار از نظر روحی در شرایط بهتری قرار داشت مسی تصمیم گرفت پنالتی را به این بازیکن برزیلی بدهد و تصمیم بسیار خوبی هم گرفت، چرا که نیمار پنالتی را برخلاف جهت حرکت دروازه‌بان پاری‌سن‌ژرمن وارد دروازه حریف کرد.