این روزها آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان نه‌تنها نگران از دست دادن کرسی‌اش در برلین و خطر فروپاشی اتحادیه اروپایی است بلکه رشد سریع آرای ملی‌گرایان تندرو در فرانسه، رهبر اجتماعی اتحادیه اروپایی، او و هم‌حزبی‌های دموکرات مسیحی‌اش را به وحشت انداخته است، حزبی که پایگاه‌های اجتماعی‌اش با خیزش حزب ملی‌گرای آلترناتیو در آلمان دچار ریزش شده و جایگاهش در بوندستاگ مشترکا از سوی سوسیال- دموکرات‌ها و ائتلاف چپ تهدید می‌شود. اما حاکمان آلمان در مرزهای غربی خود نیز دغدغه‌های بسیاری دارند. ژرمن‌ها که شاید برای اولین بار از زمان جنگ دوم جهانی با استفاده از آشفتگی فرانسه و افولش از جایگاه رهبری اتحادیه اروپایی در حال اعمال نفوذ سیاسی در سرزمین گل‌ها به قصد حفظ نولیبرال‌ها در قدرت هستند با رشد سریع ملی‌گرایی نوین در این کشور شگفت‌زده شده‌اند. نظام سیاسی مستقر در برلین صریحا از نامزدی نامزد بانکدار و جوان ظاهرا مستقل یعنی «امانوئل ماکرون» 39 ساله حمایت می‌کند که حالا دیگر مشخص شده به هیچ وجه مستقل نیست و دستگاه نولیبرال حاکم بر اتحادیه اروپایی را پشت سر خود دارد. او به عنوان وزیر مستعفی دولت سوسیالیست اولاند، به لحاظ جایگاه سیاسی از طیف چپ میانه است و به همین دلیل رئیس‌جمهور جدید آلمان فدرال نیز که رهبر سابق سوسیال- دموکرات‌های بوندستاگ بوده است در حمایت از او با مرکل اشتراک نظر دارد. «فرانک والتر اشتاین مایر» در گفت‌وگو با یک نشریه فرانسوی «فرانس اوئست» با اشاره تلویحی به رشد فزاینده اقبال به «مارین لوپن» نامزد
48 ساله جبهه ملی در انتخابات ریاست‌جمهوری هفته آینده فرانسه، آشکارا از فرانسویان خواسته است یکشنبه 23 آوریل به او که نامزد مخالف اتحادیه اروپاست رای ندهند. او ضمن این اظهارنظر که دخالت آشکار سیاسی آلمان در فرانسه را به نمایش می‌گذارد، مدعی شده است در صورت روی کار آمدن خانم لوپن که طبق نظرسنجی‌ها نامزد پیشتاز انتخابات 2017 فرانسه است، نفوذ اتحادیه اروپایی در جهان به مخاطره خواهد افتاد. رئیس‌جمهور فعلی و وزیر سابق خارجه آلمان محور فرانسه-آلمان را تنها محوری دانسته که می‌تواند اروپا را به عنوان بازیگر و عامل واقعی برای اعمال نفوذ در جهان نگاه دارد. مارین لوپن اعلام کرده است در صورت انتخاب به عنوان نخستین رئیس‌جمهور زن فرانسه، همه‌پرسی (فریگزیت) را مشابه همه‌پرسی تابستان گذشته انگلیسی‌ها (بریگزیت) درباره عضویت فرانسه در اتحادیه اروپایی برگزار خواهد کرد. ۱۱ نامزد در دور اول انتخابات در سوم اردیبهشت رقابت خواهند کرد و انتظار می‌رود هیچکدام از آنها نتوانند اکثریت ۵۰ درصد را به دست آورند. این بدین معناست که قطعا باید دور دوم انتخابات ۱۷ اردیبهشت‌ماه بین 2 نامزد با بیشترین آرا در دور اول برگزار شود. در فاصله کمتر از یک هفته تا انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه برای نخستین بار در تاریخ معاصر این کشور نامزدهای هیچ یک از 2 حزب حاکم سوسیالیست و جمهوری‌خواهان اپوزیسیون، بخت اصلی راه یافتن به کاخ الیزه محسوب نمی‌شوند بلکه مارین لوپن (با 5/24 درصد) و امانوئل ماکرون (با ۲۴ درصد) پیشتاز نظرسنجی‌ها هستند و فرانسوا فیون جمهوری‌خواه (با 5/18 درصد) با فاصله بیشتری آنها را دنبال می‌کند. این نخست‌وزیر اسبق فرانسه که با وجود همه رسوایی‌ها در ماراتن رسیدن به الیزه دوام آورده، به عنوان یک راست محافظه‌کار با ایده‌هایی شبیه ترامپ تنها بخت نولیبرال‌های اروپا برای جلب بخشی از آرای لوپن و ملی‌گرایان افراطی محسوب می‌شود. از طرف دیگر نامزد سوسیالیست‌ها یعنی بنوا آمون که با توجه به عدم حمایت جدی دولت اولاند از هم‌حزبی‌شان به زحمت ۱۰ درصد آرا را به خود جلب می‌کند، ممکن است به نفع ژان لوک ملانشون، نامزد چپ تندرو کنار برود که در این صورت ائتلاف جدید چپ‌ها شاید در آخرین لحظات صاحب بخت راهیابی به دور دوم انتخابات شوند. ملانشون با وجود مسن بودن روش‌ها و شعارهای جوان‌پسندانه‌ای انتخاب کرده و در حال حاضر با 5/16 درصد آرا در جایگاه چهارم نامزدها قرار دارد، یعنی طی 2 هفته 3 درصد آرا را به خود جلب کرده است.