printlogo


کد خبر: 175104تاریخ: 1396/2/17 00:00
آقای وزیر! بهداشت جامعه چه می‌شود؟

حسن روانشید*: اگر نگاهی گذرا به برنامه‌های پنجم برای رسیدن به افق 1404 داشته باشیم متوجه خواهیم شد نگاه به پیشگیری به‌جای معالجه، مغموم واقع‌شده است! شاید وزیران بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هم گناه چندانی ندارند اما می‌توانستند برای اصلاح این نقیصه قدم پیش بگذارند تا حداقل هزینه‌های درمان کاهش یابد. منطقی است بگوییم شهرداری مسؤول جمع‌آوری و امحای زباله است اما اگر فرهنگ و بهداشت در جامعه تعمیم نیابد هیچ ارگانی دیگر قادر نخواهد بود نظم در بهداشت را نهادینه کند! بودجه دستگاه‌های دولتی برای رفع نواقص موجود در جامعه سال‌به‌سال افزایش می‌یابد اما این بدان معنا نیست که هرچه اعتبارات افزون می‌شود مشکلات کاهش یابد. هرچه در این موضوع بی‌توجهی به آموزش‌ها کم می‌شود بی‌دقتی به رعایت بهداشت عمومی نیز کاهش می‌یابد. آنچه بیش از همه پیرامون مساله زباله مطرح و حائز اهمیت است نوع عفونی آن است که متأسفانه هنوز نتوانسته مدیریت شود و سروسامان بگیرد که شاید یکی از دلایل آن نقص در قوانین موجود باشد اما این امر باعث نمی‌شود وزارت بهداشت به این مساله مهم اهمیت چندانی نداده و اجازه دهد پسماندهای عفونی در اختیار سوءاستفاده‌کنندگان قرار گیرد که مسلماً هزینه‌های بعدی آن به عهده بیت‌المال خواهد بود. بارها پیرامون اینگونه زباله‌ها اطاله کلام شده است اما گویا پنبه‌ها در گوش مسؤولان جا خوش کرده و توجهی به این تذکرات نمی‌کنند. اگرچه بیمارستان‌های خصوصی و دولتی سعی کرده‌اند اقدامات امحا را در خفا انجام دهند اما درمانگاه‌های سازمان تأمین اجتماعی اصفهان دراین‌باره سهل‌انگاری را به سرحد کمال رسانده و کماکان ظروف این محموله‌ها را در معرض استفاده عموم قرار می‌دهند و درمانگاه را تعطیل می‌کنند! معلوم نیست این محموله‌های عفونی توسط چه کسی و چه زمانی از اماکن عمومی برداشته و به کجا حمل می‌شود! اگرچه وزیر بهداشت همچون دیگر اعضای کابینه در ماه‌های آخر دولت، بهار دل‌انگیز ایران را در سفرهای رؤیایی می‌گذرانند! اما واقعیت این است که طرح توسعه بیمارستان کاشانی اصفهان در دولت دهم شروع و همچون صدها پروژه دیگر در مرحله سفت‌کاری متوقف شد و همانند مسکن مهر به حال خود رها شد تا اواخر کابینه یازدهم و دقیقه 90 با توجه به بدهی کلان بیمارستان‌ها به بخش خصوصی تکمیل شود تا به کام همین دولت افتتاح شود؛ در نهایت ساختمانی بدون تجهیزات درمانی آماده می‌شود که هنوز رنگ‌هایش نخشکیده تا به‌وسیله این وزیر پرتلاش روبانش قیچی شود و به دیگر ساختمان‌های راکد و خاکستری غم گرفته این وزارتخانه در سراسر کشور بپیوندد!
*روزنامه‌نگار پیشکسوت
 


Page Generated in 0/0066 sec