در سال 1990، گروه کارلیل درگیر یک ماجرای اخاذی منابع مالی شد. یک مبلغ حزب جمهوریخواه به نام وین برمان مقداری پول از صندوق‌های بازنشستگی آمریکا اخذ کرده بود تا برای مبارزات انتخاباتی خانواده بوش هزینه کند. یکی از این صندوق‌ها موافقت کرده بود تا یک میلیون دلار به گروه کارلیل در ازای یک قرارداد دولتی در ایالت کانکتیکت بپردازد. ریاست این گروه بر عهده فرانک کارلوچی است که قبل از پست وزارت دفاع، معاون سازمان CIA بود.
مشاور او نیز جیمز بیکر است که رئیس سابق کارکنان کاخ سفید در دوره پرزیدنت ریگان، سپس وزیر خزانه‌داری و سرانجام وزیر خارجه در دولت جورج بوش (پدر) بود. گروه کارلیل برای نمایندگی خود در دیگر کشورها، جان میجر (نخست وزیر سابق انگلیس) و جورج بوش (پدر) (رئیس سابق CIA و رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده) را به استخدام خود درآورده است. در میان دیگر مدیران گروه کارلیل می‌توان به سامی مبارک بارما که عامل خالد بن محفوظ است و طلعت عثمان اشاره کرد که هر دوی این اشخاص مستقیما با جورج دبلیو بوش مرتبط هستند. البته جورج دبلیو بوش منافع شخصی خویش را همچنان از تجارتی سودآور در زمان ریاست بر شرکت انرژی هارکن تحصیل می‌کند. این شرکت کوچک نفتی تگزاس، برنده امتیازهای نفتی از دولت بحرین شد که توسط جورج بوش (پدر) به‌عنوان پاداش قراردادهای مورد مذاکره با دولت کویت اعطا شد. یقینا این امر یک عمل کاملا غیرقانونی است. خالد بن محفوظ 5/11 درصد سهام شرکت هارکن را در اختیار داشت. سهام او توسط یکی از نزدیکانش به نام عبدالله طاها بخش اداره می‌شد. در حالی که طلعت عثمان مدیر بود، سالم برادر بزرگ‌تر اسامه بن لادن توسط عامل آمریکایی خویش به نام جیمز بث در هیات مدیره شرکت هارکن حضور داشت. اعضای این حلقه کوچک و تنگ (محدود) (خانواده بوش، وابستگان و شرکای سیاسی و مالی آنان به اضافه CIA) در امر توطئه تازه‌کار نیستند. آنها در مرکز بزرگ‌ترین رسوایی مالی دهه 1990، یعنی ورشکستگی BCCI (بانک بین‌المللی اعتبار و تجارت) قرار داشتند.  این بانک، یک موسسه انگلیسی پاکستانی بود که در 73 کشور حضور داشت و در مالکیت 3 خانواده بزرگ یعنی خانواده‌های گوکال (پاکستان)، بن محفوظ (عربستان سعودی) و نیز گیت فاران (ابوظبی) بود. سپس به تشویق رئیس سابق CIA و معاون رئیس‌جمهور آقای بوش (پدر)، دولت ریگان مجددا از BCCI برای انتقال کمک‌های مالی عربستان سعودی به شورشیان کنترا در نیکاراگوئه و نیز هدایت منابع مالی CIA به مجاهدین در افغانستان استفاده کرد.  این بانک همچنین در معاملات تسلیحاتی دلال سوری یعنی سرکیس سارکنالیان، رسوایی کیتینگا در ایالات متحده، امور مربوط به مارک ریچ که یک متخصص مسائل پولی است و تامین مالی گروه ابونضال دست داشت.  سرانجام، این بانک به دلیل اثبات این امر که در تطهیر پول کارتل مدلین فعالیت داشته، ورشکسته شد.  هنگامی که درهای این بانک بسته شد حدود یک میلیون سپرده گذار جزء، پس‌اندازهای خویش را از دست دادند.
شگفت‌آور نیست که بانک BCCI حتی اگر ساخته CIA نباشد، اما می‌تواند تحت نفوذ و سیطره این سازمان قرار گرفته باشد. در میان سرویس‌های مخفی آمریکا از زمان تاسیس OSS توسط وکلای تجاری و دلالان سهام وال استریت، یک سنت بانکداری طولانی وجود داشته است. 2 رئیس سابق CIA یعنی ریچارد هلمز و ویلیام کیسی، به همراه 2 عامل بانفوذ دیگر یعنی عدنان خاشقی (نماینده گروه سعودی بن لادن در آمریکا) و منوچهر قربانی‌فر (بازرگان اصلی در ماجرای ایران گیت)، همگی برای BCCI کار می‌کردند.  از دیگر افرادی که برای این بانک کار می‌کردند، می‌توان به کمال ادهم (برادرزن شاه فیصل رئیس سرویس مخفی عربستان سعودی تا سال 1977)، شاهزاده ترکی الفیصل آل سعود (رئیس سرویس مخفی عربستان سعودی از سال 1977 تا 2001) و معلم اسامه بن لادن و عبدالرئوف خلیل (معاون سرویس مخفی عربستان سعودی) اشاره کرد. البته به منظور ثبت در سوابق، لازم است توجه کرد که به نظر می‌رسد BCCI در فرانسه نیز نقشی مخفیانه ایفا کرده است.  این بانک عمدتا به منظور پنهان ساختن انتقال فناوری آمریکایی - فرانسوی به پاکستان و پرداخت پول برای آزادی گروگان‌ها به خدمت گرفته شد.  
ادامه دارد