فرانسه دستخوش شدید‌ترین تحولات سیاسی و اجتماعی است و در چنین شرایطی شاید بسیاری از خود بپرسند که رئیس‌جمهور فرانسه طی 5 سال آتی چه نگاهی به ایران دارد؟ در حالی که بهمن‌ماه سال 1394 مصادف با سفر رئیس‌جمهوری ایران به فرانسه، سیصدمین سالگرد روابط سیاسی میان 2 کشور رقم خورد اما به نظر می‌رسد تاکید بر این موضوع صرفا حربه‌ای تجاری بوده است، چرا که در مقایسه با روابط 4 هزار ساله تمدن ایران‌زمین با روس‌ها و اسلاوهای اروپای‌شرقی، روابط 3 هزار ساله با یونان، روابط 2 هزار ساله با ایتالیا و روابط 500 ساله با اسپانیا، پرتغال و بریتانیا، فرانسه و همچنین آلمان که امروز مهم‌ترین شرکای تجاری اروپایی کشورمان محسوب می‌شوند، شرکایی چندان قدیمی برای تمدن کهن ایران به حساب نمی‌آیند. البته جایگاه فرانسه به عنوان مهد انقلاب و فرهنگ اروپا طی بیش از 2 قرن گذشته، تاثیرپذیری نخستین موج روشنفکران و دانش‌آموختگان ایران در غرب از فرانسه، نقش پررنگ این کشور در پذیرایی از امام خمینی(ره) و انقلابیون ایرانی و همچنین حضور بزرگ‌ترین جامعه اسلامی اروپا در فرانسه، می‌تواند عوامل مثبتی برای روابط 2 کشور تلقی شود. همچنین اغلب خودروها و هواپیماهای مرسوم در کشورمان طی 4 دهه گذشته شامل سیتروئن، رنو و پژو و ایرباس فرانسوی بوده‌اند. علاوه بر این امروز همکاری‌های گسترده‌ای میان 2 کشور در زمینه نفت و گاز، کشاورزی و شیلات، تجارت و توریسم به چشم می‌خورد. با این حال نمی‌توان از نقش فرانسه در تجهیز ارتش متجاوز صدام در جنگ تحمیلی با ایران و البته مواضع خصمانه اخیر پاریس در قبال کشورمان غافل شد. فرانسه نه‌تنها در ماجرای برجام عملا نقش سگ نگهبان اسرائیل را ایفا کرد بلکه سفر 2 سال پیش وزیر خارجه صهیونیست آن لوران فابیوس به تهران با توجه به جرم او در پرونده صادرات خون‌های آلوده به کشورمان، نفرت زیادی را از دولت فرانسه برانگیخت.
مارین لوپن
متحد تاکتیکی
نامزد ملی‌گرایان فرانسه با وجود همه شعارهایش علیه مسلمانان و شعائر اسلامی، نشان داده پایبندی عملی بیشتری نسبت به رقیب لیبرالش در احترام به جمهوری اسلامی ایران دارد. اگر او به کاخ الیزه راه می‌یافت اتحاد تاکتیکی دولت ملی‌گرایش با روسیه می‌توانست یک امتیاز مثبت برای ایران محسوب شود. پدر او «ژان ماری لوپن» رهبر کهنه‌کار ملی‌گرایان فرانسه در گذشته به دلیل شرکت در آیین رسمی جمهوری اسلامی ایران مورد هجمه جریان‌های اصلی سیاسی قرار گرفته بود. دختر او مارین نیز در کارزار انتخاباتی‌اش در سال اخیر در چندین مورد در جایگاه حمایت از سیاست‌های ایران در منطقه و جهان برآمده است. همچنین باید در نظر گرفت عمده مخالفت لوپن با سوءاستفاده تروریستی و افراطی از اسلام است.
امانوئل مکرون
دشمن دوست‌نما
در آخرین سفر حسن روحانی به پاریس، او وزیر اقتصاد، صنعت و امور دیجیتال دولت اولاند بود و بسیاری از تفاهمنامه‌های امضاشده در این سفر، در حوزه کاری او طبقه‌بندی می‌شد. او مدعی است هیچ دینی از جمله اسلام مشکل فرانسه نبوده و از طرف دیگر در نقد عملکرد دولتمردان کشورش در دوران استعمار الجزایر، این اقدام فرانسه را جنایت علیه بشریت معرفی کرده است. اما هیچ‌کدام از اینها به معنای عدم دشمنی او با انقلاب اسلامی نخواهد بود، چرا که مکرون یک نامزد دست‌نشانده از سوی بانکداران انگلیسی و اروپایی است که منافع مستقیمی در جنگ‌افروزی در خاورمیانه دارند. حمایت او از حمله موشکی اخیر آمریکا به سوریه نیز در همین راستا بوده است و احتمالا او بزودی چهره منفور خود را در حمایت از جنگ علیه ایران و متحدانش عیان خواهد کرد.