سید لو: شما مربی تیمی هستید که برای نخستین‌بار در 59 سال اخیر دنبال قهرمانی دوگانه‌ لالیگا و جام باشگاه‌های اروپاست. تنها 5 بازی تا پایان فصل باقی مانده، بازی‌هایی که همه‌شان را باید ببرید. شما مربی تیمی هستید که دنبال نخستین قهرمانی‌اش در لیگ در 5 سال اخیر است، بیشترین زمان بدون قهرمانی در 2 دهه اخیر. هیچ جایی برای خطا و لغزش نیست. پس چه تصمیمی می‌گیرید؟ اینکه بهترین گلزن خودتان را بیرون بگذارید، بازیکنی که در 5 بازی اخیرش 9 گل زده است. شما یک هفته یک بار بهترین گلزن‌تان را بیرون می‌گذارید، نه تنها از ترکیب اصلی، بلکه حتی از جمع تیم در بازی‌های خارج از خانه، گلزنی که در 8 فصل حضورش در باشگاه هر فصل حداقل 30 گل زده و این فصل هم بیش از 2 برابر دومین گلزن تیم دروازه حریفان را باز کرده، همان بازیکنی که در 3 بازی چمپیونزلیگ مقابل بایرن‌مونیخ و اتلتیکومادرید 8 گل زده است. خدای من! در نگاه اول این تصمیم اصلا منطقی نیست و معنی نمی‌دهد اما مساله اینجاست که این تصمیم برای تیم‌تان مفید بوده و مساله مهم‌تر اینکه این تصمیم برای مهاجم‌تان هم مفید بوده است. زین‌الدین زیدان برای بازی شنبه‌شب در زمین گرانادا برای چهارمین بازی خارج از خانه پیاپی کریستیانو رونالدو را با خودش سوار هواپیما نکرد: «من با کریستیانو زیاد حرف می‌زنم و به او می‌گویم که بازیکنان نیاز به استراحت دارند.» بویژه بازیکنی مثل رونالدو که هفته پیش چهارصدمین گلش را هم برای رئال‌مادرید زد. رونالدو این فصل بیش از هر فصل دیگری در دوران فوتبالش استراحت کرده است. او در همین مقطع از فصل گذشته دنبال ثبت رکورد حضور در تمام دقایق بازی‌های لالیگا بود و نسبت به این فصل 300 دقیقه بیشتر بازی کرده بود. رونالدو یک فصل قبلش هم در همین مقطع تقریبا 300 دقیقه بیشتر از فصل پیش بازی کرده بود. او در واقع فصل پیش در 90 درصد دقایق ممکن برای رئال بازی کرده بود، آماری که این فصل به 81 درصد رسیده است. این نخستین فصلی است که رونالدو با تصمیم مربی‌اش از ترکیب اصلی خارج شده، نه به خاطر مصدومیت. مثلا رونالدو فصل 2013-2012 هم 11 بازی را از دست داد اما تنها یکی از این بازی‌ها بر اساس تصمیم مربی بود و بقیه اجباری. این فصل اما زیدان در 11 بازی خارج از خانه به او استراحت داده است تا واقعا استراحت کند؛ جسمی و ذهنی. تصمیم زیدان با توجه به سن رونالدو، بازیکنی که در فوریه 2015 مرز 30 سالگی را رد کرد، منطقی به نظر می‌رسد البته به پشتوانه عمق بالای تیم رئال که چنین تصمیمی را ممکن می‌کند. با این وجود اما کنار گذاشتن رونالدو همچنان کار آسانی نیست و نگاه‌های زیادی را به خودش متوجه می‌کند. فصل پیش بود که وقتی از زیدان پرسیدند آیا ترجیح نمی‌دهد رونالدو بیشتر استراحت کند با لبخند جواب داد: «بله!» انگار می‌خواست بگوید من دوست دارم بیشتر استراحت کند ولی اگر می‌شود این را به خودش بگویید. این فصل اما زیدان کاری را که مد نظر داشت بالاخره انجام داد اما وقتی او مقابل لاس‌پالماس رونالدو را بیرون کشید، تصمیمی که به خاطر آینده‌نگری بود، رونالدو ناراضی روی نیمکت نشست و رئال در دقایق پایانی گل تساوی را خورد. این بازی شرایط را برای زیدان سخت کرد اما او به حرف زدن با رونالدو ادامه داد و بالاخره قانعش کرد: «لازم نیست در همه بازی‌ها به زمین بری، فقط کافیه در بازی‌های بزرگ حضور داشته باشی. تعداد گل‌هایی که می‌زنی مهم نیست، مهم اینه که این گل‌ها را کی و به کی می‌زنی». زیدان این فصل از رونالدو محافظت کرده و رونالدو به زیدان این اجازه را داده است. با اینکه ادعای مدیر برنامه‌های رونالدو در این باره که او تا 40 سالگی هم می‌تواند همینطور در باکس حاضر باشد و توپ‌ها را یکی پس از دیگری به گل تبدیل کند، اغراق‌آمیز است اما با توجه به تغییر نوع بازی او و آماری که در طول سال‌های اخیر داشته (رونالدو از 104 گلش در چمپیونزلیگ 77 تا را با ضربه‌ای تک‌ضرب وارد دروازه حریفان کرده که نشان از غریزه بالای او برای بازی در نقش یک شماره 9 کلاسیک دارد) تا حدی هم دور از تصور به نظر نمی‌رسد. رونالدو دیگر مثل سابق بر بازی‌ها سلطه ندارد اما همچنان سرنوشت‌شان را رقم می‌زند. بعد از آخرین باری که رونالدو توپ طلا را برد در مصاحبه‌ای با فرانس فوتبال گفت: «با بالا رفتن سن ما همه چیزهایی را از دست می‌دهیم اما چیزهایی را هم به دست می‌آوریم. من حالا باید حواسم جمع باشد که 31 سال دارم و ماراتنی پیش رویم هست. من باید این بازی‌ها را مدیریت کنم، به این معنی که در همه‌شان حضور نداشته باشم». این نخستین‌باری بود که خود رونالدو اعتراف کرد سوپرمن نیست که در 30 سالگی بتواند فصلی 60 بازی کند.