گروه اجتماعی: ظاهرا حتی ذره‌ای از آن «شرمندگی» که در وجود مقام معظم رهبری بابت بیکاری و مشکلات معیشتی این روزهای مردم وجود دارد، در حسن روحانی و دولت تدبیر او دیده نمی‌شود که می‌تواند با کلامی صریح در اسفند سال قبل بگوید «شرمنده مردم نشدیم!» متاسفانه این روزها آسیب‌های اجتماعی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایی است که مقابله عینی با آن تا حدود زیادی دیده نمی‌شود و مسؤولان اجرایی که قرار بود به صورت ماهانه یا فصلی گزارش‌هایی را منتشر کنند این مساله مهم را به ورطه فراموشی سپرده‌اند.
به گزارش تسنیم، یکی از مهم‌ترین موضوعات کلیدی مورد توجه ویژه رهبر معظم انقلاب طی  این سال‌ها بحث «آسیب‌های اجتماعی» بوده و ایشان طی جلساتی مستمر با مسؤولان ضمن برشمردن آسیب‌های اجتماعی و ارائه راهکارهای مختلف، تاکیدات متعددی را به قوای سه‌گانه و وزارت کشور داشتند.
ایشان در دیدار جمعی از مسؤولان در 11 اردیبهشت ماه سال 95 در بخش‌هایی از بیانات خود تاکید کرده بودند: «درست است که ما در کشور در درجه‌ اول مساله اقتصاد را داریم و خود مشکلات اقتصادی هم [به عنوان] یکی از آن عوامل ریشه‌ای این مفاسد، مورد توجه ما است، لکن مساله‌ مفاسد اجتماعی با شرحی که در جلسه‌ قبل داده شد، یکی از بیماری‌هایی است که هر روزی که بر آن بگذرد و علاج نشود، عمق بیشتری پیدا می‌کند و علاجش دشوارتر خواهد شد، لذا مساله فوق‌العاده مهم است.
ما مردم را باید عائله‌ خودمان بدانیم.  ما مسؤولان کشوریم دیگر... این ملت، این کشور، این مرزها، این فضای زندگی، عائله‌ ما است.  به مساله‌ آسیب‌های اجتماعی در سطح کشور جوری نگاه کنیم که اگر این آسیب در داخل خانواده‌ خود ما بود، آنطور نگاه می‌کردیم.  اگر بنده یک بچه‌ معتاد داشته باشم چه حالی دارم؟ اگر کسی در خانه یک دختر فراری از خانه داشته باشد چه حالی دارد؟ تصورش را بکنید، اگر این دختر از خانه‌ دیگری هم فرار کرد، ما باید همان احساس را به خودمان تلقین کنیم ولو طبیعتاً نداشته باشیم... ما باید به این قضیه در سطح جامعه حساس باشیم و به فکر علاج باشیم...  ما در واقع اهتمام‌مان به وضعیت مردم مثل اهتمام‌مان به داخل خانواده‌ خودمان باشد».
مرتضی میرباقری، معاون وقت امور اجتماعی و فرهنگی وزارت کشور هم اردیبهشت ماه سال 95  درباره دیدار مسؤولان کشور با رهبر معظم انقلاب گفته بود: رهبر معظم انقلاب در جلسه اخیر تأکید کردند از نظر ساختاری هم ساختاری مناسب برای پیگیری کار وجود داشته باشد و جلسه شورای اجتماعی به‌طور ماهانه تشکیل شود، همچنین در وزارت کشور سازمان امور اجتماعی به وجود‌ آید؛ این سازمان مأموریت پیگیری مصوبات شورای اجتماعی، هماهنگ کردن دستگاه‌ها، کارهای دبیرخانه‌ای و همچنین ارائه طرح جامع برای ساماندهی آسیب‌های اجتماعی را باید فراهم کند البته شورای اجتماعی کشور متولی ساماندهی امور اجتماعی کشور است که یکی از ابعاد امور اجتماعی بحث‌های آسیبی‌ است که ما از نظر زمانی آن را جلو انداخته‌ایم.
قائم‌مقام وقت وزارت کشور اظهار کرده بود: شورای اجتماعی کشور تا 2 جلسه قبل به‌ ریاست وزیر کشور و با شرکت سایر اعضا تشکیل می‌شد، لیکن بر اساس دستور رهبر معظم انقلاب بنا بر این شد که شورای اجتماعی به‌ریاست رئیس‌جمهوری و قائم‌مقامی وزیر کشور برگزار شود و وقتی با این ارتقا مواجه می‌شویم مصوبات شورا از ضمانت اجرایی بالایی برخوردار می‌شود.
میرباقری گفته بود: به‌ اذن رهبر معظم انقلاب حتی دستگاه‌هایی که عضو دولت نیستند همانند شهرداری‌ها، سازمان صداوسیما، سازمان تبلیغات اسلامی و نیروهای نظامی و انتظامی موظفند دستورات شورا را اجرایی کنند و این اتفاقاتی است که مقدمات آن در ماه‌های اخیر فراهم شده است.
وی تصریح کرده بود: مقرر شد از این پس جلسات ماهانه شورای اجتماعی با حضور وزیر کشور و جلسات به‌صورت فصلی با رئیس‌جمهور انجام پذیرد؛ 3 موضوع اعتیاد، حاشیه‌نشینی و طلاق مورد توجه و مد نظر شورای اجتماعی بوده است.  همچنین حسین گروسی، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی درباره علل معضل آسیب‌های اجتماعی و راه‌های رفع آن اظهار کرده بود: ورزش، اشتغال و آموزش راهکارهایی است که می‌تواند گره‌گشای آسیب‌های اجتماعی شود و در این باره دولت، مسؤولان وزارت ورزش و جوانان و خانواده‌ها وظیفه مهمی دارند. توسعه فرهنگ و ورزش می‌تواند موجب پیشگیری کامل از آسیب‌ها شود و در این باره همه مسؤولان باید دست به دست هم دهند تا این مشکل عظیم و دغدغه جامعه برطرف شود. وی ادامه داده بود: اشتغال موضوع بسیار حائز اهمیتی است، چرا که بسیاری از جوانان تحصیلکرده که شغل مناسبی ندارند و با بیکاری دست و پنجه نرم می‌کنند در معرض آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرند و این دغدغه می‌تواند باعث بروز مشکلات در اجتماع شود.  موسی‌الرضا ثروتی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه در مجلس نهم نیز درباره آسیب‌های اجتماعی توضیح داده بود: بسیاری از مشکلات و آسیب‌های اجتماعی از فقر، بیکاری و کم‌توجهی به جوانان نشأت می‌گیرد که تمام مسؤولان باید برای رفع آسیب‌ها همت کنند. عبدالرضا رحمانی‌فضلی، وزیر کشور  هم خرداد ماه سال گذشته در صحن مجلس درباره آسیب‌های اجتماعی اظهار کرده بود: معضل بیکاری یکی از عوامل مهم ایجاد آسیب‌های اجتماعی به شمار می‌رود؛ ما هم‌اکنون 3 و نیم میلیون بیکار در کشور داریم که توزیع آنها در سطح کشور نرمال نیست.  یعنی در برخی مناطق بیش از 60 درصد بیکاری وجود دارد و تعداد مناطقی هم که بیش از 50 درصد با معضل بیکاری روبه‌رو هستند، زیاد است.  ما بعضا با شهرهایی مواجه می‌شویم که 50 و 60  درصد با معضل بیکاری روبه‌رو هستند که این مساله می‌تواند آثار اجتماعی از خود بروز دهد و در نهایت در برخی موارد می‌تواند تبدیل به تنش‌های اجتماعی شود که همه، موضوعات مهمی است و باید به آن توجه ویژه داشته باشیم. رهبر انقلاب خرداد سال 95 در دیدار نمایندگان مجلس دهم فرموده بودند: «مساله اشتغال که وابسته‌ به همین مساله‌ تولید داخلی و مانند اینهاست، خیلی مهم است.  همین‌طور مدام همه‌ ما می‌گوییم؛ دولتی می‌گوید، مجلسی می‌گوید، اقتصاددان آزاد روزنامه‌ای می‌گوید، فلان‌ درصد از کارخانه‌ها تعطیلند یا مثلاً کمتر از نصف ظرفیت کار می‌کنند.  خب! بالاخره چه می‌شود؟ بالاخره باید اینها راه بیفتد، باید کار بکند؛ اگر کار کرد، اشتغال به وجود خواهد آمد.  این خجلت و شرمندگی نظام از بیکاری جوان، از خجلت خود آن جوان در داخل خانه بیشتر است؛ این را شما بدانید.  بنده خودم وقتی ‌که به فکر این جوان بیکار می‌افتم [شرمنده می‌شوم‌].  در بعضی از شهرستان‌ها بیکاری بالاست البته ما نرخ یا به ‌اصطلاح درصد بیکاری را یک‌ مقداری معین می‌کنیم؛ حالا 12 درصد یا 10 درصد -همین‌که حالا گفته می‌شود- لکن این میانگین است.  وقتی انسان این را می‌بیند شرمنده می‌شود؛ یعنی شرمندگی بنده‌ حقیر از ملاحظه‌ این آمار و مطالعه‌ این حقیقت، از شرمندگی آن جوانی که بیکار می‌رود خانه و دستش چیزی نیست، کمتر نیست، بلکه بیشتر است؛ این را باید برطرف کنیم».  متاسفانه این روزها آسیب‌های اجتماعی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایی است که مقابله عینی با آن تا حدود زیادی دیده نمی‌شود و مسؤولان اجرایی که قرار بود به صورت ماهانه یا فصلی گزارش‌هایی را منتشر کنند این مساله مهم را به ورطه فراموشی سپرده‌اند. گویا مسائلی نظیر انتخابات ریاست‌جمهوری، دفاع بی‌مبنا از برجام و دستاوردسازی برای آن، کاندیدا شدن مسؤولان ارشد قوه مجریه، نشست‌های انتخاباتی و حزبی و... اهمیت بیشتری نسبت به رفع آسیب‌های اجتماعی و دغدغه‌های مطرح شده از سوی رهبر معظم انقلاب دارد. مسؤولان دولت تدبیر و امید که مدعی اشتغالزایی و رفع دغدغه‌های معیشتی و تورمی مردم هستند باید پاسخ دهند چرا مشکلاتی نظیر اشتغال، تورم و رکود، غالب مردم جامعه را آزار می‌دهد و چرا این عوامل که زمینه بروز آسیب‌های اجتماعی شده، طی این  4 سال نه تنها برطرف نشده بلکه در مواردی شرایط آن وخیم‌تر نیز شده است. متاسفانه این روزها هیچ آمار ملموس و قابل ملاحظه‌ای درباره مقابله با  آسیب‌های اجتماعی و کاهش مشکلات مردم در این حوزه دیده نمی‌شود و تنها رهبر معظم انقلاب به‌طور جد و ویژه پیگیر مساله آسیب‌های اجتماعی و رفع عوامل آن نظیر بیکاری، مشکلات معیشتی و اقتصاد هستند. ظاهرا حتی ذره‌ای از آن «شرمندگی» که در وجود مقام معظم رهبری بابت بیکاری و مشکلات معیشتی این روزهای مردم وجود دارد، در حسن روحانی و دولت تدبیر او دیده نمی‌شود که می‌تواند با کلامی صریح در اسفند سال قبل بگوید «شرمنده مردم نشدیم!»آیا این امر به آن معنا نیست که این دولت حتی در پایان 4 سال فرصت خود برای تحقق شعارهای اقتصادی‌اش نیز هیچ مسؤولیتی در قبال مشکلات حاد معیشتی، بیکاری جوانان و آسیب‌های اجتماعی این دیار برای خود قائل نیست که می‌تواند با وجدانی آسوده، ندای «شرمنده نبودن مقابل مردم» را سر دهد؟