محمد سررشتهداری: جواد نکونام در یک قدمی نیمکت تراکتورسازی تبریز قرار گرفته است، آلترناتیو امیر قلعهنویی که کارش با همین مربی به دادگاه هم کشیده شد و مدتها با سرمربی پیشین تراکتورسازی درگیر بود حالا انتخاب اول آجرلو است. ورود نکونام که یکی از 3 بازیکن برتر تاریخ فوتبال ایران است و تجربیات فوقالعادهای از لالیگا و تیم ملی ایران دارد به عرصه مربیگری نمادی است از ورود نسل چهارم مربیان به این عرصه. دستیار پیشین کیروش حتی زمانی که وسط زمین بازی میکرد هم فرمانده و کارگردان خوبی بود. اوج فرماندهی وی بازمیگردد به دیدار با کرهجنوبی در سئول و آن بازی به یادماندنی که با گل قوچاننژاد به سود ایران تمام شد و تیمملی کشورمان با کیروش جواز صعود به جامجهانی را گرفت. با وجود همه افتخارهای این مربی جوان اما نگرانیهایی برای نخستین انتخاب کاپیتان پیشین تیمملی وجود دارد: تراکتورسازی تبریز روزهای خوبی را سپری نمیکند، حکم تعلیق فیفا و بسته بودن پنجره نقلوانتقالات در زمستان و تابستان بزرگترین دردسر نکونام برای سال آتی خواهد بود. تراکتورسازی به همین دلیل تنها از میان بازیکنان خودش میتواند بازیکن برای سال بعد داشته باشد و اینگونه نیست که نکونام هر بازیکنی را که درخواست کرد مدیریت باشگاه تراکتورسازی او را به تبریز ببرد. در واقع نکونام وارد منطقه ممنوعه خواهد شد، منطقهای که هر مربی دیگری هم برای برآورده کردن توقع پرشورها مشکلات اساسی در آن خواهد داشت. تراکتورسازی باشگاهی بزرگ است و مثل همه باشگاههای بزرگ مملو از حاشیه و توقع. کار کردن در چنین باشگاهی که در سراسر ایران هوادار دارد و هوادارش هم بشدت متوقع است و شور و شوق بالایی دارد، بسیار سخت است. بسیار سخت. تجربه کنترل سکو، کنترل رسانه، کنترل بازیکن و حواشی، وسط توقع پرشورها بسیار سخت است و تجربیات خاصی مختص به فوتبال ایران را لازم دارد و شاید با دانستههای لالیگایی نتوان آنها را به دست آورد. در لالیگا میتوان تاکتیک و نظم مطلق را یاد گرفت، از کیروش میتوان فرماندهی را آموخت اما در باشگاههای ایران بویژه در تیمهای بزرگ پدیدههایی وجود دارد که کنترل آنها آموزشهایی سخت لازم دارد که در لالیگا وجود ندارد. خیلیها مدعی نیمکت تراکتورسازی هستند، خیلیها در آرزوی نیمکت تراکتورسازی بودند، خیلیها نزدیکش شدند، آنها (برخی از آنها) آرام یک گوشه نخواهند نشست. برخی از آنها فرش قرمز زیر پای نکونام را میخواهند بکشند.