یک بازگشت کاملاً برزیلی

شب شگفتی زدایی

حتی سر «باب بردلی» سرمربی شطرنج‌باز و متفکر آمریکا حریف سر برزیلی‌ها نشد. طلایی‌پوشان در حالی که در نیمه نخست دیدار فینال جام کنفدراسیون‌ها 2009 به سرنوشتی مشابه اسپانیای‌ مرحله نیمه‌نهایی دچار شده و با دو گل از شگفتی‌سازان آمریکایی عقب افتاده بودند، بازگشتی باشکوه را با دو ضربه سر در 15 دقیقه پایانی نیمه دوم جشن گرفتند تا «ژوگو بونیتو»ی برزیلی مثل «حمله یکپارچه اسپانیایی» مقابل یانکی‌ها زانو نزده و در حقیقت دست به شگفتی‌زدایی در این جام زده باشد. با اینکه در ادوار مختلف جام کنفدراسیون‌ها (بویژه ادوار نخستین) بارها شاهد شگفتی‌آفرینی‌های و نتایج دور از انتظار بوده‌ایم اما چند دوره‌ای بود که این جام به عرصه تاخت و تاز تیم‌های صاحبنام جهان تبدیل شده بود. مردان سرزمین راگبی تا شکستن این روند فاصله اندکی داشتند اما وقتی برزیل فوتبال زیبای همیشگی‌اش را از سر گرفت، حتی هواداران پروپاقرص شگفتی‌سازی، به این نتیجه رسیدند که آمریکا هنوز به فوتبال غیرآمریکایی خو نگرفته. در نیمه دوم دیدار فینال ثابت شد که تنها رمز جهش بزرگ آمریکایی‌ها از قعر جدول گروه مقدماتی‌شان به فینال (ظرف تنها 2 مسابقه) انگیزه عجیب و غریبی بوده است که از تسخیرناپذیری دفاع و دروازه‌شان در آنها پدید‌ آمده بود‌ اما لوئیس فابیانو همانند دیدار دو تیم در مرحله گروهی از این دیوار بلند گذشت، کاری که مهاجمان نامی مصر و اسپانیا از پس آن برنیامدند و سرانجام در دقیقه 84 فینال بود که ضربه سر لوسیو کاپیتان سلسائو، سومین قهرمانی جام کنفدراسیون‌ها را نصیب برزیل قهرمان پنج باره جام‌های جهانی کرد. کمی قبل در دیدار رده‌بندی در ورزشگاه رویال بافوکنگ مردم کشور میزبان از فرط ناراحتی بر سر و روی خودشان می‌کوبیدند چرا که آفریقای جنوبی یک فرصت تاریخی برای کسب مدال برنز یک تورنمنت معتبر جهانی را از دست داد، مدالی که می‌توانست نخستین عنوان یک تیم آفریقایی در سطح جهانی فوتبال حرفه‌ای باشد. اما پس از آنکه «امفلا» مهاجم آفریقایی در دقیقه 73 نخستین گل را وارد دروازه اسپانیا کرد، «دانیل گیسا» با دو گل نتیجه را عوض کرد تا اینکه بار دیگر «امفلا» در سومین دقیقه وقت‌های تلف شده کار را به تساوی کشاند و آفریقای جنوبی آماده جشنی بزرگ شد. هرچند که در نهایت ضربه آزاد دقیقه 107 چابی آلونسو جشن بافانا بافانا را بهم زد اما در نقطه مقابل عنوان سومی جام کنفدراسیون‌ها هم برای لاریوخا – لقب تیم ملی اسپانیا – که با ذخیره‌هایش به دیدار رده‌بندی آمده بود چندان چشمگیر نبود. ستاره‌های جام کنفدراسیون‌ها ستاره‌های سامبا با تغییر سرنوشت فینال جام کنفدراسیون‌های 2009 نه‌تنها جام زرین که باارزش‌ترین جوایز فردی را هم از آفریقای جنوبی سوغات بردند. توپ طلایی/ کاکا (برزیل) تنها نام این ستاره 65 میلیون یورویی در یک تیم کافی است تا هر مدافعی را به هراس اندازد. شماره 10 برزیل در این تورنمنت موتور محرک تیم قهرمان بود و در دیدار فینال نه‌تنها نقشی مستقیم روی گل بازگشت برزیل (2-2) داشت بلکه با حرکات فوق‌العاده هوشمندانه‌اش در عرض و عمق دفاع آمریکا شیرازه یانکی‌ها را از هم پاشید. توپ طلایی جام کنفدراسیون‌ها دومین جایزه بزرگ رهبر سلسائو پس از عنوان بهترین بازیکن جهان در سال 2007 محسوب می‌شود. توپ نقره‌ و کفش طلایی/ لوئیس فابیانو (برزیل) در حالی که برزیل در فینال جام 2 بر صفر مقابل آمریکا عقب افتاده بود، لوئیس فابیانو دو بار مهارت تمام‌کنندگی‌اش را با پا و سر به رخ کشید تا اسطوره تسخیرناپذیری دفاع آمریکا به سرانجام نرسد. تاثیر روحیه قهرمانی فابیانو در بازگشت مردان سامبا و خیزش آنها به جلو کاملا مشهود بود. مهاجم 28 ساله با به ثمر رساندن 5 گل در 5 بازی نه‌تنها آقای گل رقابت‌ها شد و کفش طلایی را به خود اختصاص داد بلکه کمیته فنی فیفا او را دومین بازیکن برتر جام پس از کاکا معرفی و توپ نقره‌ای را به او اهدا کرد. توپ برنزی/ کلینت دمپسی (آمریکا) حرکات انفجاری انفرادی این هافبک نفوذی همیشه در حال تفکر، بزرگ‌ترین نتایج تاریخ فوتبال یانکی‌ها را رقم زد. او سه گل کلیدی را در سه بازی باشکوه تیمش مقابل مصر، اسپانیا و برزیل به ثمر رساند و آمریکا‌ی بیگانه با فوتبال را تا یک‌قدمی فتح یک عنوان جهانی برد. هافبک 26 ساله فولام که مهارتش با توپ را مدیون دوستان مکزیکی دوران کودکی‌اش است سومین بازیکن تاثیرگذار تورنمنت شناخته شد. کفش نقره‌ای / فرناندو تورس (اسپانیا) کودک خطرناک اسپانیایی در نخستین بازی جام مقابل نیوزیلند ظرف 17 دقیقه هت‌تریک کرد ولی بعد تا پایان حضورش در آفریقای‌جنوبی دیگر گلی به نام تورس ثبت نشد. دستکش طلایی / تیم هاوارد (آمریکا) شاید نقش دروازه‌بان بزرگ یانکی‌ها در شگفتی‌سازی در جام کنفدراسیون‌های 2009 حتی از نقش سرمربی این تیم «باب بردلی» هم پررنگ‌تر باشد. هرچند که هاوارد سرانجام در مقابل توفان حملات برزیلی‌ها در دیدار فینال تسلیم شد و بار دیگر سه گل از مردان سامبا پذیرفت، با این حال او بهترین بازیکن دیدار نهایی لقب گرفت. مرد شماره یک اورتون قفل اصلی دفاع سفت و سخت آمریکا محسوب می‌شد و نقش رهبری‌اش در این تیم حتی از کارلوس بوکانگرای کاپیتان نیز بارزتر بود. این سنگربان مصمم و با اعتماد به نفس بار‌ها و بار‌ها توپ را از آستانه چارچوب بیرون کشید، آن‌طور که در کمتر تورنمنتی در این سطح چنین چیزی دیده بودیم. جایزه بازی جوانمردانه فیفا/ برزیل نمایش تیمی و انفرادی زیبا «سلسائو» دل‌های بسیاری از فوتبالدوستان را ربود ولی شاگردان دونگا نه‌تنها بازار فوتبال را داغ نگاه داشتند بلکه جایزه بازی جوانمردانه را هم به نام خود کردند تا بار دیگر ثابت شود نسبتی محسوس میان بازی زیبا و هجومی و همچنین پرهیز از خشونت در فوتبال وجود دارد.