کریس واکس: منچستریونایتد فصلی را گذراند که در آن هم امید بود و هم ناامیدی. در پایان این فصل این تیم 3 جام جدید به ویترین افتخارات باشگاه اضافه کرد، البته ممکن است شکل، سایز و اعتبار این جام‌ها برای مورینیو و تیمش جای سوال باقی بگذارد و خیلی‌ها معتقد باشند که بهتر بود مورینیو به سبک دیگری تیمش را به لیگ قهرمانان می‌رساند اما همین جام‌ها باعث شدند دیگر از فصل
17-2016 به عنوان یک ناکامی در کارنامه مورینیو یاد نشود.
سرمربی یونایتد بعد از برد 2 بر صفر تیمش مقابل آژاکس گفت:«دقیقا می‌دانستیم چطور برنده شویم». او این برد را زمانی به دست آورد که 2 روز پیش از آن در شهر منچستر حمله تروریستی انجام شده بود. از طرفی این موفقیت برای او یک مزیت دیگر هم داشت؛ اینکه توانسته بود تیمی ناامید را که زمانی جزو بزرگ‌ترین‌ها بوده و بعد از آن برای مدتی دستش از رسیدن به جام و موفقیت کوتاه بوده به لیگ قهرمانان برساند. در واقع تیمی را احیا کرد که از زمان رفتن سر الکس فرگوسن متلاشی شده بود.
دیوید مویس نتوانسته بود تیم را بازسازی کند، لوئیس فان‌خال هم یک سرمربی قدیمی و بدون افکار جدید بود اما یونایتد نیاز به راهی داشت که از آن طریق دوباره به خط پایان برسد. مویس توانسته بود در این تیم قهرمان کامیونیتی‌شیلد شود و فان‌خال هم آن را قهرمان جام حذفی کرده بود که اصلا برای تیم بزرگی مانند یونایتد کافی نبود.
باشگاه تصمیم گرفته مورینیو را بیاورد تا با تکیه بر تجربه آقای خاص دوباره و خیلی سریع به روزهای اوج بازگردد. شاید تاکتیک‌های این مربی در طول فصل مورد انتقاد قرار گرفته باشد اما حالا او می‌تواند نگرانی‌ای بابت صحبت‌های گذشته نداشته باشد. مورینیو در واکنش به انتقادات بعد از بازی با آژاکس گفته بود:«کارشناسان و افرادی که نظر می‌دهند در فوتبال زیاد هستند اما آنها جام‌های زیادی کسب نکردند».
تا پیش از این قهرمانی از مورینیو انتقاد می‌شد که چطور مربیانی مانند گوآردیولا، کلوپ و... در نخستین فصل حضورشان در تیم توانسته بودند تیمی قوی‌تر بسازند اما حالا این 3 جام مانند پولی در بانک برای یونایتد هستند. کونته چلسی را قهرمان لیگ برتر انگلیس کرد و بعد از قهرمانی یونایتد در یورولیگ کمتر کسی است که درباره این عنوان صحبت نکند. حالا انتقادی در کار نیست و همه می‌گویند مورینیو تیمش را به هدفی که تعیین کرده بود رساند.
حاشیه‌ها برای یونایتد تمام شد. شاید هنوز این تیم به سبک قبل بازی نکند اما بالاخره موفق شده به لیگ قهرمانان راه پیدا کند. بعضی‌ها می‌گویند یونایتد با داشتن گران‌ترین بازیکن دنیا لیگ را با 24 امتیاز اختلاف نسبت به قهرمان به پایان برد اما وقتی قرار باشد جامی نگیری فرق یک امتیاز فاصله با تیم صدرنشین و 24 امتیاز در چیست؟
هرچند مورینیو نیاز دارد برای فصل آینده دستاوردهای بیشتری داشته باشد. همیشه مشکل این کار که به هواداران طعم جام را بچشانی این بوده که دوست دارند بعد از آن موفقیت‌های بزرگ‌تر را امتحان کنند. همیشه هم فصل اول برای مربیان صرف این می‌شود که دوباره تیم را سرپا کنند. فصل دوم صرف این می‌شود که به هواداران امید بدهی و بعد از آن باید در مسیر بازگرداندن تیم به موفقیت تلاش کنی.
قهرمانی در لیگ برتر انگلیس؟ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا؟ خود مورینیو این جام‌ها را چندین بار برده و مطمئنا هیچ‌کس به اندازه او دوست ندارد دوباره این موفقیت‌ها را تکرار کند. شاید مورینیو در این فصل از اهدافش دور مانده باشد اما حداقل به یکی از اهداف به بهترین شکل رسید، نه اینکه در نخستین فصل فقط به آن نزدیک شده باشد. حالا زمانش رسیده موبایلش را خاموش کند، راهی تعطیلات شود و به فصلی که در منچستر گذراند کمی فکر کند. بعد آن را با نخستین فصل‌های حضورش در رئال، چلسی و اینتر مقایسه کند.
مورینیو برای فصل آینده قبل از رسیدن به جام هدفی مهم دارد و آن هم اینکه تیم را تبدیل به تیمی برنده کند. قدم بعد، ایجاد قدرت در تیم و بعد از آن رسیدن به عناوین است.