گروه اجتماعی: جامعه پرستاری کشور که پیشقراول نظام سلامت کشور هستند، آنطور که باید مورد توجه تصمیم‌گیران حوزه سلامت قرار نگرفته و از همین رو، از وضعیت و جایگاهی که دارند، گله‌مندند. به گزارش مهر، بعد از اجرای طرح تحول سلامت در دولت یازدهم و افزایش حجم کار در بیمارستان‌های دانشگاهی و دولتی، نیروی پرستاری نیز تحت فشار حجم کاری بالا قرار گرفت و این در حالی بود که در شرایط موجود قبل از اجرای طرح تحول سلامت نیز کمبود پرستار بشدت خودنمایی می‌کرد. دست‌اندرکاران و تصمیم‌گیران حوزه سلامت کشور خوب می‌دانند بیشترین حجم خدمات سلامت به بیماران در زمان بستری و... متوجه کادر پرستاری است، زیرا این پرستاران هستند که در طول شبانه‌روز، بیشترین مواجهه را با بیماران دارند. این در حالی است که جایگاه نیروی پرستاری در نظام سلامت کشور آنطور که باید و شاید، تقویت و مستحکم نشده و همواره شاهد پس‌لرزه‌هایی در حوزه سلامت هستیم که آثار تخریبی آن بیشتر متوجه پرستاران است.
توقف طرح‌های غیرکارشناسی
محمد شریفی‌مقدم، قائم‌مقام سازمان نظام پرستاری کشور، ایجاد تعامل سازنده دوطرفه در تصمیم‌گیری‌های حوزه پرستاری را مورد اشاره قرار می‌دهد و می‌گوید: توقف طرح‌های غیرکارشناسی در حوزه پرستاری نظیر صلاحیت حرفه‌ای پرستاران، تربیت بیمارستانی پرستار، تربیت کمک‌پرستار و... از جمله خواسته‌های جامعه پرستاری از دولت دوازدهم است. وی همچنین بر اجرای قوانین بر زمین مانده پرستاری مثل قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و رفع کمبود نیروی پرستاری از طریق افزایش جذابیت‌های حرفه‌ای، تاکید می‌کند و می‌افزاید: متاسفانه باب مذاکره و تعامل با وزارت بهداشت در دولت یازدهم بسته شد. عباس اسکندری، رئیس هیات‌مدیره نظام پرستاری اصفهان نیز می‌گوید: جامعه پرستاری کشور به رغم بی‌توجهی‌ها و بی‌مهری‌های وزارت بهداشت دولت یازدهم، در انتخابات ۲۹ اردیبهشت، منافع ملی را بر منافع صنفی و حرفه‌ای ارجح دانست و این نشان از بلوغ فکری، بینش سیاسی و بیداری پرستاران دارد. وی می‌افزاید: انتظار جامعه پرستاری از رئیس‌جمهور منتخب این است که وزیر بهداشت خود را از میان افرادی انتخاب کند که عدالت در نظام سلامت را سرلوحه تمام برنامه‌های خود بدانند و بدان عمل کنند. آنچه اکنون بیش از هر چیز لازم و ضروری به نظر می‌رسد، پیگیری مطالبات قانونی و مغفول مانده جامعه پرستاری است.
انتظارات جامعه پرستاری
تلاش در جهت اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، تلاش در جهت اجرای دقیق و صحیح قانون ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی در تمام مراکز درمانی کشور، تلاش در جهت اجرای قانون مشاغل سخت و زیان‌آور کارکنان بالینی، اولویت دادن به بهداشت و پیشگیری نسبت به درمان، اجرای طرح سلامت خانواده (پزشک خانواده و نظام ارجاع با مشارکت همه گروه‌های نظام سلامت)، اصلاح نظام پرداخت در حوزه بهداشت و درمان کشور با سرلوحه قرار دادن عدالت در پرداخت‌ها، اصلاح نظام آموزشی وزارت بهداشت بر اساس نظر کارشناسان، تعیین تکلیف و تغییر وضعیت پرستاران شرکتی در کوتاه‌ترین زمان ممکن و جبران کمبود نیروی پرستار به روش منطقی و اصولی و با نگاه حاکمیتی، ایجاد انگیزه و رفع مشکلات پرستاران برای ماندگاری در این حرفه، توصیه در به‌کارگیری بیشتر پرستاران توانمند در پست‌های مدیریتی و استفاده بهینه از افکار و ایده‌های پرستاران در سطوح مختلف نظام سلامت و پرستاری جامعه‌نگر، از مهم‌ترین خواسته‌های جامعه پرستاری است.
قانون ۱۰ ساله پرستاران
قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری که در تابستان سال ۱۳۸۶ با اکثریت آرای نمایندگان خانه ملت به تصویب رسیده است، هنوز در حال خاک خوردن است. این در حالی است که طرح‌ها و برنامه‌های زیادی بدون پشتوانه قانونی در حوزه سلامت کشور اجرایی شده است. جامعه ۳۰۰ هزار نفری پرستاری کشور همچنان بعد از گذشت
۱۰ سال چشم‌انتظار اجرای قانونی است که منافع آن در وهله اول متوجه مردم و نظام سلامت خواهد شد و سپس پرستاران از آن نفع خواهند برد. اجرایی شدن قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری می‌تواند هزینه‌های پرداختی بیمه‌ها به بیمارستان‌های وزارت بهداشت را کاهش دهد. به‌طوری که در حال حاضر با اجرایی شدن این قانون، هزینه‌های پرداختی بیمه‌ها بابت خدماتی که پرستاران انجام می‌دهند اما تعرفه آنها به نام پزشکان پرداخت می‌شود، بشدت کاهش می‌یابد.
تنها دستاورد در دولت یازدهم
حسین علی‌نسائی، عضو شورایعالی سازمان نظام پرستاری می‌گوید: شاید تنها دستاورد جامعه پرستاری در دولت یازدهم تصویب تعرفه‌های خدمات پرستاری در منزل باشد که البته هنوز هم اجرایی نشده و می‌توانست بسیار زودتر مصوب و اجرایی شود. وی معتقد است که در دولت یازدهم حوزه پرستاری به علت بی‌مهری‌ها پسرفت داشته است و در دستور کار قرار گرفتن طرح‌هایی همچون کمک پرستاری یک‌ساله که به دخالت افراد غیرحرفه‌ای در امور حرفه‌ای پرستاری و افت شدید کیفیت خدمات تخصصی و آسیب به سلامت مردم منجر می‌شود، یکی از کم‌لطفی‌ها به پرستاران بوده است. علی‌نسائی ادامه می‌دهد: اقدام تخریبی دیگر علیه پرستاران در دستور کار قرار گرفتن تربیت پرستار بیمارستانی است که این رشته را از محیط آکادمیک خارج کرده و به افت شدید کیفیت آموزش منجر می‌شود. همچنین الزامی که این طرح دارد مبنی بر اینکه مدرک هر فرد برای اشتغال باید صرفا در بیمارستان محل آموزش و تحصیل خود باشد، عملا به استثمار پرستاران منجر می‌شود.
جایگاه پرستاری در نظام سلامت
بر کسی پوشیده نیست که جامعه پزشکی به تنهایی نمی‌تواند در مسیر ارتقای سلامت مردم و بیماران گام بردارد و در این راه، نیازمند همراهی و همکاری تیم سلامت است که در رأس این تیم، نیروهای پرستاری قرار دارند؛ پرستارانی که در طول شبانه‌روز مراقب بیماران هستند و همین بالای سر بیمار ماندن، سلامت خود آنها را تهدید می‌کند. اما حس خدمت به هموطن و فردی که روی تخت بیمارستان آه و ناله می‌کند، جامعه پرستاری را مجاب کرده که چشم از سلامت خود بپوشد و تنها به فکر سلامت بیمار باشد. در عین حال، این انتظار خیلی زیادی نیست که خواسته‌های معقول جامعه پرستاری اجرا شود تا آنها هم خود را سهامدار نظام سلامت بدانند. دولت دوازدهم باید از این فرصت ۴ ساله برای رفع مشکلات جامعه پرستاری و پایان دادن به تقابل وزارت بهداشت با نمایندگان پرستاری، بیشترین استفاده را ببرد.