وحید سلوکی*: از سال ۱۹۵۳ تاکنون هشتادمین باری است که آمریکا کودتای موفق یا ناموفق را در کشورهای دنیا طرح میریزد. سال ۱۹۵۳ سالی بود که «آیزنهاور» رئیسجمهور آمریکا در ایران متوجه شد سیا میتواند دولتهای منتخبی را که حاضر نمیشوند آینده مردمانشان را قربانی منافع تجاری و ژئوپلیتیک غرب کنند، سرنگون کند. تلخترین واقعیت دنیایی که در آن زندگی میکنیم تلاشهای آمریکا برای از بین بردن دموکراسی در جهان است، و در عین حال وانمود واشنگتن به دفاع از دموکراسی و حقوق بشر. آمریکا در معادلات بینالمللی قدرت با فریبکاری تمام وانمود میکند تلاشش در جهت بهبود دنیاست. این اقدام بیقید، توهینآمیز و بیرحمانه اما در عین حال بسیار هوشمندانه است. چارچوب کودتاهای آمریکا از سال ۱۹۵۳ تاکنون تغییری نکرده است. تفاوت آنها در صراحت آمریکا در ایفای نقش در کودتا و میزان خشونت کودتا بوده است. آمریکا همواره درگیری با شدت کمتر را به حمله و اشغال کشورها ترجیح میدهد. سیا و نیروهای ویژه آمریکا از نیروهای نیابتی و عملیاتهای مخفی برای سرنگونی دولتها و سرکوب جنبشهایی استفاده میکنند که در مقابل اشتهای سیریناپذیر آمریکا برای قدرت میایستند. کودتا نقطه اوج چنین عملیاتهایی است که میتوان از کودتای۱۹۵۳ علیه دولت ایران یا کودتای سالهای اخیر علیه اوکراین مثال زد. اغلب کودتاهای آمریکا بر اساس مدل گفته شده در سطح جهان اتفاق میافتد. مراحل اولیه کودتاهای آمریکا چه در پای صندوقهای رای و چه از طریق کودتای خلاف قانون اساسی شامل ایجاد و کمک مالی به احزاب سیاسی محافظهکار، گروههای دانشجویی و رسانههای آن کشور و راهاندازی کمپینهای غول پیکر تبلیغاتی داخل کشور هدف و همچنین در کشورهای منطقه و سراسر دنیاست. کودتای پس از جنگ دوم جهانی در ایتالیا یکی از نمونههای این چنین است. آمریکا پس از پایان جنگ از عوامل فدراسیون آمریکایی در فرانسه و ایتالیا برای رساندن بودجه به کاندیداها و احزاب سیاسی محافظهکار استفاده کرد. بالاخره پس از تلاشهای فراوان آمریکا، دولت ایتالیا از سال ۱۹۴۸ به بعد رفته رفته به دست ائتلافهای فاسد با حمایت آمریکا افتاد و این وضع تا ۴۶ سال ادامه پیدا کرد. یکی از ویژگیهای کودتاهای آمریکایی نقش رسانههای غربی در تبلیغ داستانهای ساختگی آمریکا برای سرپوش گذاشتن روی کودتا و همچنین سرکوب خبرنگاران واقعی است. کودتاهای آمریکایی به علت ماهیتی که دارند باید مخفی بمانند بنابراین رسانههای آمریکایی اجازه ندارند اسرار امنیت ملی آمریکا را درباره این کودتاها افشا کنند. گفتمان انقلابی با حمایت از مردمی کردن دفاع از امنیت با توجه به اهداف پنهان و آشکار آمریکا در تقابل با دولتها با انجام کودتا، جنگ و اقدامات بیثباتکننده در خاورمیانه و اقدامات خشونتزا، با تقویت قدرت دفاعی سعی دارد امنیت را در وضعیت آشوبزده منطقه حفظ کند. رهبر حکیم انقلاب اسلامی همواره بر ضرورت تقویت توان دفاعی و تهاجمی کشور و افزایش قدرت نظامی ایران اسلامی تاکید دارند اما در مقابل، گفتمان غیرانقلابی بر عبور از سرمایهگذاری روی قدرت دفاعی و روی آوردن به دیپلماسی برای حل مساله امنیت تاکید دارد. تاریخ کشور ایران و حتی سایر کشورهای منطقه نشان میدهد که اعتماد، دیپلماسی و گفتوگو با آمریکا نتیجهای جز ضرر، کودتا و سرنگونی در بر نداشته است. نزدیک شدن و اعتماد مصدق به آمریکا سبب شد کشور از این ارتباط صمیمی متضرر شود و در واقع تمام نهضت را دچار اضمحلال کند. اعتماد دولت لیبی به آمریکا در زمینه خلع سلاح و موشکهای بالستیک و هستهای برای رفع وضع اضطراری علیه لیبی و تحریمهای مرتبط، سبب تفاهمنامه صلح و امنیت مشترک لیبی با انگلیس و رابطه دیپلماتیک کامل میان آمریکا با لیبی شد اما با بروز ناآرامی در لیبی، شورای امنیت به بهانه حقوق بشر تحریمهای مالی را وضع کرد و لیبی با توجه به محدود کردن توان نظامی، عملا قدرت بازدارندگی خود را از دست داد و در نهایت معمر قذافی کشته شد و دولت لیبی عملا با اعتماد به آمریکا به آسانی سقوط کرد. امنیت یکی از مهمترین مسائل اجتماعی و دغدغه مردم، مسؤولان و نخبگان در سطح هر جامعه انسانی است. این روزها که مردم کشورهای منطقه از بیثباتی و نبود امنیت رنج میبرند به برکت انقلاب اسلامی در ایران امنیت در کشور ایران برقرار است. گفتمان انقلابی در محیط ناامن و پرتنش منطقه که کمربند آتش نامیده میشود، سعی دارد با راهبرد افزایش توان دفاعی به امنیتبخشی به کشور مبادرت ورزد.
*کارشناس ارشد مسائل سیاسی