گیوم بلگه: سخت است بگوییم رئال‌مادرید چطور بازی می‌کند. آنها این فصل بسیار انعطاف‌پذیر بوده‌اند. باید ایده‌ای را پیاده می‌کردند که مربی در آن دخالت زیادی نداشت و باید همه خوشحال میبودند و برای همه، جای بازی کردن می‌بود.
در رقابت‌های این فصل در رئال‌مادرید 20 بازیکن بیش از هزار دقیقه بازی کردند، کاری که یک قهرمان لالیگا پیش از این هرگز نکرده بود. این یعنی همه آماده بودند و همگی تصمیم مبنی بر استفاده چرخشی از بازیکنان را قبول کرده بودند.
تصمیم بزرگی که برای بازی فینال لیگ قهرمانان باید گرفته شود این است که ایسکو در ترکیب اصلی باشد یا بیل. به نظرم اگر بیل خوب تمرین کرده باشد او است که در ترکیب اصلی قرار می‌گیرد. هرچند فشار برای بازی دادن به ایسکو در تیم هم زیاد است.
سبک و روشی که ایسکو دارد شاید به نسبت بیل بیشتر باب میل مردم اسپانیا باشد. دریبل‌های زیبا، پاس‌های عالی و کیفیت کار با توپ فوق‌العاده که حالا سختکوشی هم به آن اضافه شده است. مردم دیگر فراموش کرده‌اند بیل بیشتر از ایسکو سبکی را بازی می‌کند که کریس رونالدو و کریم بنزما دوست دارند. او مستقیم‌تر است، کمتر نیاز به بازیسازی دارد و دفاع کردن مقابل او کار دشواری است.
از رقیبان رئال بپرسید در بازی مقابل این تیم ترجیح می‌دهید بیل در ترکیب باشد یا ایسکو؟ جواب‌ها متفاوت خواهد بود، مثل نظرات مطبوعات درباره این دو. اما من فکر می‌کنم در فینال لیگ قهرمانان اینکه کدام یک از 2 بازیکن در ترکیب باشند تفاوت ندارد؛ اینکه کدام و چه زمانی از روی نیمکت وارد زمین می‌شوند مهم‌تر است. هرکدام در ترکیب اصلی باشند قدرت تیم تقریبا مشابه خواهد بود و فقط کمی سبک بازی تفاوت خواهد کرد. رئال‌مادرید تیمی تهاجمی است و طبیعتا در دفاع اشتباهاتی خواهد داشت که همیشه به تیم‌های مقابل شانسی می‌دهد اما همیشه بازی را خیلی قدرتمند تمام می‌کند.
این انگیزه فیزیکی تیم است که با استفاده از سیستم چرخشی در آن ایجاد شده است. بازیکنان نیمکت‌نشین هم تشنه بازی کردن و گل زدن هستند و این انگیزه تیم را عالی کرده است. سخت است که یک تیم سطح بازی‌اش را برای 90 دقیقه حفظ کند اما حتی نیمکت‌نشینان رئال هم توانایی‌اش را دارند که این کار را انجام دهند. یوونتوس دفاع فوق‌العاده‌ای دارد اما رئال نیمکت قوی‌تری دارد که این یک مزیت برای آنها خواهد بود. از یک طرف امیدوارم رئال رکورد بشکند و قهرمان شود و 2 بار پیاپی در لیگ قهرمانان به برتری برسد. همچنین قهرمان لیگ هم شده و دبل خواهد کرد؛ برای نخستین‌بار بعد از سال 1958.
از طرفی هم امیدوارم فوتبال عادلانه باشد و بوفون هم از توپ طلا سهمی ببرد، آن هم حالا که در بالاترین سطحش است. کاری که او کرده بی‌نظیر بوده است.
او کاری کرده که برای دروازه‌بانان خیلی خیلی سخت است. با مشاهده جو هارت می‌توانید این را بفهمید. او سبک بازی‌اش را عوض کرده. کاری که هوگو لوریس به لطف تونی خیمنر، مربی دروازه‌بانان تاتنهام انجام داده است. او هم از نظر روحی و هم تکنیکی عوض شده است.
بوفون هم همینطور، آن هم بعد از 30 سالگی و این کار خیلی سختی است. کاری که هارت باید می‌کرد و نتوانست. تغییر برای دروازه‌بانان همیشه کار سختی بوده است، اینکه وقتی 30 سال سن داری روزی از خواب بیدار شوی و فکر کنی 16 ساله هستی و می‌توانی تغییر کنی واقعا سخت است. اما بوفون دقیقا آن کار را کرده است.
همچنین بی‌صبرانه منتظرم که پائولو دیبالا را در بالاترین سطح مسابقات ببینم. او کسی است که رئال در تابستان می‌خواهد. یکی از 5 کهکشانی‌ای که آنها برای فصل آینده زیر نظر گرفته‌اند. آنها همچنین روبرت لواندوفسکی، داوید دخه‌آ، کیلیان امباپه و آنتوان گریزمن را هم می‌خواهند اما بیشتر از یک یا 2 نفر از این لیست را نمی‌توانند بخرند.
دیبالا این فصل عالی بوده است. بازی با توپ و بدون توپ او در یووه عالی است و سرعت خوبی هم دارد. او بازیکنی خلاق هم هست که اگر رئال‌مادرید به او فضا دهد مطمئنا تنبیه خواهد شد. از بیشتر جهات این بازی واقعا شرایطی برابر دارد اما من فکر می‌کنم نیمکت رئال برگ برنده این تیم باشد.