محمد سررشته‌داری: در حالی که انتقاداتی به اردوهای کی‌روش وارد است اما او برنامه جدیدی برای اضافه کردن جوان‌ها به حلقه رقابت دارد، کاری که کم‌فروشی بازیکنان را از یاد همه برده است. در حالی که پیروزی و برد و حداکثر نباختن برای تیم‌ملی ایران به عادتی شیرین تبدیل شده و شاید برای برخی به همین دلیل دیدارهای تیم‌ملی از جذابیت خارج شده باشد، تیم کی‌روش هر روز بهتر از روز قبل عمل می‌کند و حریفان را از مقابل برمی‌دارد. آخرین این رقبا مونته‌نگروی اروپایی بود که از جلوی پای ایران برداشته شد، در حالی که می‌کوشد تا به جام‌جهانی ۲۰۱۸ برسد.
نکته اما این است که کی‌روش نه‌تنها بازی‌ها را می‌برد بلکه با بازی دادن به جوان‌ترها چنان تیمی می‌سازد که غرور به خودی خود از بین می‌رود. به ترکیب تیم‌ملی ایران نگاه کنید، احسان پهلوان و سعید آقایی را در تیم‌ملی می‌بینید. این دو بازیکن به گفته خود کی‌روش در واقع محصول بازی با مونته‌نگرو هستند که در این دیدار روییدند، همانطور که پیش‌ترها آزمون‌ها و ترابی‌ها و امیری‌ها و... روییده بودند.
کی‌روش اصلا تیم ثابتی ندارد و به همین دلیل است که تیمش اسیر سقوط در غرور نمی‌شود. قوچان‌نژاد منتظر لغزش آزمون می‌ماند و آزمون منتظر اشتباه قوچان‌نژاد. امیری منتظر است، پهلوان درست پشت گردن او، آقایی آن سمت، این طرف کنعانی‌زادگان است که می‌خواهد لطف کی‌روش را جبران کند و کمی آن طرف‌تر رامین رضاییانی است که می‌داند کی‌روش آخرین سنگر او برای بزرگی کردن دوباره است و نه‌تنها دست از پا خطا نمی‌کند بلکه با تمام قدرت بازی می‌کند به طوری که پس از ماه‌ها بازی نکردن 2 پاس گل می‌دهد تا دهان منتقدان کی‌روش را درباره خودش ببندد.
در واقع کی‌روش چندین بازیکن را پشت‌سر هم ردیف کرده و همه را آلترناتیو هم قرار داده تا کسی ناز نکند و بازی در نیاورد و چیزی به نام کم‌فروشی در میان مردم ایران زمین حتی شنیده نشود. کی‌روش بی‌توجه به لیگ جلو می‌رود و اگر منصف باشیم باید حالا و با وجود امثال کنعانی‌زادگان، رضاییان و... حق را تا حدودی به این مربی بدهیم، مربی بد اخلاقی که هر اردویش نه برای تکرار مکررات قبلی که با هدف ساخت بازیکن جدیدی برای تهدید و تحدید قبلی‌ها برپا می‌شود.
حالا یک نفر برود جلوی احسان پهلوان و سعید آقایی را بگیرد که توسط کی‌روش به میدان فراخوانده شده‌اند و اصلا هم تعارف ندارند. کی‌روش هدف‌های دیگر و نوع جدیدی از برنامه‌ریزی را مقابل فوتبال ایران قرار داده است. او درست به موازات تمرین‌های تاکتیکی تک ضرب و اروپایی که 2بار در بازی با مونته‌نگرو آنها را دیدیم، در حال ساختن نیروی انسانی آلترناتیو است برای هل دادن بازیکنان به جلو.
کی‌روش عقب‌نشینی نمی‌کند، او بزودی دوباره برای داشتن تیمی جدید باز هم اردوهای بعدی‌اش را با انگشت نشان می‌دهد و البته در این مسیر با مقاومت برانکو، منصوریان و دیگر مربیان مواجه می‌شود. اگرچه نباید از حق گذشت که برانکو در مسیر ساخت بازیکن کمک خوبی به کی‌روش کرده اما واقعیت این است که به غیر از برانکو در لیگ برتر اتفاق ویژه‌ای رخ نداده است و کی‌روش معمولا خودش سازه‌های معمولی را تبدیل به ملی‌پوش می‌کند.