از دست دادن سعید آقایی، مشت دیگری بود که در پنجره نقل و انتقالات روانه صورت تراکتورسازی شد. شروع جلسههای تمرینی آمادهسازی برای لیگ هفدهم، این تیم را بیشتر از همیشه در مواجهه با حقیقت قرار داد. این متفاوتترین تابستان تراکتور از زمان صعود به لیگ برتر فوتبال ایران است. آنها که همیشه تابستانهای پررفتوآمدی را تجربه کردهاند، حالا از امضای قرارداد با بازیکنان جدید محروم هستند اما در عین حال ستارههای فصل گذشته را یک به یک از دست میدهند. تراکتورسازی هر روز خالیتر میشود تا نگرانیها درباره تیم پرطرفدار تبریزی به اوج برسد. مدیریت اوضاع باشگاه در روزهای وفور بودجه و امکانات، کار چندان دشواری نبود اما حالا که روزهای دشوار از راه رسیده، هیچکس نمیتواند آرامش را در تراکتورسازی برقرار کند. سرخهای تبریز تنها و تنها یک راه نجات دارند. آنها باید به مهرههای جوانشان اعتماد کنند و به جای نسل ستارههای سرشار از تبختر، نسل جوان تازهای برای پوستاندازی باشگاه بسازند. مشکل همیشگی تراکتور در همه این سالها، متعهد نبودن خریدهای گرانقیمت به باشگاه بوده است. چهرههایی مثل جاسم کرار که سنگ تیم را به سینه میزدند با نخستین پیشنهادها هوایی میشدند و سربازهایی مثل سروش رفیعی نیز برای پایان دوران سربازی و ترک باشگاه لحظهشماری میکردند و به تیمهای رقیب میپیوستند. امیر قلعهنویی روند جوانگرایی اجباری در تراکتور را کلید زد و حالا به نظر میرسد این حرکت به شکل منسجمتری توسط یحیی ادامه پیدا خواهد کرد. سرمربی تراکتورسازی برای جانشینی سعید آقایی، روی یک مدافع چپ 20 ساله حساب باز خواهد کرد. محمد نادری که نیمفصل دوم فصل گذشته را به صورت قرضی در ترکیب نساجی به میدان رفت، همچنان با تراکتور قرارداد دارد و احتمالا به ترکیب ثابت این تیم در لیگ هفدهم راه داده خواهد شد. او تنها یکی از نشانههای دوران جدید تراکتورسازی است. دورانی که سرنوشت باشگاه به دست مهرههای جوان خواهد افتاد. تراکتور حالا سکوی پرتاب پدیدههای جوان است. پدیدههایی که دست به هر کاری خواهند زد تا این فرصت بزرگ را از دست ندهند. تراکتور جدید، تیمی است که برای آینده بسته میشود. تیمی که پوست میاندازد تا دوباره نفس بکشد. تیمی که برای هر جدایی، یک راهحل جدید و جوان دارد.